ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1006

ในขณะเดียวกัน คืนนี้ที่ยังไม่หลับลง ยังมีม็อกโก

หลังจากที่เขาส่งขวัญเมืองไปโรงพยาบาลแล้ว อาการป่วยของขวัญเมืองทรงตัวอย่างรวดเร็ว พอเขาเห็น จึงนั่งในห้องคนไข้ แล้วในที่สุดก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

เขาคิดจะทำอะไร？

ที่จริงแล้วตัวเขาเองก็ไม่รู้

แต่ว่า พอเขาเห็นหน้าจอของตัวเองชัดเจน เขาจึงพบว่าเปิดไปหน้าวีแชทของคนๆ หนึ่ง

และ ที่ทำให้รูม่านตาเขาหดลงก็คือ เขายังเห็นตัวเองเปิดโมเมนต์ของเธอ และเปิดเบราว์เซอร์

เขาเห็นผีเหรอ？

เขาหงุดหงิดเล็กน้อย ยกมือขึ้นจะกดโทรศัพท์ลง

แต่คิดไม่ถึงว่า โมเมนต์แรกได้เริ่มขึ้นแล้ว……

#ปลากะพงที่อยากกินมาตลอด ในที่สุดวันนี้ก็ได้กินแล้ว อร่อย！！#

จากนั้นด้านล่างเป็นภาพถ่ายปลากะพงที่ทำเสร็จ

ปลากะพง？

ผู้หญิงคนนี้ยังชอบกินปลากะพงด้วย？

เขาขมวดคิ้วทั้งสองข้าง ตอนที่จะไถลงไป วินาทีที่นิ้วมือกวาดไปนั้น โรคจากการทำงาน เขาดันสังเกตเห็นรูปนี้ บนโต๊ะอาหารกระจกที่มีจานปลากะพง！！

สะท้อนหน้าผู้ชายใส่แว่นอย่างชัดเจน！！！

“กรอบแกรบ——”

หมัดของเขากำแน่นอีกครั้ง

“พี่คะ……”

ตอนนี้เอง บนเตียง ขวัญเมืองที่ไข้ลดก็ตื่นมาอีกครั้ง

ม็อกโก：“……”

เข้าจ้องโมเม้นต์นี้ด้วยสายตาคมกริบ แม้แต่ตัวเขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า นิ้วมือได้พิมพ์ตัวหนังสือสองสามบรรทัดบนหน้าจออย่างรวดเร็ว

【ม็อกโก：พวกนายทำงานกันยังไง？คนลักลอบขนของของตระกูลโชคสกุลที่มณฑลAกลับมาอีกแล้ว ทำเป็นหูทวนลมกับคำพูดของผมงั้นเหรอ？ห๊ะ？！！】

【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ A：ขอโทษครับ พลตรี จะตรวจสอบทันที！】

【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ B：ครับ พลตรี จะจัดการทันที！】

【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ C：สำนึกตนครับ พลตรี ผมจะดำเนินการตามคำสั่งของคุณทันที！】

【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ N:……】

……

จู่ๆ เขา……ก็ส่งไปยังกลุ่มวีแชทหน่วยปฏิบัติการพิเศษที่พวกเขาสร้างขึ้นครั้งนี้

ชายหนุ่มที่ถือโทรศัพท์อึ้งไปสองสามวินาที ……

“พี่คะ？แค่กๆๆๆ……”

ขวัญเมืองเห็นคนๆ นี้ไม่สนใจเธอ สุดท้าย เธอจึงจะจับเตียงแล้วนั่งขึ้นมาอย่างลำบาก

แต่ไม่คิดว่า พอขยับ เธอก็มึน ทันใดนั้น เธอก็ล้มลงไปอีกครั้ง：“พี่——”