บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 970

เมเดลีนมองชายหนุ่มที่กำลังยิ้มแย้มอย่างประหลาดใจ “คุณเพิ่งจะพูดว่าฉันช่วยคุณเหรอคะ คุณโจนส์?”

ไรอันชะงักไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น จากนั้นเขาก็พยักหน้า

“ผมไม่รู้ว่าคุณจำเรื่องนี้ได้ไหม” ไรอันประคองเหรียญอันหนึ่งไว้ระหว่างนิ้วของเขา

เมเดลีนส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ค่ะ”

“ถ้างั้นคุณคงลืมไปแล้วจริง ๆ” ไรอันหัวเราะกลับเกลื่อนความผิดหวัง ขณะที่เขากำลังจะอธิบายคุณนายโจนส์ก็เดินเข้ามา

เมื่อเปรียบกับทัศนคติที่แข็งกร้าวในวันนั้นแล้วเธอดูเป็นมิตรและเข้าถึงได้ง่ายกว่ามากในครั้งนี้

“ฉันได้ยินเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับบ้านของคุณแล้วคุณมอนต์โกเมอรี ถ้าหากคุณยังไม่มีที่ไปในตอนนี้ คุณสามารถอยู่ที่ห้องพักแขกของเราได้ ฉันเสียใจกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในตอนนั้นและฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือสาอีก”

เมเดลีนวางถ้วยชาลงแล้วลุกขึ้นจากเตียง “ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณค่ะคุณนายโจนส์ มันเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด ดังนั้นฉันจะไม่ถือสามันอีกค่ะ”

เธอดูเวลาและตระหนักว่านี่คือเช้าวันใหม่แล้ว

“ฉันต้องไปแล้ว ขอบคุณนะคะคุณโจนส์”

“คุณไม่จำเป็นต้องรีบร้อนขนาดนั้น อยู่อาบน้ำและทานอาหารเช้าก่อน ผมจะไปส่งคุณที่ไหนก็ตามที่คุณจะไปหลังจากนั้น” ไรอันสุภาพอย่างที่สุด

เมเดลีนคิดว่าคงไม่เหมาะนักหากเธอจะออกไปทั้งอย่างนี้ ดังนั้นเธอจึงรับข้อเสนอของไรอัน

หลังจากทำความสะอาดตัวเองแล้วเธอก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่ไรอันสั่งให้สาวใช้นำมาให้ จากนั้นจึงลงไปที่ชั้นล่าง

หลังจากรับประทานอาหารเช้า เธอก็ขึ้นรถของไรอันและมาถึงหน้าบริษัทวิทแมน คอร์เปอเรชั่น

เมเดลีนกล่าวขอบคุณไรอันก่อนจะเดินไปที่ประตูหน้า อย่างไรก็ตาม มีน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวเรียกเธอจากด้านหลังทันที “เอวลีน มอนต์โกเมอรี!”

เมเดลีนหยุดเดินและเห็นนาโอมิพุ่งเข้ามาหาด้วยสีหน้ามาดร้าย

“เธอยั่วยวนไรย์แล้วสินะ!” นาโอมิชี้ไปที่เสื้อผ้าของเมเดลีนอย่างโกรธจัด “นี่คือเสื้อผ้าที่ฉันอยากได้! ไรอันสั่งให้ฉันทางออนไลน์แล้วตอนนี้มันมาอยู่บนตัวเธอ!”