ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 153

ตอนที่ 153 เขากลับมาได้ทันเวลาพอดี

สิ้นเสียงของหญิงชรา ร่างนัชชาเหมือนถูกมีดฟันเป็นแผลใหญ่ แล้วมีลมหนาวค่อยๆพัดเข้าไป เธออยากจะอุดรอยแผลนั้นเอาไว้ แต่ร่างกายของเธอขยับไม่ได้เลยรู้สึกหนักอึ้งเหมือนถูกกรอกด้วยตะกั่วเข้าไป

ประโยคนี้ เธอเคยได้ยินชายชราพูดกับเธอทางโทรศัพท์ครั้งก่อนแล้ว ครั้งนี้ยิ่งเป็นการตอกย้ำบาดแผลในใจของเธอให้เจ็บปวดมากขึ้น

นัชชาก้มหน้า ผู้เฒ่าทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เฝ้ารอให้อีกฝ่ายตอบโต้ นัชชายังไม่ทันได้ปริปาก ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ก็ถูกใครคนหนึ่งผลักออกจากด้านนอก

ความเงียบภายในห้องรับแขกถูกทำลายด้วยเสียง "ตี๊ด ติ๊ด" ของรหัสประตูที่ถูกปลดล็อก ประตูบานหนาหนักที่แกสลักนูนแล้วชุบด้วยทองถูกผลักออก พร้อมกับเงาของคนที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นที่หน้าประตู

ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มหันหลังให้กับแสงแดดด้านนอก แสงสว่างส่องลอดทะลุร่างของเขาทำให้เห็นรูปร่างแต่ไม่เห็นรายละเอียดที่ชัดเจน

นัชชาเงยหน้าขึ้นมามองคนๆนั้นค่อยก้าวเดินมาหาเธอทีละก้าวๆ จนร่างของเธอถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เธอจึงได้สติขึ้นมา" คุณ คุณกลับมาแล้วเหรอ"

เตชิตได้ยินเสียงนุ่มๆของเธอข้างหู รีบกวาดสายดูใบหน้าของเธอมองจนเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาจึงสบายใจ "ผมประชุมอยู่เลยไม่ได้อ่านข้อความที่คุณส่งมา เพิ่งเปิดอ่านเมื่อกี้เลยรีบโทรหาคุณ แต่คุณไม่รับสาย"

ในตอนนั้นเตชิตกำลังประชุมอยู่ การประชุมกินเวลาค่อนข้างนานจึงมีการพักช่วงนึง ตรัณหยิบโทรศัพท์ให้เขา มีสายที่ไม่ได้รับเห็นว่าเป็นหญิงสาวโทรเข้ามา ในใจคิดว่าเป็นครั้งแรกที่เธอยอมใจอ่อนโทรหาเขาก่อน แต่ดีใจได้ไม่นาน ก็เห็นข้อความที่เธอทิ้งไว้ให้

"คุณตาคุณยายมาหาที่บ้านค่ะ"

ข้อความเพียงไม่กี่คำ แต่กลับทำให้ชายหนุ่มไม่มีกะจิตกะใจจะประชุมต่อแล้ว จึงสั่งให้เลื่อนประชุมออกไปก่อน แล้วรีบขับรถกลับมาที่คฤหาสน์ทันที

นัชชาเอามือคลำไปที่กระเป๋ากางเกง ไม่มีโทรศัพท์ "ฉันลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องครัว คุณโทรมาเลยไม่ได้ยินค่ะ"

ทั้งสองคุยกันข้างหูเบาๆได้ยินกันเพียงแค่สองคน บวกกับผู้เฒ่าทั้งสองก็อายุมากแล้ว จึงไม่ค่อยได้ยินนัก แต่เห็นทั้งสองใกล้ชิดกัน ก็ยิ่งไม่สบายใจ จึงกระแอมออกมาหนึ่งทีเป็นการเตือน

นัชชามองชายหนุ่มที่กำลังลุกขึ้นหลังพูดจบ ในใจรู้สึกถึงความประทับใจและก็เสียใจในเวลาเดียวกัน เสียใจที่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็สามารถทำให้เธอรู้สึกดีใจมากขนาดนี้

"เตชิต หลานทำงานเสร็จแล้วเหรอ" หญิงชราเห็นหลานรักกลับมาก็ดีใจรีบเดินเข้าไปหา ไม่ละสายตาไปไหน

เตชิตมองผู้เฒ่าทั้งสองที่นั่งอยู่บนโซฟา "คุณตาคุณยายจะมาหาทำไมไม่บอกผมก่อนละครับ "

ถ้าเขารู้ล่วงหน้าก็จะได้เตรียมตัวไว้ ไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้

ทั้งสองผู้เฒ่าก็รู้ดีว่าเตชิตคิดจะทำอะไร จึงตั้งใจที่จะมาโดยไม่บอกเขา ช่วงนี้ได้ยินแต่ข่าวลือต่างๆมากมาย หากถามเขาตรงๆก็คงปากแข็ง ไม่ยอมพูดแน่ จึงต้องใช้วิธีนี้โจมตีแบบเขาไม่ทันได้ตั้งตัว

ได้ยินหลานชายพูดดังนั้น สองผู้ฒ่าก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย " ทำไมล่ะ ถ้าไม่ได้บอกก่อนจะมาไม่ได้รึ"

ทั้งสองเป็นญาติผู้ใหญ่ที่เขาให้ความเคารพ จึงพูดอะไรมากไม่ได้ "ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นครับ แค่กลัวว่าจะต้อนรับคุณตาคุณยายได้ไม่ดีพอแค่นั้นเอง"

"หลานไม่ต้องเป็นห่วงตาเขาหรอก เขาแข็งแรงดี" หญิงชรายกมือขึ้น พร้อมเรียกคู่ชีวิตที่นั่งอยู่ข้างๆ "ยายกับตา ไม่ได้มีธุระอะไร แค่อยากจะมาเยี่ยมหลาน พอดีหลานไม่อยู่บ้าน"

แน่นอนว่าเตชิตกลับมาแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถทำกับหญิงสาวแบบเมื่อสักครู่ได้ หญิงชรารู้จักนิสัยของหลานชายดี เขาไม่ชอบให้ใครมาวิพากษ์วิจารณ์ ยิ่งไปพูดอะไรขัดหูเขาเขายิ่งต่อต้าน เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ทำอะไรที่เสียแผนเด็ดขาด

"เตชิต ตอนบ่ายหลานมีงานต้องทำอีกมั้ย"