ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 559

ตอนที่ 559 เธอชอบธีมนต์มากสินะ

น้ำเสียงอ่อนโยนมีความไม่แน่นอน เธอไม่สามารถควบคุมลักษณะท่าทางของเขาได้ แต่พอเข้าไปในหูก็เหมือนกับหนอนตัวเล็กคลานเข้าไป จั๊กจี้มาก

ตอนนี้ ชนุดมถูกเธอ ‘ฉุดกระชาก’ เข้าไปในร้าน

เถ้าแก่ร้านเห็นพวกเขาลังเลอยู่ไกลๆ เห็นพวกเขาเดินเข้ามา ก็รีบถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ทานอะไรดีครับคุณผู้หญิง?”

ชีวภาดูเมนูเล็ก “พวกเราดูสักครู่นะคะ”

“ได้จ้า~เมื่อกี้เห็นหนูลากสามีหนูเข้ามา เพื่อขอบคุณความเชื่อใจ เดี๋ยวเอาอาหารเรียกน้ำย่อยมาให้สองจาน!” เถ้าแก่นั้นหัวการค้ามาก รีบโบกมืออย่างกล้าหาญ

แต่ประโยคนนี้ทำให้ชีวภาหน้าแดง เธอมองไปที่ธีมนต์ ก็เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายเข้าใจผิด รีบโบกมือ “นี่ นี่ไม่ใช่สามีของฉันหรอกค่ะ......”

เห็นท่าทางเขินอายของเธอ เถ้าแก่ก็ยิ้มกริ่ม พูดออกมาอย่างตรงๆ “พวกเธอเขินล่ะสิ โอเคๆ ไม่ถามแล้ว”

พูดไป เขาก็ไม่ให้ชีวภาอธิบายสักนิด ก็กลับไปทำงานในร้านต่อ

ชีวภากลืนน้ำลาย รวบรวมความกล้ามองไปที่ผู้ชายข้างๆ เดิมทีชนุดมก็ไม่อยากมาที่นี่อยู่แล้ว เธอกลัวว่าเขาจะไม่พอใจแล้วเดินออกไปจริงๆ

แต่ขณะที่เธอกำลังมองเข้าไปในดวงตาที่ยากจะคาดเดานั้นอย่างสั่นกลัว ในนั้นมีเพียงความนิ่งสงบ ราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่เถ้าแก่พูด ไม่สั่นไหวสักนิด

ชีวภากลืนน้ำลายอีกครั้ง ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “ฮ่าๆเถ้าแก่นี่ต้อนรับอบอุ่นดีจัง......”

พูดจบ ทั้งสามก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แม้แต่ธีมนต์ก็มองเธอด้วยความ ‘เห็นอกเห็นใจ’ อย่างมาก เธอนำเมนูส่งให้ “คุณ คุณดูสิมีอะไรอยากทานไหม”

ชนุดมเห็นนิ้วทั้งห้าที่ถือเมนูนั้นสั่นอยู่ เลยยกมือขึ้นไปรับ แล้วก็ส่งให้ธีมนต์ทันที “ธีมนต์สั่ง”

ธีมนต์รู้สึกถึงบรรยากาศกระอักกระอ่วน ดวงตากลมโตมองด้านบนหนึ่งรอบ แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “คุณอาครับ อากินปูไหม มีต้มยำกุ้งแล้วก็หมี่ผัดทะเล”

“ได้หมด สั่งเลย”

ได้ยินเขาผ่อนคลายลง ชีวภาก็วางใจ ยกมือไปลูบหัวธีมนต์อย่างรักใคร่ “ชอบก็สั่งให้หมดเลย น้าเลี้ยงเอง!”

“ขอบคุณครับน้า!”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก อย่าถูกทิ้งไว้ล้างจานทีหลังล่ะ” ชนุดมยกแก้วบนโต๊ะขึ้นมาดู ดูเหมือนจะไม่ค่อยสะอาด เลยวางลงไปอีกครั้ง

ชีวภาหยิบเหยือน้ำชาเทน้ำร้อนแล้วส่งให้เขา แอบกรอกตาเบาๆ “ร้านนี้ฉันขอเลี้ยงได้ไหม......”

พูดขึ้นมา เมื่อครู่เธอดูราคาแล้ว นอกจากปูที่แพงหน่อย นอกนั้นก็ไม่ถือว่าแพงมาก อยู่ในขอบเขตที่รับได้

ชนุดมเห็นว่าเธอยืนกรานมาก ท่าทางที่อยากจะสอยดวงจันทร์มาให้ธีมนต์ ก็ไม่ได้หัวเราะเยาะเธออีก เพียงแต่ยกน้ำร้อนที่เธอรินให้ขึ้นมาดื่ม

ธีมนต์สั่งปูใหญ่มาสามตัว ต้มยำกุ้งหนึ่งชาม ผัดกระเพราหนึ่งจาน ชีวภาเพิ่มหอยนางรมผัดกระเทียมอีกหนึ่ง และหอยแมลงภู่ อาหารจานหลักก็คือผัดหมี่ทะเล

ไม่ถึงสิบนาที ปูก็มาเสิร์ฟ ยังร้อนๆอยู่เลย เถ้าแก่ให้ถุงมือพลาสติกใช้แล้วทิ้งมาให้แล้วก็หันไปดูแลลูกค้าอื่นต่อ

เห็นปูทะเลตัวใหญ่สีส้ม ชีวภาก็แกะเปลือกก่อนอย่างโชกโชน เห็นคนตัวใหญ่ตัวเล็กไม่ขยับ เธอแปลกใจอย่างอดไม่ได้ “รีบกินตอนร้อนๆ เย็นแล้วเดี๋ยวจะแกะยาก”