ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 176

ตอนที่ 176 การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

“นานนานที พี่เตจะมีมุมโรแมนติก จะขาดพวกเราไปได้ยังไง” ชนัยมือล้วงกระเป๋ากางเกง เดินออกมาอย่างอารมณ์ดี อาจเป็น เพราะบรรยากาศมันดีเกินไปเลยทำให้รู้สึกหมั่นไส้หน้าชนัย

ปรัณเหล่ตามองเขา “ใครพวกเดียวกับแก แค่แกคนเดียว”

“อ่าว ทำไมใจร้าย” ชนัยมองเห็นช่อดอกไม้และแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วของเธอ “สงสารตัวเอง................”

ธนัทที่ยืนอยู่ข้างๆ มองไปทางพวกเขา “ยินดีด้วย”

สีหน้าดีใจที่แสดงออกมาเหมือนเตชิตจะแต่งงานกับตัวเองยังไงอย่างนั้น

คนที่ดูจะปกติมากที่สุดคือสุวีรา เธอเห็นนัชชามีความสุขเธอก็ดีรู้สึกดีใจ โดยเฉพาะแหวนที่เธอสวมอยู่ทำให้คนละสายตาไม่ได้

นัชชารู้ดีแก่ใจ เขาคงอยากเซอร์ไพรสเธอ แต่ถ้ามีแค่พวกเขาสองคนก็คงยังไม่เป็นทางการ เรียกให้คนอื่นๆมาด้วย จะได้เป็นพยานให้พวกเธอด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจและใส่ใจแค่ไหน

ทักทายกันซึ่งกันและกัน ทุกคนเดินมานั่งที่โต๊ะ เตชิตนั่งอยู่หัวโต๊ะ นัชชานั่งอยู่ข้างๆเขา ทุกคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ใครจะนั่งตรงไหนก็ได้ตามสบาย

ไม่นาน พนักงานก็นำอาหารขึ้นมาเสิร์ฟ ร้านอาหารเน้นการจัดวางของจาน เป็นร้านอาหารสามดาว รสชาติดีใช้ได้ มีไวน์องุ่นขาวในการช่วยให้อาหารมีรสดีขึ้น

“ก่อนหน้านั้นเราเคยพูดกันเรื่อที่ใครจะแต่งงานก่อน ตอนแรกผมเดาว่าจะเป็นพี่ธนัท แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพี่เตชิต ปรัณ แกเดาถูกวะ” ชนัยคิดถึงเรื่องที่เคยพูดพนันเล่นกันในอดีต ไม่นานก็ผ่านไปแล้วสองปี ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเตชิตจะเป็นคนแรก

เพราะในสายตาเขา เขาเป็นเหมือนพี่ชายที่มั่นคง และมีมุมเย็นชาที่ไม่ค่อยสนใจใคร คนแบบนี้เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทั่วไปเข้าไม่ถึง ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ใช่คนที่จะให้โอกาสใครง่ายๆ

ใครจะไปคิด จะมีนัชชาโผล่มากลางคัน มัดใจสามารถทำให้เขาอยู่หมัด

พอคิดถึงนี่ ชนัยรู้สึกแปลกๆ “นึกไม่ถึงคนเย็นชาอย่างพี่เตจะถูกคนครอบครองแล้ว เห้อ.............”

เขาถอนหายใจ เหมือนจะรู้สึกเสียดายจริงๆ

เตชิตมองไปทางเขาด้วยสายตาแหลมคม

นัชชาได้ยินดังนั้น เธออายหน้าแดง รู้สึกเหมือนทุกคนตั้งใจจะล้อเธอ หาเหตุผลพรางๆแล้วเดินออกมา “ฉัน ฉันขอตัวไปห้องน้ำแปปนึง”

เธอโยนผ้าไว้ข้างๆ ยืนขึ้นกำลังจะเดินออกไป สุวีราพูดขึ้น “เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน”

เตชิตเห็นแผ่นหลังของเธอ เขายกยิ้ม แล้วหันมาพูดกับชนัย “นัชชาหน้าบาง วันหลังแกจะพูดอะไรระวังด้วย”

“ผมพูดอะไรหหรอ” ชนัยทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เอื้อมมือไปคล้องแขนปรัณ “ดูพี่เต ยังไม่ทันได้แต่งงานกันเลย กูห่วงไม่ให้ยุ่งกับเธอ”

ปรัณดึงแขนกลับ มองแรงเขา “แกคิดว่าทุกคนจะเหมือนแกหรอ หน้าด้านไม่รู้จักอาย”

“อ่าวๆ พวกพี่นี่” ชนัยเห็นว่าทุกคนรวมหัวกันว่าตัวเอง เขาจึงเปลี่ยนนั่งเงียบๆ

ปรัณกับเตชิตสบตากัน ธนัทที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้น “แต่ก็จริง แกลงทุนขนาดนี้ ตัดสินใจเลือกนัชชาแล้วจริงๆใช่มั้ย”

เตชิตไม่ตอบ มือหนึ่งจับลูกบอลคริสตัลไว้ ส่วนมืออีกข้างก็วางไว้บนตัก สายตาอ่อนโยนที่แสดงออกมาเป็นคำตอบของทุกอย่าง