ตอนที่64 ฉันมั่นใจว่าเธอชอบฉัน
คำนี้ทำให้นัชชาอายจนหูแดง เธอหน้าบาง อีกอย่างเขาเด็กกว่าเธอแปดปี ได้ยินแบบนี้เป็นธรรมดาที่จะเขินอาย
นัชชาก้มหน้าดึงผ้าห่มขึ้นปิดหน้า แต่...............
วินาทีต่อมาเธอก็ต้องโผล่หัวออกมา เพราะเธอเพิ่งรับรู้ได้ว่าเขาสองคนกำลังห่มผ้าผืนเดียวกัน แค่เข้าไปก็ทำให้เห็นกล้ามหน้าท้องของเขา……….
นัชชากลืนน้ำลายลงคอ ขยับก็ไม่ได้ มองนั่นก็ไม่ได้ อึดอัดทำตัวไม่ถูก เธอไม่รู้ไม่แต่จะมองหรือหันหน้าไปทางไหน
เตชิตเห็นความน่ารักของเธอ ก็ยื่นมือไปดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด พูดด้วยน้ำเสียงปนขี้เกียจ “อายหรอ แต่เมื่อคืนเธอร้อนแรงมาก”
นัชชาใจเต้นแรง อายหน้าแดง “ฉัน เมื่อคืนฉันเหมือนถูก ถูกวางยาก็เลยเป็นแบบนั้น...............”
เธอพูดออกมาอย่างติดๆขัดๆ เสียดายที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
เพียงแต่เตือนเตชิตกับเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นกับเธอ นึกถึงธยาน์ หน้าของเขานิ่ง “เธอสบายใจได้ ฉันไม่มีทางปล่อยคนที่วางยารอดไปได้”
นัชชาตกใจ เงยมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าเขาเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง “คุณจะจัดการยังไง”
จัดการยังไง
ไล่เธอออก ให้เธอลิ้มรสการโดนวางยา มันเป็นสิ่งที่เธอต้องโดน
แต่เขาไม่ได้บอกเธอ กลัวว่าเธอจะรู้สึกไม่สบายใจ
เตชิตเปลี่ยนเรื่องคุย “ยังเวียนหัวอยู่มั้ย”
นัชชาส่ายหน้า “ไม่เป็นอะไรแล้ว”
ไม่ได้เวียนหัวแล้ว แต่เธอปวดเมื่อยเนื้อตัว คนที่แข็งแกร่งอย่างเตชิตยังรู้สึกเหนื่อยล้า แล้วตัวเล็กๆอย่างเธอจะเหนื่อยแค่ไหน
เตชิตมองดูสีหน้าที่ไม่ค่อยดีของเธอ มือทั้งสองยันที่เตียงขึ้นนั่ง ทำให้เห็นท่อนบนของเขา “ฉันไปทำอะไรให้กิน ไปล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วเธอค่อยตามลงไป”
นัชชาที่เห็นว่าเขากำลังจะไป เอื้อมมือจับแขนใหญ่ไว้ “คือว่า.........”
เตชิตชงัก แล้วยกคิ้ว “หืม”
เธอลังเลไปสักพักใหญ่ๆ แต่ก็เลือกที่จะเปิดปากถาม “เรื่องวันนั้น คุณยังโกรธฉันอยู่รึเปล่า”
เธอถามออกมาแบบนั้น เตชิตเกือบจะไปต่อไม่ถูก เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้เขาลืมเรื่องนั้นไปแล้ว แต่พอเธอพูดถึงก็ทำให้เขานึกถึงเรื่องจรรยากับคลิปในวันนั้น
เขาก้มสบตากับเธอ ตอนแรกเขาไม่ได้คิดอะไรแต่ตอนนี้กลับอยากแกล้งเธอ ยืนเต็มขา ขาอีกข้างหนึ่งคุกเข่าลงบนเตียง เขาก้มหน้าเข้าใกล้เธอพร้อมกับสายตากดดัน เขาไม่ตอบแต่กลับถามกลับ “แล้วเธอคิดว่าไง”
นัชชารู้สึกว้าวุ่นใจ เธอไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน นึกถึงคำพูดของธนัท ในหัวมีความคิดมากมายตีกันไปหมด “ยกคลิปให้จรรยา มันเป็นความผิดของฉันเองที่ไม่คิดให้ดีก่อน แต่ฉันทำไปเพราะเด็ก ไม่นึกว่าดวิษเขาจะโกหกฉัน ฉันรู้ว่าคุณทำไปเพราะอยากช่วยฉันคุณเลยยกคดีนี้ให้คุณทนายดรณ์ ก่อนหน้านั้นมันเป็นเพราะฉันเข้าใจคุณผิด แต่คุณก็...........”
เธอหยุดชั่วคราว แล้วพูดต่อ “การกระทำของคุณก็ทำให้ฉันเข้าใจคุณผิดได้ง่าย”
ที่ผ่านๆมา อย่าว่าแต่พูดคุยแม้แต่หน้าเธอเขายังไม่มองเลย ทำเหมือนกับคนไม่รู้จักกัน มันยากที่จะทำให้เธอคิดไปในทางที่ดี
เตชิตฟังที่เธอพูดจนจบ เขาไม่ได้สนใจว่าเธอพูดอะไร เรื่องเมื่อคืนที่เธอทำเพื่อเขามันบ่งบอกทุกอย่าง เพียงแต่ว่าเสียงของเธอน่าฟังมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...