ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 345

ตอนที่345 ตรวจDNA

นัชชาย่อตัวลงรับธีมนต์วิ่งเข้ามากอดอย่างเต็มแรงหากไม่ใช่เพราะเตชิตใช่ร่างกายยัดเธอไว้ด้านหลังเธอต้องล้มกลิ้งเป็นแน่

ธีมนต์ไม่ได้เป็นเด็กที่ชอบร้องไห้แต่เวลานี้เขาอยู่ในอ้อมกอดของเธอเริ่มร้องไห้กระซิกๆ"คุณแม่ครับคิดถึงคุณแม่จังเลย"

เสียงกระซิกของเด็กน้อยที่เต็มไปด้วยความกลัวและน้อยใจเหมือนดังมีดเฉือนหัวใจของนัชชาเธอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเด็กน้อย"อย่าร้องไห้อย่าร้องไห้แม่มารับแล้วจ๊ะ"

ธีมนต์ไม่ใช่เด็กที่ชอบงอแงร้องไห้อยู่สักพักก็เงียบเด็กน้อยยกมือขึ้นเช็ดที่ใบหน้าและด้วยเหตุนี้นัชชาเห็นนิ้วโป้งของเด็กน้อยมีปาสเตอร์แปะอยู่

เธอคว้ามือเด็กน้อยขึ้นมาดูหัวใจเหมือนถูกบีบจนเจ็บ"นี่ไปโดนอะไรมาลูกเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า? "

เมื่อได้ฟังเตชิตขมวดคิ้วและมองไปทางเด็กน้อยเมื่อก่อนเขาไม่เคยหลบหน้าเตชิตแต่ครั้งนี้เขากลับหลบเข้าไปในอ้อมกอดของนัชชาพูดเสียงเบา"คุณทวดเขากรีดนิ้วหนู"

นัชชาเห็นลูกเจ็บเธอก็เจ็บไปด้วยแต่ต้องทำเป็นเข้มแข็งเพื่อปลอบใจลูกดวงตาของเธอคลอไปด้วยน้ำตา"ไม่เจ็บแล้วนะลูกเดี๋ยวแม่เป่าให้ก็ไม่เจ็บแล้ว"

ธีมนต์กลัวว่าเธอจะเป็นห่วงเขาเป็นเด็กฉลาดเฉลียวเขาส่ายหัวอย่างช้าๆ" คุณแม่ครับหนูไม่เป็นไร"

นัชชาลุกขึ้นยืนจูงเด็กน้อยไว้ด้านข้างลำตัวเดิมทีเธอไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับตระกูลจิวะพงษ์แต่เวลานี้สิ่งที่เธอเห็นสิ่งที่เธอได้ยินเหมือนมีถังน้ำมันเทราดบนตัวเธอและถูกจุดไฟจนไฟลุกท่วม

เธอไม่ได้เป็นคนที่ไม่มีมารยาทแต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถควบคุมสติอารมณ์ได้อีกต่อไป"ใครกรีดนิ้วลูกของฉัน？"

เมื่อได้ยินเธอถามดังนั้นคู่สามีภรรยามองหน้ากันรู้สึกผิดนิดๆหลังจากเงียบไปสองวินาทีชายชราก็กระแอมขึ้นมาและพูดว่า"หมอประจำตระกูลของเราเป็นคนกรีดเองเมื่อพาเด็กมาก็ต้องมีการพิสูจน์กันหน่อย"

คำตอบของชายชราทำให้นัชชาคาดไม่ถึง

หมอประจำตระกูลยืนยันกรีดนิ้ว

ทั้งสามคำนี้เชื่อมโยงกันถ้าใช้หัวคิดสักหน่อยก็รู้พวกเขากำลังทำอะไรกันตรวจDNAพวกเขาไม่แน่ใจว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเตชิตจริงหรือไม่จึงต้องใช้วิธีนี้ตรวจสอบ

ทันใดนั้นดวงตาของนัชชาเบิกกว้างพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้บีบมือเด็กน้อยจนเจ็บ"พวกคุณ... ทำแบบนี้ต่อหน้าลูกของฉัน?"

ทันใดนั้นเธอรู้สึกกลัวกลัวว่าธีมนต์จะรับรู้ในเรื่องที่ไม่เคยตั้งรับมาก่อนว่าพ่อที่แท้จริงเป็นใครกลัวว่าเด็กน้อยจะรับความจริงไม่ได้กลัวว่าเรื่องพวกนี้จะเป็นความทรงจำที่ไม่ดีฝังใจของเขา

"นี่ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?จะให้คนภายนอกพูดว่าเด็กคนนั้นเป็นเด็กของตระกูลจิวะพงษ์แต่กลับไปเกิดที่อื่นเพราะฉะนั้นต้องเอาตัวกลับมา!"ไม่รู้ว่าเพราะชายชรารู้สึกผิดกับการกระทำดังกล่าวหรือไม่เสียงของเขาลากสูง" ตอนนี้พวกเราก็ได้รู้ผลแล้วว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเตชิตกับเธอจริงๆต่อไปฉันก็เป็นคุณทวดของเด็กคนนี้! "

คำพูดประโยคนี้เหมือนระเบิดในใจของนัชชาเธอไม่เคยคิดว่าตระกูลจิวะพงษ์ก็เป็นตระกูลผู้ดีแต่กลับทำและพูดสิ่งเหล่านี้ได้หน้าตาเฉยได้อย่างไร

ห้าปีที่ผ่านมานัชชาพยายามจัดการกับความสัมพันธ์ของเธอกับคนพวกนี้แต่มันถูกทำลายด้วยคำพูดประโยคเดียวดึงเอาความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกรอกเข้าไปในหัวเด็กบังคับให้เขายอมรับต่อหน้าต่อตา