ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 199

ตอนที่ 199 ความขัดแย้งอย่างต่อเนื่อง

วันที่สองนัชชาไปทำงานกับเตชิตตามปกติ ใกล้จะถึงสิ้นปีช่วงที่ยุ่งที่สุดก็ใกล้จะผ่านไปแล้ว งานในมือของเขาใกล้จะเสร็จแล้ว ทุกคนในบริษัทเริ่มเข้าสู่เวลาชิลๆกันแล้วต่อด้วยวางแผนการท่องเที่ยวกันต่อ

เพื่อนร่วมงานในบริษัทส่วนใหญ่เป็นคนต่างจังหวัด มีแต่นัชชากับธอเป็นคนถิ่น เธอก็เลยอาสาทำงานต่อ

“วันที่ห้าถึงแปดฉันว่าง”สามวันนี้เป็นวันที่ไม่อยากทำโอทีมากที่สุด

พอนัชชาพูดแบบนี้ทุกคนก็โล่งอกไป จะได้เล่นตรุษจีนอย่างสงบสักที ไม่ต้องไปกลับเหมือนแต่ก่อนแล้ว

ทุกคนเริ่มขอบคุณนัชชา อยู่บริษัทมานานขนาดนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรับรู้ถึงความอบอุ่น

ที่จริงก็แค่มีมามีกลับ เรื่องที่เธอทำได้ก็เลยทำผ่านไปนานๆทุกคนก็เปลี่ยนความคิดในตัวเธอไปเอง

“อ๋อ เธอได้ของรางวัลปีนี้อะรู้ยัง?”มีคนพูดเบาๆ “พวกเธอจะได้ประมาณเท่าไหร่?”

“ปีนี้น่าจะเยอะมาก ครั้งที่แล้วที่ประชุมพี่นวียาก็เคยพูดอ้อมๆไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ ของรางวัลของบริษัทเราไม่เคยน้อย ฉันได้ยินฝ่ายซื้อพูดกันว่า ครั้งนี้เตรียมของพวกเทคโนโลยีมาก ถึงเวลาจะได้ทุกคนนะ”

“ใช่เหรอ……”

นัชชาได้ยินเสียงพูดคุยกันดังขึ้นในใจของเธอก็เริ่มดุเดือดขึ้นมาตาม เมื่อก่อนไม่ชอบการรวมหัวกันพูดคุยกัน ตอนนี้รู้สึกว่าเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่อยู่ด้วยกัน ครึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมา จากเดิมที่เคยต่อต้านไม่ชอบ นี่คือครั้งแรกที่นัชชารู้สึกอบอุ่น

กลางคืนเพื่อนร่วมงานจัดงานเลี้ยงท้ายปี นวียาก็ไป นัชชาก็บอกเตชิตแล้ว เธอไปกินข้าวกับเพื่อนๆร้านอาหารข้างบริษัท

นวียาจองห้องล่วงหน้า สิบสองคนวงรอบนั่งโต๊ะเดียวกันพอดีไม่เกินไม่ขาด

พวกเขาหนึ่งคนเลือกหนึ่งเมนู ทั้งหมดสิบสองอย่าง พอสั่งเสร็จ นวียาก็ถามทุกคนว่า “นี่เป็นการกินข้าวครั้งสุดท้ายของปีนี้แล้ว พวกเราจะดื่มกันหน่อยไหม?”

ชนัตพูดต่อคนแรก “เอาๆๆๆ ของฟรีต้องเอา เบียร์ก็พอแล้ว!”

“ได้ ฉันจะดื่มเป็นเพื่อน!”

มีคนพูดคนอื่นก็พูดต่อๆกัน มีผู้หญิงหลายคนก็เริ่มสั่งเบียร์เบาๆของผู้หญิงมา

ข้าวมื้อนี้ก็กินอย่าสงบ สุดท้ายทุกคนก็ชงแก้วกับนวียา ทุกคนต่างพูดคำที่น่าฟังแต่พอถึงนัชชาเธอก็พูดอย่างจริงใจ “คุณนวียา ขอบคุณมากๆที่คุณเชื่อใจฉันให้งานกับฉันมากมาย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณฉันอาจทนไม่ถึงตอนนี้ก็ได้”

ถ้าเวทิดาเป็นหัวหน้าของเธอ เธอคงจะลาออกตั้งนานแล้ว

นวียาที่ออกจากที่ทำงานก็ไม่เหมือนตอนที่ทำงานแล้ว พอได้ยินนัชชาพูดแบบนี้ก็หัวเราะเหมือนเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ “ฉันโดนเธอชมจนเขินเลย”

มีที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นมองไปทางนัชชา “แต่นัชชา ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำงานเก่งขนาดนี้ พูดความจริงเลยนะเมื่อก่อนฉันก็มีความเห็นกับเธอไม่น้อยนะ คิดว่าเธอแค่แจกันที่สวยๆ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเธอคือแจกันที่สวยและมีความสามารถจริงๆ”

ดื่มไปสักแป๊บ ทุกคนก็ไม่เกรงใจกันแล้ว นัชชาก็เป็นคนธรรมดา ไม่ว่าเขาที่จะพูดแบบนั้น “คำชมนั้นฉันรับไว้ละนะ”

“ปีนี้จบอย่างสวยงาม พรุ่งนี้พวกเราจะสู้ไปพร้อมกัน เมื่อก่อนมีที่ไหนที่ทำอะไรไม่ดีก็ช่วยๆกันหน่อย”คำพูดของนวียาเหมือนเป็นกุญแจที่เปิดล็อคหัวใจที่เกร็งๆของทุกคน