ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 648

ตอนที่648อยู่กับฉันไหม

ไม่มีทาง!

ชนัยเก็บมือของตัวเองแล้วไปจับที่หัว“ฉันจะไปชอบเด็กผู้หญิงคนนั้นเพราะไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อนหรือเป็นเพราะอะไรหรือฉันบ้าไปแล้ว?!”

ในห้องอาบน้ำที่กว้างใหญ่ชนัยเดี๋ยวก็นั่งเดี๋ยวก็ยืนเดี๋ยวนั่งข้างๆอ่างเดี๋ยวตัวตรงเดี๋ยวตัวงอถ้ามีคนมาเห็นต้องคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นบ้าแล้วแน่ๆเลย

คนที่ชื่อดราณีเพิ่งเข้ามาในชีวิตของเขาเพียงเวลาสั้นๆแต่กลับทำให้เขารู้สึกปวดหัวถึงขั้นนี้เลยหรอ?

ชนัยถามตัวเองไม่หยุดจนสุดท้ายก็หาคำตอบไม่ได้

สุดท้ายเขาสรุป2กรณีที่ตัวเองไม่อยากจะยอมรับมากๆ

ข้อที่1เขามีสิ่งที่พิเศษสำหรับดราณีจริงๆไม่ว่าจะเป็นอะไรเขาก็แบ่งออกมาจากความเป็นจริง

ข้อที่2ในตอนที่เผชิญกับดราณีอารมณ์ร้อนแรงของเขาจะมาไวกว่าความโมโหเขามีวิธีที่จะทรมานเธอแต่กลับใช้วิธีที่ทำให้เธออยู่ข้างๆตัวเองเขาจำเป็นต้องยอมรับ

พอเข้าใจ2ประเด็นนี้ชนัยก็หายใจเข้าลึกๆและหายใจออกเริ่มไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญกับความรู้สึกของตัวเองยังไง

อย่าว่าแต่เขาเลยพนักงานทั้งหมดของซีไมเนอร์รู้ว่าเขาคิดยังไงกับดราณีแม้กระทั่งเขาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีอะไรพิเศษกับเธอแต่พอตอนนี้ปรัณพูดตรงขนาดนั้นเขารู้สึก........กลัวมากเลย!

ต้องโทษพี่ปรัณคนเดียวรู้แล้วยังจะพูดออกมาอีก!

ปรัณที่กำลังเตรียมตัวจะนอนหลังจากวางสายก็ได้จามดังๆ

กว่าชนัยจะสงบอารมณ์ของตัวเองแล้วออกจากห้องอาบน้ำได้ก็ผ่านไป1ชั่วโมงแล้ว

เขาเพิ่งเดินออกจากห้องอาบน้ำก็เห็นเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างเตียงที่ตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยแล้วยังมีผ้าห่มห่มไว้นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเป็นระเบียบดูใกล้ๆเหมือนตุ๊กตาของรัสเซียที่นั่งนิ่งๆ

เชี่ย

เขากลับมีความรู้สึกต่อตุ๊กตาที่น่ารักหรอไม่ได้เขาต้องหยุดและลบล้างความรู้สึกนั้นก่อนที่มันจะล่วงเลยไปกว่านี้

ชนัยเดินเข้าไปแล้วตั้งใจทำหน้านิ่งๆสายตาเต็มไปด้วยความอดทน“จะนั่งอยู่ทำไมบอกว่าให้เธอไปห้องนอนสำหรับแขกไม่ใช่หรอ?”

ดราณีมองไปทางผู้ชายที่ไปแล้วกลับมาใหม่หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ1ชั่วโมงจะโมโหง่ายกว่าเดิมอีกเธออธิบายเสียงเบาๆว่า“ฉันอยากจะรอนายออกมาบอกกับนายแล้วค่อยไปกลัวว่านายจะคิดมาก.......”

ถึงเวลานั้นเขาอาจจะคิดว่าเธอจะหนีอีกแล้วจะเกิดหายนะครั้งใหญ่ขึ้น

ไม่คาดคิดว่าคำพูดนี้เข้าไปในหูของชนัยก็เปลี่ยนเป็นอีกความหมายนึงเขาเหมือนแมวที่โดนเหยียบหางกระโดดขึ้นทันทีตอนนี้เหลือแค่เขาไม่ได้กระโดจริง“ฉันคิดมาก?ฉันมีอะไรที่ต้องคิดมากเธออยากจะไปที่ไหนก็ไปใครจะสนใจเธอ!”

คำพูดที่พูดออกมากะทันหันแบบนี้ทำให้ดราณีรู้สึกงง

เมื่อกี้เขายังไม่ให้ตัวเองไปไหนเลยแต่ทำไมตอนนี้กลับบอกว่าอยากไปไหนก็ไปได้?ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาเกิดความบ้าคลั่งขึ้นมาในยามดึกเธอคงไม่โดนทรมานหลายครั้งหรอก.......

ชนัยเห็นเธอทำหน้าเหมือนมีคำพูดอะไรไว้ในใจก็รู้สึกโมโหแล้วขึ้นไปบนเตียงเขารู้สึกโมโหมาก“ออกไปออกไป!”

ดราณีอยากจะไปจากที่นี่จะบ้าตายอยู่แล้วรีบลุกจากเตียงไปใส่รองเท้ากำลังจะออกจากประตูเหมือนคิดอะไรได้แล้วกลับมาอีกครั้ง

เธอยืนอยู่ที่หัวเตียงดูผู้ชายที่กำลังนอนหงายอยู่เธอยืนไปสักแป๊บนึงสุดท้ายก็พูดออกมาว่า“ขอบคุณสำหรับเรื่องที่ไปช่วยฉันออกมาจากห้องนั้น”

ชนัยคิดว่าเธอจะหนีไปแล้วไม่หันกลับมาอีกแต่ไม่คิดว่าเธอจะกลับมาพูดคำพวกนี้ทำให้เขาอึ้งไปครู่หนึ่ง

มือของดราณีประสานอยู่ตรงหน้าเธอรู้สึกว่าไม่ว่ายังไงตัวเองก็ควรจะขอบคุณเขา“ถึงแม้คืนนี้จะเกิดเรื่องที่ไม่ค่อยดีนักแต่เรื่องที่นายช่วยฉันฉันขอบคุณมากนะ”