ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 8

ตอนที่ 8 ความอ่อนโยนที่ต่างกัน

นัชชาตื่นตระหนก เธออยากหันตัวกลับไปแต่ไม่ทันแล้ว คนนั้นเอื้อมมือจากข้างหลังไปจับหน้าอกที่นุ่มนวลของเธอ “อ๊ะ ! คุณ .. คุณไม่กินข้าวหรอ ? ”

“กินของหวานก่อน ”

พูดเสร็จเตชิตก็จูบไปที่ต้นคอของเธอ ริมฝีปากบางเฉียบเย็นๆลงไปเรื่อยๆ มือใหญ่ของเขาถอดเสื้อผ้าของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลากลางคืนแล้ว แต่ไฟที่อยู่บนหัวยังคงให้ความสว่างแก่สายตา จนนัชชาไม่กล้าสบตาเขา

ก่อนหน้านี้นัชชาไม่เคยผ่านเรื่องอย่างนี้มาก่อน มีเพียงสองครั้งแต่ก็เป็นแบบเร่งรีบ ตอนนี้มีเวลามากพอแล้ว เตชิตทำการเล้าโลมอย่างสมบูรณ์ เขาเป็นมืออาชีพไม่นานผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็ตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

ความสุขค่อยๆ เพิ่มขึ้นภายในร่างกายทำให้นัชชารับมือไม่ไหว เธอรู้สึกละอายใจมาก ไม่ทันระวังเธอก็ส่งเสียงร้องออดอ้อนออกมา ทันทีที่เธอรู้ตัว เธอก็ปิดปากป้องกันไม่ให้ตัวเองร้องอีกครั้ง

แต่เตชิตไม่อนุญาต “ ร้องออกมา ”

ความรู้สึกทั้งหมดของเธอล้วนถูกผลักออกมา เธอก็เหมือนเรือลำเล็กๆ ที่ถูกลมพายุพัดให้ลอยเคว้งคว้างอยู่กลางทะเล ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

เตชิตเห็นเธอปฏิเสธที่จะส่งเสียงออกมา ยิ่งทรมานเธอมากขึ้น

นัชชาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียง ร่างกายเธออ่อนเหมือนกับน้ำ

“เสียงของคุณน่าฟังจริงๆ ” เตชิตค่อยๆนำเธอไป จับมือที่ปิดปากของเธอออกกดไว้อีกข้างหนึ่ง

นัชชาค่อยๆ ปล่อยความรู้สึกให้ไปตามความต้องการ ครั้งนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมดวิษถึงได้ชอบเรื่องแบบนี้

.......

เมื่อเสร็จแล้ว กับข้าวบนโต๊ะอาหารส่วนใหญ่ก็เย็นหมดแล้ว ความหิวที่เพียงเหลือเล็กน้อยของนัชชาก็กลายเป็นความเหนื่อยเพราะใช้พลังงานไปมาก

พวกเขายืนทำ มือกับขาทั้งสองข้างของเธอล้วนเมื่อยไปหมด อย่าพูดถึงเรื่องกินข้าว แค่เคลื่อนไหวยังรู้สึกลำบาก

เตชิตกลับดูผ่อนคลายอย่างมาก เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จก็ไม่ลืมที่จะไปล้างมือด้วย หลังจากนั้นก็นั่งบนโต๊ะกินข้าวทานอาหารด้วยท่าทางสง่างาม พร้อมกับแสดงความคิดเห็นด้วย

“ทีหลังอย่าใส่พริกไทยดำ ผมไม่ชอบ”

นัชชาที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำเมื่อได้ยินประโยคนี้ ทำให้เธอหมดความอดทน “ถ้าคุณไม่ชอบ ก็อย่ากิน ”

มือของเตชิตถือตะเกียบอยู่ชะงักไปครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเธอจะโต้แย้ง เขาเลยเงยหน้าขึ้นมามองเธอ นัชชารู้สึกหวาดผวาทันที หันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง “ฉันหมายความว่า คุณไม่กิน .. ฉันจะกินเอง”

เตชิตตบเก้าอี้ข้างๆเขา “เข้ามา”

เดิมนัชชาอยากจะขึ้นไปพักผ่อนที่ชั้นบน ครั้งนี้ไม่ไปคงไม่ไม่ได้แล้ว เธอทนกับความรู้สึกที่ปวดแสบปวดร้อบตรงกลางขา และนั่งลงไปด้วยท่าทีที่งุ่มง่าม

มองไปอาหารที่อยู่ข้างหน้า เธอไม่ค่อยมีความอยากอาหาร เธอกินไปกี่คำก็วางตะเกียบลง ทันใดนั้นก็คิดอะไรสักอย่างขึ้นมาได้ เลยหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า “ฉันมีอะไรให้คุณดู วันนี้ .. ”

“กินข้าวก่อน ” เตชิตไม่ได้มองมาที่เขา “ผมไม่ชอบพูดคุยระหว่างกินข้าว”

“....”

สิ่งที่คุณไม่ชอบมีเยอะจริงๆ

นัชชาแอบด่าในใจ แต่เธอยังคงเก็บโทรศัพท์ไปอย่างเชื่อฟัง ถึงแม้เธอไม่ได้กินอะไรอีก แต่ยังคงถูกเตชิตบังคับให้กินข้าวเป็นเพื่อนเขาจนเสร็จ

หลังจากเก็บโต๊ะอาหารเสร็จ นัชชาก็ขึ้นไปหาเขาที่ห้องสมุดชั้นสาม หลังจากได้รับอนุญาตแล้ว เธอก็ผลักประตูเข้าไป เตชิตเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนซาตินสีน้ำเงิน เปิดคอเล็กน้อย เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าและผิวที่สีข้าวสาลี ถ้าไม่รู้ก็คงจะคิดว่าเขากำลังยั่วยวนอยู่

นัชชารู้สึกอึดอัด เธอลดสายตาลง และส่งโทรศัพท์ในมือให้เขา “อันนี้เป็นสิ่งที่ฉันถ่ายในวันนี้ คุณดูสิ”

เตชิตรับมา เปิดดูวิดีโอ เขาดูด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา “คัดลอกไปที่กล่องจดหมายของผม”