ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 475

ตอนที่475 ผมต้องการผู้หญิง

นัชชากลับไปจับมือเขาไว้ “ไม่เป็นไร ในเมื่ออยู่โรงพยาบาลลำบากมาสองสามวันแล้ว ตราบใดที่มีคนอยู่ข้างๆฉันก็พอแล้ว”

ถึงแม้ตอนนี้จะลำบากมาก แต่เธอกลับไม่รู้สึกเหนื่อยใจสักนิด รู้สึกค่อนข้างง่วงนอนเท่านั้น เทียบกับชีวิตครึ่งปีแล้ว ชีวิตที่ไม่มีเขาถึงจะลำบากจริงๆ

“จริงด้วยสิ” ขณะพูดเธอก็พลันนึกขึ้นได้ “ช่วงนี้คุณไม่ได้ทำกายภาพมาโดยตลอดนี่ ไม่ใช่ว่าอยากฝึกต่อหรอ?”

ยุ่งกับเรื่องของเมทนีมาตลอด กลับมองข้ามสุขภาพร่างกายเขา

“แต่ก่อนฝึกมามากเกินไป พักสักสองวันก็โอเค ไม่เป็นไร”

“จริงหรอ?”

“อืม” เตชิตจู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าเย็นวันนี้ตอนกินข้าวธีมนต์ก็พูดประโยคนี้ อดยิ้มไม่ได้ “ธีมนต์นี่เหมือนคุณจริงๆเลย”

นัชชาไม่รู้ว่าทำไมเป็นเช่นนั้น แต่ก็รู้สึกภูมิใจเป็นพิเศษ “แน่นอนอยู่แล้ว ฉันเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจนโต”

“คำพูดยังเหมือนคุณเลย เย็นวันนี้ยังปราบปรามผมแทนคุณด้วยนะ”

นัชชาคาดไม่ถึงสักนิด ถามขึ้นอย่างผิดคาด “พูดอะไรหรอ?”

“บอกว่าผมจากไปคุณรู้สึกแย่มาก ต่อจากนี้ถ้าเป็นแบบนี้อีกก็จะไม่สนใจผมแล้ว” เตชิตเมื่อนึกถึงโทนเสียงก็อ่อนโยน เขาไม่ได้รู้สึกว่าลูกชายไม่มีไหวพริบ แต่กลับพอใจมากที่เขาฉลาดและละเอียดละอ่อนขนาดนี้ รู้จักสงสารคุณแม่

นัชชาฟังแล้วก็รู้สึกอ่อนยวบ “ถือว่าไม่ได้เจ็บฟรี”

พูดจบ ลิฟต์ก็ถึงพอดี ทั้งสองจูงมือกันเดินไปด้วยกัน ถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วยของเมทนี นัชชาก็ให้เขากลับไปพักผ่อนก่อน “ฉันเข้าไปแล้ว คุณนอนเร็วหน่อยนะ”

เตชิตดึงหลังคอเธอเข้ามา โน้มตัวลงมาจูบอ่อนโยนที่กระหม่อมเธอ หยุดไว้สักพักก่อนจะยืดตัวขึ้นมา “รอคุณพ่อสุขภาพดีขึ้น พวกเราจะจัดงานแต่งกัน”

ช่วงนี้นัชชาได้ยินเขาพูดเรื่องแต่งงานมาหลายครั้งแล้ว สำหรับผู้ชายที่ไม่ชอบพูดจาไร้สาระแล้ว นอกจากเป็นเรื่องที่เขาอยากจะทำสุดขีดแล้ว ไม่งั้นคงไม่พูดย้ำ

“รู้แล้วค่า~”

แสงไฟบนศีรษะกระทบลงที่ไหล่ของเขา เขามองผู้หญิงตัวเล็กที่อ่อนโยนด้านหน้าเขา ด้วยสายตาที่จริงจัง “นัชชา ผมต้องขอคุณแต่งงานเข้าตระกูลจิวะพงษ์ให้น่าประทับใจอย่างแน่นอน”

จนถึงตอนนี้ยังไม่มีสถานะให้กับนัชชาเลย ซึ่งเป็นส่วนที่ขาดแคลนที่สุดในใจเตชิต ต้องขอบคุณเขาจริงๆ สิ่งแรกสุดที่ต้องทำก็คือขอเธอแต่งงานอย่างน่านำเสนอ

ร่างอยู่ทางเดินโรงพยาบาล ความเงียบข้างหูค่อนข้างน่ากลัว แต่เมื่อยู่ภายใต้สิ่งแวดล้อมแบนี้ ได้ยินประโยคแบบนี้ ขอบตานัชชาก็ร้อนผ่าว

ได้ยินมาว่าตอนผู้หญิงสวมชุดเจ้าสาวนั้นงดงามที่สุด ครั้งหนึ่งเธอเคยสวมมันเพื่อดวิษ ตอนนั้นเธอยังเด็กและไร้ประสบการณ์ทั้งสับสนและไม่เข้าใจในความหมายลึกซึ้ง ตอนนี้เธอผ่านอะไรมามากมาย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเข้าใจแล้วว่าความสุขไม่ได้มาง่ายๆ

เธอสูดหายใจแล้วโน้มตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา “งั้นฉันรอคุณมาขอฉันแต่งงาน”

เตชิตกอดเธอทำให้เธอพอใจ “แน่นอน”

……

อีกด้านหนึ่ง หลังจากชนุดมกลับไปอพาร์ทเมนท์คนเดียว ไฟในห้องถูกปิดหมด ดีที่ยังมีแสงไฟจากด้านนอกที่มืดสนิท ทั้งร่างอยู่กับตัวเองราวกับถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ

เข้ายื่นมือไปดึงเนคไทอย่างหงุดหงิด ถอดเสื้อกันลมแขวนไว้ที่แขวนเสื้อผ้า ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าก็เข้าไปนั่งบนโซฟา

ความสุขและความกลมเกลียวของครอบครัวเตชิตสามพ่อแม่ลูกไม่สามารถเอาออกไปได้ตอนนี้ หัวใจเขายิ่งเหมือนถูกทำร้าย สั่นใจเขาไม่หยุด

แต่ก่อนเขาไม่เคยคิดถึงปัญหาเรื่องการแต่งงานมาก่อน ภายในใจเขาความรักใคร่แบบคนรักและครอบครัวสองอย่างนี้เป็นเรื่องที่เสียเวลา เขาไม่เคยไปวางแผนหรือดำเนินการอะไร

แต่เห็นภาพแบบนี้เมื่อเย็นวันนี้ มันกลับกระทบใจเขา