ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 25

ตอนที่25 กลับไปบ้านสามีเก่า

นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการหรอ

นัชชาไม่ทันที่จะใจหาย อารมณ์เหมือนถูกคนผลักให้ไปข้างหน้า เตชิตรู้สึกอยากได้ตัวเธอเรื่องนี้เธอรู้ดี แต่ตอนนี้เขากลับอยากให้เธอกลับไปหาดวิษหรอ

นี่มันต่างกับการจินตนาการของเธอ ทำให้เธอรู้สึกความสำคัญตัวเองผิดอีกครั้ง

เตชิตมองผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าเขาตลอด เขาเห็นทุกอาการความรู้สึกของเธอ ทั้งตกใจ วิตกกังวล เหลือเชื่อ จนถึงรู้สึกผิดหวังและสับสนตอนนี้ เขาเห็นมันทุกอย่าง

การตอบสนองนี้ดีกว่าที่เขาคิดไว้ อย่างน้อยรู้สึกเพราะเขา ไม่ใช่เพราะดวิษ

การสนทนาหลังๆนัชชาแสดงออกชัดเจนว่าใจไม่อยู่กันเนื้อกับตัว เธอต้องคิดพิจารณาว่าควรกลับไปนิเวศน์วิลล่ามั้ย

หลังจบงาน ทนายปวิมลแยกกลับก่อน เตชิตยังนั่งอยู่ที่เดิม นัชชาก็เหมือนกัน

คนหึ่งทำหน้านิ่ง อีกคนก้มหน้า มีโต๊ะคั้นระหว่างกลางไว้ บรรยากาศเริ่มซับซ้อนขึ้นมา

“ให้โอกาสคุณได้กลับไปหาสามีเก่า ไม่ดีใจหรอ”

น้ำเสียงที่นิ่งเหมือนสายน้ำลอยอยู่บนหัว นัชชาเงยหน้าขี้นอย่างรวดเร็ว คิ้วขมวดกัน “คุณหมายความว่ายังไง”

เตชิตหัวเราะออกมาเบาๆ หัวใจกระตุกเกิดเสียงเล็กน้อย

นัชชาเห็นเขาหัวเราะ ในจังหวะที่โกรธยังรู้สึกเสียใจ รู้สึกเหมือนการหย่าของเธอเป็นแค่เรื่องตลกสำหรับเขา

เธอยิ่งคิดยิ่งไม่พอใจ ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าแล้วหันหลังเดินออกไป มือเพิ่งถึงกลอนประตูก็ถูกดึงกลับไป

มุมใกล้ประตู ผู้ชายจับเอวเธอไว้ มือก็ลูบไปลูบมา นัชชาไม่อยากพูดอะไรกับเขา ได้แต่จ้องเขม็งตาใส่

เตชิตมองใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนจากขาวซีดเป็นสีแดง ตาก็เริ่มปรือ

จนกระทั่งเตชิตถอดเสื้อในเธอ นัชชาทนไม่ไหวแล้ว จับมือหน้าเอาไว้ “เตชิต นี่มันห้องรับรอง”

“ตรงมุมเป็นจุดบอดกล้อง”

“…………..” นัชชาสูดหายใจ “ยังไงก็ไม่ได้”

เตชิตไม่สนใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นเหมือนนางมาร ถึงเธอจะไม่ทำอะไรแค่ยืนจ้องเขาเฉยๆก็สามารถทำให้เขามีอารมณ์ได้

เขากดเธอไว้ที่ผนัง “เธออย่าส่งเสียง”

นัชชารู้สึกอยากตาย เอามือดันเขาออก “เตชิต คุณหยุดบ้าได้แล้ว”

“ใช่ กูทนจนเป็นบ้าไปแล้ว” ผู้ชายดึงมือเธอ “ใครใช้ให้เธอใส่แบบนี้มาอ่อยฉัน”

นัชชาก้มมองชุดตัวเอง มันก็ปกติก็มีแค่เสื้อที่คอลึกไปหน่อย เธอด่าเสียงเบา “คุณหื่นเอง”

“ฉันหื่นกับแค่เธอ” พูดจบ ไม่สนใจว่าเธอจะต้านทาน เข้าไปในตัวเธอทันที

นัชชาปิดปากเงียบกลัวตัวเองจะส่งเสียงดัง ผนังเธอทำให้รู้สึกเจ็บ เธอขยับตัวเล็กน้อย ยื่นมือไปจับกำแพงไว้กลั้นไม่ให้ตัวไปชนกับผนัง

ดู เขามักจะทำให้เธอพ่ายแพ้ตลอดโดยรายละเอียดแบบนี้

.................................................

หลังเสร็จ เธอก็หยิบกระดาษขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดตัวเอง ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นที่ไม่สามารถอธิบายได้ แต่ทั้งสองรู้ดี เธอโยนมันลงถังขยะ “เลว”

เตชิตผูกเน็คไท เหล่มองเธอ “เมื่อกี้ใครบอกว่าจะเอาอีก”

“….....” นัชชาหน้าแดง หันหน้าหนีไม่อยากเห็นหน้าเขา “ฉันไปละ”

“นัชชา” เขาเรียกชื่อเต็มของเธอ