ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 510

ตอนที่510วิดีโอที่น่าตกใจ

ทันใดนั้นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็หน้าซีดกันหมดคำตอบที่ไม่อยากได้ยินที่สุดก็คือคำตอบนี้

หัวหน้าทีมเตะเขาลงไปกองกับพื้น“ฆ่าแล้วเหรอ”ฆ่าที่ไหนบอกมา

“ฆ่าในทุ่งดอกป๊อปปี้นั่นแหละบีบคอจนตายเลยหล่อนไม่เชื่อฟังเหยียบดอกไม้เสียหายไปตั้งเยอะ”ชายหนุ่มพูดด้วยสายตาที่ไม่มีความเสียใจหรือความกลัวแม้แต่น้อย

การจ้องมองด้วยสายตาแบบนั้นแม้มองอีกครั้งก็ยังรู้สึกหนาว

พวกสวะแบบนั้นคงไม่เคยรู้จักคำว่ามนุษยธรรมหรอก

“ศพล่ะ？”

“จัดการเรียบร้อยแล้ว”

“จัดการที่ไหน？”

“พวกเราสับเธอเป็นชิ้นๆแล้วเอากินกันแล้ว”

เตชิตได้ยินดังนั้นสีหน้าเปลี่ยนจนดูไม่ได้ขนาดผู้ใหญ่ที่นั่งข้างๆยังแอบกังวลกลัวว่าเตชิตจะทุบรถพังเสียก่อน

แต่เรื่องที่กังวลก็ไม่ได้เกิดขึ้นจริงเขานั่งและค่อยๆคลายมือที่กำไว้แน่นอย่างสงบ“ปืนอยู่ไหน”

ปืน……

ผู้บังคับบัญชากำมือไว้ที่เอวแน่น“คุณเตชิตอย่าเพิ่งร้อนใจแค่นี้ยังสรุปไม่ได้……”

“ให้ผมเถอะ”เขากัดฟันแน่น

“ผมอยากจะ…เห้ย！”

ไม่ทันพูดจบเตชิตรั้งมือเขาออกแล้วหยิบปืนพกอันเล็กจากกระเป๋าข้างเอวเขาดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นรอบกายเขาล้อมรอบด้วยแรงปรารถนาจะทำลายทุกอย่างเขาไม่ใช่ทนายที่สุขมอีกต่อไปเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน“ใช้เสร็จจะคืนให้”

ผู้บังคับบัญชาฟังแล้วกระตุกตาขึ้นมองเขาที่กำลังจะลงจากรถมีความรู้สึกว่าการกระทำแบบนี้จะนำไปสู่ผลที่ไม่อาจแก้ไขอย่างแน่นอนก็รีบดึงเสื้อเขาไว้“คุณไปไม่ได้”

ตอนนี้นัชชาจะเป็นตายร้ายดีก็ไม่รู้เตชิตเหมือนคนใกล้จะเป็นบ้ายิ่งได้ยินคำว่า”ตาย”เขาก็ทนไม่ได้จนต้องระเบิดออกมา

ไม่มีได้ไม่ได้มีแต่อยากไม่อยากถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนัชชาจริงๆเขาไม่กล้ารับรองว่าเขาจะทำเรื่องอะไรออกมาก

เขาดึงมือเขาออกใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น“ออกไป”

แขนเหวี่ยงไปโดนหลังคารถจนเจ็บยังไม่ทันได้ตั้งตัวอีกฝ่ายก็รีบกระโจนเข้ามาดึงคอเสื้อไว้“ใจเย็นก่อนต้องใจเย็นไว้ยิ่งสถานการณ์แบบนี้ยิ่งวู่วามไม่ได้”

เตชิตฟังไม่เข้าหูด้วยซ้ำมือใหญ่ที่มีปืนอยู่ในมือสั่นเป็นจังหวะเส้นเลือดบนคอนูนขึ้นมาเหมือนแผลเป็นใหญ่มองดูน่าสะพรึงนักขณะที่กำลังจะยกปืนขึ้นมายิงนั้นก็มีเสียงตำรวจนายหนึ่งดังขึ้นมาจากมอนิเตอร์....

“หัวหน้าครับเจอวิดีโอในห้องม้วนนึงแต่ใส่รหัสไว้ต้องเอากลับไปเปิดที่สถานีครับ”