ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 69

ตอนที่69 ถ้าอยากไปก็หอมฉันสิ

นัชชารู้สึกผ่อนคล้าย เลยพูดเล่นกลับ “ฉันนึกว่าคุณจะต่อยฉัน”

ดรณ์ยังคงโบกมือไล่เธอเหมือนเดิม “ไปได้แล้ว กลับไปทำงานต่อ”

นัชชารู้สึกโล่งใจตอนเดินถึงห้องทำงาน นึกถึงคำพูดเมื่อเช้าของเตชิต กับการกระทำเมื่อครู่ของดรณ์.....เธอส่ายหน้า เธอคิดมากไปเอง

โทรศัพท์สั่น เธอยกขึ้นดู เป็นข้อความจากเตชิต: ออกไปข้านอกต้องรายงานฉันไม่ใช่หรอ หรือเธออยากโดน

ออกไปข้างนอกหรอ

นัชชากระพริบตาแบบงง แค่อยู่ตรงระเบียงไม่ถือว่าออกนอกสถานที่มั้ง.........แต่เดี๋ยว เขารู้ได้ยังไง

เธอหันหลังมองดูรอบๆ แต่ก็ไม่พบเขา เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ รีบกดพิมพ์ตอบกลับไป: คุณรู้ได้ยังไง

ห้องประธาน ตรัณมองดูเจ้านายตัวเองย้ายกล้องวงจรในห้องทำงานของคุณนัชมาไว้ที่ห้องทำงานตัวเอง ก้มมองดูจอคอม แล้วกดส่งข้อความไปด้วย ยกยิ้มมุมปาก

เขามองดูนอกหน้าต่าง ทำไมเขารู้สึกเหมือนโลกของเขามือมนต์

คงเป็นเพราะตกใจกลัวแน่ๆ

ตรัณรวบรวมความกล้าบอกออกไป “คุณเตครับ เหลืออีกสิบนาทีก็จะเข้าประชุมแล้วนะครับ”

“รู้”

ตรัณเผลอมองหน้าจอคอม ย้อนแสงเขามองเห็นไม่ชัด “คุณเตครับ คุณย้ายมาไว้ที่นี่ คุณนัชเขารู้ไหมครับ”

ได้ยินดังนั้น เขาก็เงยหน้ามองครัณด้วยสายตาเอาเรื่อง น้ำเสียงกดดัน“แกคิดว่าไงล่ะ”

สายตากดดันแบบนี้..............

ตรัณยิ้ม “ผมว่าเรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องให้คุณนัชรู้ เหอะๆ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร…………”

เตชิตมองดุเขาตัวเองอย่างรังเกียจ อย่างน้อยก็จบวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แต่ทำไมถึงปากดีขนาดนี้

แต่ลุงแกบางคนก็ชอบที่โดนตามใจ พูดจาหวานๆแบบนั้นใส่

โบกมือไล่ “แกไปรออยู่ที่ห้องประชุมไป”

ตรัณดีใจ “ครับ”

เขาชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงคือ สิ่งที่เจอในห้องทำงานยังไม่จบ เพราะเขาเห็นว่านัชชาจะเข้าประชุมด้วย

เขานึกขึ้นได้เรื่องอุบัติเหตุครั้งนั้น บอกว่าจะให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์มาร่วมฟังด้วย เลืมมันไปได้ยังไง

พอคิดได้ดังนั้น ตรัณก็เดินไปทักทายนัชชา บอกเธอคร่าวๆว่าเธอจะต้องร่วมประชุมควรพูดอะไรบ้าง นัชชารู้สึกซึ้งใจ พูดขอบคุณเขาไม่หยุด

ตรัณเกรงใจ “คุณนัชไม่ต้องเกรงใจครับ ถ้าคุณเตได้ยินผมคงลำบาก”

นัชชากำลังจะถามว่าทำไม แต่ยังไม่ทันได้เปิดปากประตูก็ถูกเปิดออกแล้วมีผู้ชายเดินเข้ามา เขาที่ใส่ชุดเรียบร้อย ผูกไทเรียบร้อย เป็นเพราะอากาศหนาว เขาใส่เสื้อกักทับไว้ข้างนอก แลดูเรียบหรู

เตชิตมองมาทางเธอ แต่เธอหลบสายตาไม่กล้ามองเขา

การประชุมเริ่มอย่างเป็นทางการ คนที่ร่วมประชุมตำแหน่งสูงกว่าผู้อำนวยการทุกคน นัชชาเป็นเพียงพนักงานน้อยๆ เธอได้แต่ฟัง จนถึงตาเธอพูด เกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น เธอไม่ได้อธิบายอะไรมาก มันเป็นเรื่องที่ไม่ดี

พูดจบ เตชิตที่ไม่ค่อยเอยปากพูดก็เปิดปากพูดปิดท้าย “ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ให้แจ้งฉันคนแรก ครั้งนี้ผู้จัดการรักษาความปลอดภัยทำได้ดี ทำต่อไป ส่วนเวทิดา ทางบริษัทก็ตัดสินใจไปแล้ว ก่อนที่ผลตรวจสอบจะออกมาอย่าพูดถึงเรื่องนี้ให้ใครได้ยิน พวกคุณคงจะรู้ดี”