ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 621

ตอนที่ 621 ให้เป็นงานแต่งที่ไม่ทำให้คุณน้อยใจ

นัชชารอเตชิตกลับมาในห้องผู้ป่วย รอไปรอมาสุดท้ายก็รอไม่ไหว ไปหาเขาที่ห้องทำงานอย่างไม่สบายใจ คิดไม่ถึงว่าคุณหมอบอกว่าเขาออกไปแล้วประมาณยี่สิบนาที

เธอขอบคุณคุณหมอเสร็จออกมาจากห้องทำงานแล้วก็โทรหาเขาทันที ดีที่โทรศัพท์ดังไม่กี่ทีเขาก็รับ น้ำเสียงนัชชาตึงเครียด “คุณอยู่ไหน?”

“ห้องทำงานปรัณ”

“ตอนนี้อะนะ?”

“อืม”

ได้ยินคำตอบเขา นัชชาก็โล่งอก “หาคุณไม่เจอฉันตกใจแทบแย่ นึกว่าคุณหนีไปแล้ว”

ได้ยินเสียงหายใจเธอหนักหน่วงเข้าหูผ่านลำโพง สุดท้ายเตชิตก็ลุกขึ้นจากโซฟา แล้วก็ส่งสายตาให้ปรัณข้างๆว่าจะไปแล้ว “เดี๋ยวผมลงไปแล้ว รอผมที่หน้าลิฟต์นะ”

“โอเคค่ะ”

ไม่ถึงห้านาที ร่างสูงใหญ่ของเขาก็ออกมาจากลิฟต์ พอเห็นเขาก็รู้สึกสบายใจ ภายในใจนัชชาเหมือนยกหินออกจากอก “ทำไมคุณไม่พูดอะไรสักคำก็......อื้อ!”

ยังไม่ทันพูดจบ เธอก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดอุ่น ริมฝีปากถูกหน้าอกเขาทับไว้ จึงต้องกลืนคำพูดลงไป

สัมผัสได้ถึงแขนที่กำแน่นด้านหลังเธอ เหวลึกในก้นบึ้งหัวใจ รู้สึกเจ็บปวด สัญชาติญาณความเป็นผู้หญิงท้วมล้นออกมา “เป็นอะไรน่ะ ไม่เจอแป๊ปเดียวกลายเป็นแบบนี้”

“นัชชา เราแต่งงานกันเถอะ”

ประโยคเดียว สามารถทำให้มือของนัชชาที่ลูบหลังเขาอยู่ชะงักขึ้นมา ไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาไม่ได้เตรียมใจมาก่อนสักนิด

นัชชาคิดว่าเขากำลังตื่นเต้น “คุณพูดอะไรน่ะ......”

“อาการคุณปู่ไม่ค่อยดี คุณหมอบอกว่ายื้อไม่ได้นานนัก ผมไม่อยากให้ตอนเขาจากไปแล้วยังไม่ได้เห็นความสุขของหลานตัวเอง”

ที่แท้เขาก็คิดแบบนี้เอง

ใจนัชชารู้สึกขยายตัว เหมือนถูกมือเล็กที่มองไม่เห็นมาฉีกมันออก “โอเค แล้วแต่คุณเลย”

เตชิตไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่กุมมือเธอให้กระชับขึ้น โชคดีที่มีเธอ ไม่เช่นนั้นเขาก็ไม่รู้จะดำเนินต่อไปได้อย่างไร

——

อาการป่วยของคุณปู่ไม่มีใครบอกเขา บอกแค่ว่าไม่เป็นอะไรมาก คุณหมอบอกว่าไม่เป็นอะไร นอนโรงพยาบาลตรวจดูอาการสักพักแล้วทานอย่างต่อเนื่องก็โอเคแล้ว

คุณปู่ก็ดูไม่สงสัยอะไร พยักหน้ารับคำ แต่ดวงตาแก่ชราคู่นั้นขาดจิตวิญญาณแบบเมื่อก่อน นัชชาตั้งใจให้ธีมนต์มาโรงพยาบาลทุกวัน ให้มาอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่บ่อยๆ

พอคิดว่ามีเวลาไม่มากแล้ว ในฐานะที่เป็นหลานสะใภ้ในใจเธอก็รู้สึกไม่โอเค

ในหนึ่งวัน เตชิตพานัชชาและธีมนต์มาเยี่ยมคุณปู่ที่โรงพยาบาลด้วยกัน บรรยากาศรื่นเริงอย่างมาก เขาถือโอกาสพูดขึ้น “คุณปู่ครับ ผมวางแผนเรื่องงานแต่งของผมกับนัชชาแล้วนะครับ ยังไม่ได้กำหนดวัน ปู่คิดว่าวันไหนดีครับ?”

คุณปู่กำลังก้มศีรษะมองธีมนต์วาดรูป ได้ยินแล้วก็ชะงักมือ หันศีรษะไปมองเขา “งานแต่งหรอ.....”

เขาดูเหมือนกำลังคำนวณอะไรสักอย่าง รอสักพักถึงพูดออกมาอย่างต่อเนื่อง “ปู่คิดว่าวันที่สิบแปดก็ไม่เลวนะ พวกเธอคิดว่าไงล่ะ”

วันที่สิบแปดหรอ?

นัชชายกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูปฏิทิน อาทิตย์หน้าวันเสาร์ ใกล้ตอนนี้มากๆ มีเวลาแค่สิบวันเท่านั้น