ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 201

ตอนที่ 201 แกล้งเมา

ปวีนเริ่มใจหายเพราะนึกว่าเธอกำลังจะร้องไห้ “มีคนรังแกเธอหรอ”

“ฉันไม่รู้.............” จินต์จงใจพูดให้เขาคิดไปเอง “ฉันเพียงแค่รู้สึกไม่สบายใจ บางครั้งก็รู้สึกเครียด และไม่มีคนคอยอยู่ข้างๆ”

“แล้วคุณเตล่ะ”

“เขางานยุ่ง ไม่ค่อยอยู่บ้าน จะกลับมาตอนดึกๆ เขากลับมานัชชาก็ตามกลับมาด้วย ฉันเลย........รู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนส่วนเกิน น่าอับอาย”

ปวีนได้ยินดังนี้รู้สึกไม่สบายใจ เขารู้ว่าพวกเขาสามคนถ้าใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจะไม่สะดวก แต่ตอนนั้นเป็นเธอเองที่จะย้ายเข้าไป เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้เพราะไม่มีสิทธิ

ตอนนี้ได้ยินจินต์พูด เขาก็เริ่มเปลี่ยนใจ “คุณจินต์ ถ้าคุณไม่อยากอยู่ ย้ายกลับมาที่วิลล่าเขตเหนือก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะคอยอยู่เป็นเพื่อนจะได้ไม่เหงา”

คำพูดนี้เกินเลยในฐานะที่เป็นอยู่ จินต์รังเกลียดแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า เพียงแค่หาข้ออ้างในการหลีกเลี่ยง “ตอนนี้ ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาได้ไม่นานแล้วจะให้ย้ายออกมันดูน่าเกลียด คงต้องรออีกสักพัก รอให้ร่างกายดีขึ้นกว่านี้ หลังปีใหม่ค่อยว่ากัน อีกที”

ปวีนคิดไปคิดมาก็ถูกอย่างที่เธอว่า เพราะใกล้จะปีใหม่ เขาเองก็ต้องกลับบ้านมีเวลาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ทิ้งให้เธออยู่วิลล่าคนเดียวก็ไม่ได้ คงต้องรอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปก่อน

“โอเคครับ ถ้ามีเรื่องอะไร โทรหาผมได้ตลอด ผมจะคอยอยู่ตรงนี้” พูดจบปวีนก็ตะกุกตะกัก เหมือนมีอะไรจะพูดอีก คำว่า ‘ฉันคิดถึงเธอ’ ไม่ว่าจะยังไงก็พูดมันไม่ออก เขาก็เลยเปลี่ยนเป็น “ลาก่อนครับ”

หลังจากวางสาย จินต์ก็มองออกไปนอกหน้าตาเหมือนคิดอะไรบ้างอย่างในหัวยังคงมีเสียงของปวีนที่ว่าเป็นห่วงเธอ ใจของคน เราอ่อนไหวง่าย ถึงแม้จะรู้สึกรังเกลียดที่รู้ว่าปวีนหลงรักเธอ แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่จริงใจและคอยเป็นห่วงทำทุกอย่าง เพื่อเธอ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่นิด

เธอบีบโทรศัพท์ในมือแน่น ภาวนาขอให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอหวัง

.......................

กลางคืนตอนเตชิตกลับมาก็ประมาณสี่ทุ่ม ยิ่งใกล้ปีใหม่ก็มีการพบลูกค้ามากขึ้น ถึงแม้เขาพยายามจะไม่ดื่มแต่ก็มีเคสมากมายที่เขาปฏิเสธไม่ได้

พอถึงบ้านก็มีโคมสีแดงสองอันหน้าบ้านที่คอยต้อนรับเขา ในวันที่อาการหนาวเย็นทำให้คนรู้สึกอุ่นใจ บทกลอนคู่ที่แปะอยู่ข้างประตู ท่ามกลางหิมะสีขาวทำให้ดูเงียบสนิทและมีกลิ่นอายของปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง

เตชิตยืนดูอยู่หน้าประตู ในสายตาฉายภาพที่เธอกำลังจัดตกแต่งด้วยกิริยาท่าทางอ่อนโยน ผมที่ถูกปล่อยหรือตอนมัด ไม่ว่าจะเป็นตอนไหนเธอก็ดูสวยและอ่อนโยน

เตชิตเดินเข้ามาในบ้าน นัชชานั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา มันยากมากที่จินต์ไม่มารบกวนเธอ ดูรายการและกินผลไม้ด้วยความสบาย

เห็นเขากลับมา เธอรีบวิ่งไปต้อนรับเขา “คุณกลับมาแล้วหรอ”

เตชิตโอบเธอแล้วเดินลงมานั่งที่โซฟา มองดูผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะ “ดึกขนาดนี้แล้วยังกินอยู่ เดี๋ยวท้องเย็นก็ไม่สบายหรอก”

“แต่ดีนะที่ในห้องนี้มันอุ่น”

เตชิตเห็นเธอฉีกยิ้มกว้างจนตาเป็นสระอิ เขาเอื้อมมือดึงเธอเข้ามากอด เธออาบน้ำแล้วได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอ กลิ่นเหล้าที่อยู่บนตัวเขาอ่อนลงไปทันที “โคมที่อยู่หน้าประตูสวยมาก”

“คุณเห็นแล้วหรอ”

“ใหญ่ขนาดนั้นจะไม่เห็นได้ยังไง”

“แล้วบทกลอนล่ะ”