ตอนที่ 178 ชีวิตจะตกอยู่ในอันตราย
นัชชารู้สึกได้ถึงความเหนื่อบล้าของเขา เธอกอดเขาแน่นกว่าเดิม “ฉันรู้ อดทนอีกหน่อย เดี๋ยวปัญหาทุกอย่างก็จะผ่านไป”
เธอพูดด้วยความไม่มั่นใจ อดทน คำง่ายๆ แต่เตชิตอดทนมาหลายปี แค่อดทนแล้วทุกอย่างจะผ่านไปจริงๆหรอ มันยากมาก
ทั้งสองกอดกันเงียบๆ ไม่ต้องพูดอะไรมากก็รู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงของกันและกัน ผู้หญิงที่นอนอยู่ในห้อง เธอไม่เห็นว่าเตชิตกำลังเจ็บปวดและเสียใจแค่ไหน ทำทุกอย่าง ทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องกา
ตอนห้าโมงเย็น ผลตรวจของจินต์ออกมา ปรัณถ่ายออกมาสองชุด ยื่นให้เตชิตชุดหนึ่ง “อาการไม่ค่อยดี เพราะครั้งนี้เสียเลือดไปมาก ทำให้ระบบภูมิคุ้มกันต่ำ และภูมิคุ้มกันร่างกายเธอทำงานไม่เต็มระบบอยู่แล้วเลยทำให้เกล็ดเลือดต่ำ ถ้ายังต่ำลงอยู่แบบนี้ จะไม่ค่อยปลอดภัย”
เตชิตมองดูผลตรวจ ในนั้นมันมีหลายอย่างที่เขาคุ้นตา เพราะเขาเห็นมันมาหลายปีแล้ว เขาเงียบแล้วถามขึ้น “จะเป็นอันตรายถึงชีวิตมั้ย”
ทั้งห้องเงียบ นัชชาหายใจติดขัด ไม่มีใครตอบได้แน่ชัดรวมถึงปรัณด้วย
ปรัณเอาผลตรวจกลับมาวางไว้บนโต๊ะ “มีหรือไม่มีต้องรอดูการฟื้นฟูของร่างกายเธอเอง แต่ถ้าดูจากตอนนี้ มันก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างร้ายแรง”
ทุกคนเครียด นัชชากำลังจะออกไปสูดอากาศข้างนอก แต่เสียงเรียกก็ดังขึ้น
ปรัณลุกขึ้นยืน “เธอตื่นแล้ว เข้าไปดูซิ”
นัชชาลุกขึ้นยืน แต่เดินไปถึงแค่เพียงหน้าประตูก็ถูกปรัณห้ามไว้ “นัชชา เธออย่าเพิ่งเข้าไป เธอเพิ่งตื่น ฉันกลัวว่าจินต์จะทำใจยอมรับไม่ได้”
เจอเธอแล้วจะทำใจไม่ได้หรอ
นัชชาขมวดคิ้ว เธอแปลกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะคนป่วยสำคัณที่สุด
เตชิตพยักหน้าให้เธอ แล้วเดินจากไป
ดีที่ในห้องมีกล้องวงจร เธอสามารถมองเห็นทุกอย่างในห้องได้
ทั้งสามคนเปลี่ยนชุดแล้วเดินเข้าไป เตชิตอยู่หน้าสุด ต่อด้วยปรัณ แล้วสุวีราอยู่หลังสุด หลังจากที่พวกเขาเข้ามา จินต์ยกยิ้มอย่างอ่อนแรง “ขอโทษนะ”
ปรัณมองดูเครื่องวัดที่อยู่ข้างๆ “รู้สึกแปลกๆหรือไม่สบายตรงไหนมั้ย”
“เจ็บ” จินต์เสียงอ่อน ถ้าไม่ฟังดีๆก็คงจะไม่ได้ยิน
“เพราะเสียเลือดมาก ร่างกายเลยปรับตัวไม่ทัน จะเจ็บเป็นปกติ ถ้าทนไม่ได้ให้บอกเดี๋ยวจะฉีดยาแก้ปวดให้” ปรัณพูดอย่างใจเย็น เพราะเขาเป็นหมอต้องใจเย้นกับคนไข้ทุกคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...