ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 488

ตอนที่488 กลับสู่วงการทนายความอีกครั้ง

เตชิตขับรถไปถึงที่ตึกของเตนัทลอว์เฟิร์ม ช่วงปีนี้ธนัทเป็นคนดูแลและขยายกิจการบริษัทได้ดีมาก เดิมทีบนตึกมีสองชั้นหลัก ตอนนี้มีเพิ่มมาอีกสามชั้น รวมเป็นห้าชั้น

เตชิตจอดรถอยู่โรงรถชั้นใต้ดิน ขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นหนึ่งของเตนัทลอว์เฟิร์ม พอออกจากลิฟต์มา ก็เห็นคนแปลกหน้าสองคนอยู่เคาวเตอร์ต้อนรับ อีกฝ่ายก็มองเขาแปลกๆ มองเขาแต่งตัวแบบนี้และช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือ รู้สึกผู้ชายคนนี้แปลกตาไป ยืนขึ้นทักทายโดยไม่รู้ตัว “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย คุณมาหาใครคะ?”

เตชิตก็พูดชื่อของธนัท สบตากับพนักงานตรงเคาว์เตอร์ต้อนรับ ใครจะพูดชื่อเต็มของธนัทได้......

หนึ่งในนั้นก็ถามขึ้นมาอย่างสุภาพ “คุณผู้ชายคะ สอบถามหน่อยนะคะคุณได้นัดไว้ไหมคะ?”

เตชิตเตรียมจะพูด ทันใดนั้นก้มีพนักงานคนหนึ่งเดินออกมาจากในห้องทำงาน เป็นผู้จัดการระดับกลางที่เคยเป็นลูกน้องของเตชิต เขาเห็นป้ายชื่อที่เปลี่ยนไป ตอนนี้เป็นผู้ช่วยผู้จัดการแล้ว

เห็นเตชิต เขาดูเหมือนเห็นอะไรที่ผิดปกติ นิ่งไปสักพักก่อนจะค่อยๆมีสติ “ประ ประธานเตชิต?”

เตชิตขมวดคิ้ว “ไม่เจอกันนานเลย ดรณ์”

ดรณ์!?

รองประธานของเตนัทลอว์เฟิร์ม เรียกเขาว่าดรณ์ ยิ่งน่ากลัวก็คือท่าทางที่ดูน่าเคารพของนภนต์ สองสาวที่อยู่ตรงเคาว์เตอร์อึ้งไปเลย คนคนนี้เป็นใครกันแน่?

“ประธานเตชิต มาหาประธานธนัทใช่ไหม?” ดรร์ต้อนรับเขาเข้าไปทันที เห็นท่าทางทั้งสองที่ยังไม่ได้สติ จึงพูดปลอบ “ไม่มีอะไรๆ ทำงานกันต่อเถอะ”

เตชิตถือช่อดอกไม้เดินจากทางเดินในชั้นที่ทำงาน ในบริษัทเตนัทส่วนมากจะเป็นกระจกโปร่งแสง มีเพียงห้องที่นำไปเท่านั้นถึงจะเปิดมูลี่ได้ ดังนั้นเมื่อพนักงานคนเก่าเห็นเขา ทุกคนๆก็โค้งศีรษะให้สามร้อยหกสิบองศา

ใบหน้าของเตชิตไม่ได้แสดงออกอะไร แต่ในใจก็รู้สึกซาบซึ้ง ยังไงครั้งหนึ่งเขาก็เคยดิ้นรนมานาน เคยผ่านอะไรด้วยกันมา จะไม่รู้สึกอะไรเลยก็เป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหวนรำลึกความหลัง

ดรณ์พาเขาเข้าไปในห้องประธาน ซึ่งเป็นห้องทำงานของธนัท ไม่รอให้เขาพูดก็ออกมาเองโดยอัตโนมัติ “ประธานเตชิตเข้าไปเถอะครับ ทางผมมีเรื่องยังต้องทำ เดี๋ยวไว้คุยกันนะครับ”

ในฐานะผู้จัดการ ก็ยังมีทัศนวิสัย

เตชิตตบบ่าเขา “เหนื่อยหน่อยนะ”

“เป็นสิ่งที่ควรทำครับ”

เตชิตเคาะประตูห้องทำงาน คนที่มาก็ทักทายธนัทเรียบร้อย คนนี้เดาว่าเป็นเขาแต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงออกไปอยู่นาน ขณะที่เตชิตเตรียมจะยกมือเคาะ ประตูตรงหน้าก็เปิดออก เขาก็เปิดแทนเขา “ยินดีต้อนรับ”

เตชิตสุดท้ายก็หัวเราะออกมาเบาๆอย่างอดไม่ได้ “นี่ธนัท ดูเป็นทางการขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”