ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 7

ตอนที่ 7 ทำกับข้าวเป็นไหม

“ตอนนั้นพ่อของเขาทำงานอยู่ในพรรคการเมือง บริษัทของพ่อฉันก็ต้องการที่จะพูดคุยกับพ่อของเขา และนัชชาก็ชอบผมพอดี ตอนนั้นเธอหน้าตาก็โอเค นิสัยอ่อนโยน ที่บ้านผมก็กำลังเร่งให้ผมแต่งงานอยู่ ผมเลยแต่งงานกับเขาไง” ดวิษพูดถึงเรื่องนี้โดยไม่รู้สึกอะไร เขาดูพูดได้เป็นธรรมชาติมาก “ใครจะไปรู้หลังจากที่แต่งงานได้สองวัน พ่อของเธอก็ถูกระงับตำแหน่งไป ”

เพราะเรื่องพ่อของเธอ นัชชาเคยร้องไห้มาสามวัน ตอนนั้นดวิษก็มาปลอบเธอ ไม่คิดเลยว่าแท้จริงแล้วในใจดวิษจะคิดแบบนี้

นัชชานะนัชชา ตาบอดมานานเท่าไหร่แล้วนะ ?

“ แล้วตอนนี้เขาจะเอายังไง ? ” ปณิตาถาม ถึงแม้ว่าเธอกับดวิษอยู่ด้วยกันมานานแล้ว แต่เธอก็ไม่กล้าล้ำเส้น

“เธออยากจะหย่า แม่ของผมกลัวว่าเธอจะขอแบ่งสมบัติ ดังนั้นเธอจึงไม่อนุญาต ” ดวิษหัวเราะเยาะ “คาดว่าอีกไม่เกินสองวันเขาก็คงมาร้องไห้ แล้วบอกให้ผมไปง้อคืนดีกับเธอ”

หลังจากที่นัชชาได้ยินประโยคนี้ ร่างกายของเธอทรุดลง และไม่ทันได้ระวังหัวของเธอก็ไปโดนใส่รถทำให้เกิดเสียงดังขึ้น

สองคนที่อยู่ในรถตกใจ เธอรีบลุกขึ้นอยากจะหนี แต่ถูกดวิษที่ลงจากรถจับได้พอดี

กล้องโทรศัพท์ยังไม่ปิด โชคดีที่โทรศัพท์เพราะความเฉื่อยโดนโยนออกไป ทำให้หน้าจอเป็นสีดำทันที

“นัชชา ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ” ดวิษถามอย่างระแวง

นัชชามองไปยังปณิตาที่ลงจากรถในรถ ตอนแรกเธอยังตกใจอยู่ แต่ไม่นานเธอก็เปลี่ยนเป็นสภาพอย่างภาคภูมิใจ แถมยังยกมือดึงคอเสื้อของตัวเองลงเพื่อให้นัชชาเห็นรอยจูบตรงคอของเธอ

นัชชาสะบัดมือของดวิษออกไป แล้วยกมือขึ้นตบหน้าดวิษ “ตบนี้เพื่อตัวฉัน ”

ตอนที่ดวิษสติยังไม่กลับมา เธอก็ตบไปอีกทีหนึ่ง“ตบนี้เพื่อพ่อของฉัน”

“คุณบ้าไปแล้วรึไง ?!” ดวิษมองหน้านัชชาอย่างตกใจ

“ดวิษ คุณนั่นแหละที่บ้า ” นัชชาโกรธจนตาแดงและเขม็งไปที่เขาอย่างดุร้าย “ตอนที่พ่อของฉันโดนตรวจสอบ ความรู้สึกที่คุณแสดงออกมาตอนนั้นเป็นการเสแสร้งแกล้งทำทั้งนั้นเลยใช่ไหม ? ตอนนี้พูดมาแบบนี้ คุณไม่กลัวฟ้าผ่าลงมารึไง ? ฉันขอร้องให้คุณมาเอากับฉันหรอ ? เหอะ ! ต่อให้คุณคุกเข่าลงขอโทษฉัน ฉันก็ไม่ยกโทษให้คุณ ทำกับคุณน่ะหรอ ฉันยังกลัวมีโรคเชื่อด้วยซ้ำ ! ”

หลังจากที่ปณิตาได้ยินก็หน้ามืดขึ้นหน้า เธอใส่รองเท้าส้นสูงเดินลงมา “นัชชา เธอพูดอะไรนะ มาต่อว่าคนอื่นมันสนุกหรอ ”

“จะให้ฉันด่าเธอตรงๆหรอ ? ” นัชชาพูดอย่างเย็นชา “ฉันพูดต่อหน้าเธอว่าสารเลว เมียน้อย แล้วเธอจะยังไง ? ”

“แก ! ” ปณิตาไม่สามารถยับยั้งอารมณ์โกรธได้ เธอเหลือบไปที่ดวิษ ชายคนนั้นยังโกรธอยู่และไม่ได้สนใจเธอ เธอยกมือตบไปที่ใบหน้าของนัชชาจนเลือดไหลออกจากมุมปาก

ดวิษจับมือของนัชชาอยู่ คิดไม่ถึงว่าปณิตาจะลงมือตบหน้านัชชา

“นัชชา เธอรังแกฉันมากเกินไปแล้วนะ !”

“ปณิตา เธอทำให้ครอบครัวคนอื่นพัง เป็นเมียน้อย เรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันในวันนี้ วันข้างหน้ามันก็จะเกิดขึ้นกับเธอเหมือนกัน ”

ในเมื่อดวิษนอกใจครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งที่สอง ปณิตาจะไม่ใช่คนสุดท้ายที่เขาจะอยู่ด้วยไปตลอด

พูดเสร็จ เธอก็ไม่อยากจะยุ่งกับทั้งสองคนอีก เธอหยิบโทรศัพท์ที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วเดินจากไป

หลังจากที่เธอออกจากนิเวศน์วิลล่าพร้อมกับหนังสือสำรองและของสำคัญแล้ว เธอก็เดินจากไปโดยไม่หันหัวกลับมามองอีก ถ้าเตชิตเป็นกับดักที่ดีข้างหน้า งั้นสิ่งที่อยู่ข้างหลังก็คงเป็นฝันร้ายที่กินคน

เธอมีความยากลำบากมากมายแล้ว ไม่ว่าเธอจะเลือกใคร เธอก็ไม่อยากกลับมาที่นี่อีก

........