ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 520

ตอนที่520อย่าทดสอบผม

วันหยุดพักผ่อนของนัชชาเกิดขึ้นอย่างกระทันหันเธอมักจะปวดท้องประจำเดือนอยู่เสมอขณะนี้ถูกขังอยู่ในที่ร้อนและอับชื้นเธอรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

ถึงแม้จะอาบน้ำทุกวันแต่ไม่มีอุปกรณ์อาบน้ำผ่านมาเป็นเวลานานผมเธอก็แห้งกร้านร่างกายมีกลิ่นอับอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกลิ่นทรายที่ใต้แม่น้ำ

เธอนึกถึงขวดน้ำแร่ที่ทำหล่นไปเธอไม่รู้เลยว่ามันลอยไปอยู่ที่ไหนแล้วสามวันมาแล้วน่าจะไม่มีใครพบเห็นมันไม่อย่างนั้นจะไม่มีความเคลื่อนไหวได้อย่างไรหรือว่าขวดน้ำไม่ได้ลอยไปไหนแต่มันไปติดแหงกอยู่ที่ไหนสักแห่ง

การค้นพบที่น่าเศร้าของเธอภายใต้สภาพแวดล้อมดังกล่าวการที่จะแน่ใจได้ว่าตัวเองจะไม่ตายในเร็ววันนี้จะต้องพยายามปรับตัวให้ได้แทบไม่มีเวลาสำหรับความกลัวและความร้อนรนยิ่งไปกว่านั้นคือความหงุดหงิดที่ไม่รู้ว่าควรจะทำเช่นไร

ความรู้สึกมึนงงบ่อนทำลายจิตใจมากกว่าความกลัวเหมือนกำลังเดินอยู่ในทะเลทรายที่ไร้ขอบเขตเธอเคลื่อนไหวต่อเนื่องในทิศทางเดียวอย่างไม่หยุดแต่ก็มองไม่เห็นปลายทางทำให้เธอเกิดความรู้สึกสิ้นหวังต่อชีวิตนี้

“คิดอะไรอยู่”Hawkซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามเธอเคาะชามด้วยตะเกียบทักให้เธอหยุดเหม่อลอย

นัชชาได้สติกลับมาหยิบชามข้าวตรงหน้าขึ้นมายัดสองคำเข้าไปในปากอย่างไม่สนใจอะไรกะหล่ำปลีและน้ำเปล่าเธอทานอย่างไม่รู้รส“ไม่มีอะไร”

Hawkไม่พูดอะไรแต่กลับมองเธอหลายต่อหลายครั้งผู้ชายคนนี้เป็นคนเข้าใจยากมาตลอดนัชชาปล่อยผ่านและไม่พยายามคิดอะไร

หลังทานอาหารเสร็จในช่วงที่อากาศร้อนที่สุดในตอนบ่ายความชื้นในป่าใหญ่ก็ค่อนข้างมากน้ำระเหยอยู่ในบรรยากาศทำให้รู้สึกเหนียวตัวอึดอัดในทรวงอก

นัชชานั่งพิงเตียงอยู่เธอใช้แผ่นไม้ในมือพัดไม่หยุดชายคนนั้นนอนหลับตาอยู่บนโซฟาด้านข้างอย่างสงบ

เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย“คุณไม่ร้อนรึ”

“ชินแล้ว”

“ก็จริง”เขาอยู่ที่นี่มานานแล้วก็น่าจะชินกับมันอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่าผู้ชายคนนี้มีเงินมหาศาลอยากอยู่บ้านพักตากอากาศที่ไหนก็ได้ทรัพย์สินเงินทองก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเตชิตแต่กลับยังสามารถใช้ชีวิตเช่นนี้ได้ไม่รู้ว่าเขาวางแผนอะไรอยู่

“Hawk”มือทั้งคู่ของนัชชาจับอยู่ที่เข่าของตัวเองให้ความอบอุ่นแก่บริเวณช่องท้องเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดเธอลดเสียงของเธอลง“คุณเคยคิดว่าจะปล่อยฉันไปในสักวันหนึ่งไหม”

หลายวันมานี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาเรียกว่าสงบสุขไม่รู้เป็นเพราะว่าเธออยู่ในช่วงพักร้อนหรือไม่ผู้ชายคนนี้จึงไม่เคยสัมผัสถูกตัวเธออีกอาจกลัวว่าจะโชคไม่ดี

เมื่อได้ยินดวงตาที่ปิดสนิทของชายคนนั้นก็เปิดขึ้นในทันทีเขาค่อยๆหันหน้าของเขาสายตาที่คมชัดจ้องไปที่ใบหน้าของเธอริมฝีปากปรากฎรอยยิ้มที่เยือกเย็น“คุณกล้ามากที่ถามคำถามแบบนี้”

เขาไม่เคยพบตัวประกันที่กล้าพูดกับเขาเช่นนี้และเรื่องนี้ยังมีความละเอียดอ่อนมาก

นัชชาก็ไม่ได้คาดคิดแต่เธอรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้คิดที่จะทำร้ายเธอ

เธอมองไปที่แก้วน้ำที่ข้างเท้าของเธอเหลืองหมดแล้วตอนที่เธอมาที่นี่มันยังเคยเป็นสีขาวเธอบ่น“ถ้าคุณปล่อยฉันไปบางทีคนเหล่านั้นอาจจะหาคุณไม่พบอีกเช่นนั้นคุณก็สามารถหายตัวไป”

Hawkหัวเราะเหมือนเพิ่งจะได้ฟังเรื่องตลก“คุณน่าจะรู้จักนิสัยของเตชิตยิ่งกว่าผมผมจับคุณมานานขนาดนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่”

นัชชามองเขาด้วยท่าทีที่ไม่ลังเลเธอผุดความกล้าหาญขึ้นมาในใจบีบมือทั้งสองของตัวเองแน่นเปิดปากหยั่งเชิงเขา“แล้วถ้าหากว่าฉันช่วยคุณล่ะ”

“คุณช่วยผมรึ”ชายคนนั้นเบิ่งตาร่างสูงตั้งตรง“คุณจะช่วยยังไง”

“ฉันจะขอให้เขาเลิกติดตามคุณบอกว่าคุณไม่ได้ทำร้ายฉัน”