ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1008

ดวงตาของคนในทีมจะแดงหมดแล้ว

เขาไม่สนควันหนาทึบที่พุ่งออกมาจากที่เกิดเหตุ รีบก้าวไปหนึ่งก้าว：“คุณขวัญ？คุณขวัญ？คุณอยู่ไหนครับ？”

“แค่กๆๆๆ……ครูฝึกบิ๊ก ฉัน……ฉันอยู่นี่ อยู่นี่ค่ะ ……”

ในความยุ่งเหยิง โชคดีที่ มีเสียงไอผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามา และยังร้องไห้ด้วยความตื่นตระหนกด้วย

สมาชิกในทีม ซึ่งก็คือคนที่เธอเรียกว่าครูฝึกบิ๊ก รีบวิ่งไปที่เสียงนั้นทันที

อย่างที่คิดไว้ พอมาถึงแล้ว ในห้องผู้ป่วยฉุกเฉินที่ถูกระเบิด ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสั่นและนั่งกอดขาขดตัวอยู่ที่มุมห้อง บนร่างกายของเธอเห็นรอยเลือดเต็มไปหมด

“คุณขวัญ ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่เป็นไรใช่ไหม？”

ครูฝึกบิ๊กรีบมาตรงหน้าเธอ แล้วตรวจดูอาการบาดเจ็บ

ยังดีที่ แม้ว่าจะเป็นแผลเลือดออก แต่ก็แค่แผลถลอก ไม่ได้บาดเจ็บหนัก ก็แค่ เธอตกใจกลัวมาก พอครูฝึกบิ๊กมาแล้ว ก็ทรุดลงไปทั้งตัวทันที

“พี่……ฮือฮือ……ฉันจะหาพี่……”

เธอร้องไห้อย่างเจ็บปวด เหมือนเด็กที่ตกใจกลัว คว้าแขนของครูฝึกบิ๊กไว้ แล้วถามหาม็อกโก

ครูฝึกบิ๊ก：“……”

เขามองเธอ ในที่สุด ก็กัดฟันแล้วอุ้มเธอขึ้นมา

แป๊บเดียว หลังจากเขาพาเธอขึ้นรถออฟโรดด้านนอกแล้ว ก็ขับรถไปที่ค่ายประจำการ……

——

เมืองA

เพราะว่าตอนค่ำต้องเชิญคณาธิปและบรรดาญาติมิตรของหิรัญชากรุ๊ปมากินข้าว วันนี้เส้นหมี่จึงตั้งใจตื่นแต่เช้า เตรียมไปเลือกเมนูด้วยตนเองที่โรงแรม

หลังจากคนบางคนเห็น ใบหน้าหล่อเหลานั้นก็หมองหม่นตั้งแต่เช้าตรู่

“คุณใส่ใจเขาดีจริงๆ นะ”

“อ๋า？”เส้นหมี่ที่กำลังก้มหน้าเปลี่ยนรองเท้า ก็เงยหน้าขึ้นมาทันที

“พี่ พี่พูดเหลวไหลอีกแล้ว ฉันทำแบบนั้นที่ไหนกัน？ที่ฉันทำแบบนี้ ก็เพราะพี่ไม่ใช่เหรอ？ถ้าเขาทิ้งหิรัญชากรุ๊ปแล้วไม่ทำอีก พี่ก็ต้องมาทำไม่ใช่เหรอ”

หญิงสาวเปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็ยืนอยู่ตรงนั้น เธอเบะปาก ดูน้อยใจเล็กน้อย

แสนรัก：“……”

เกิดอะไรขึ้น？

ทั้งๆ ที่คนที่ไม่สบายใจคือเขา แต่ท่าทางตอนนี้ ดูเหมือนจะต้องเป็นเขาที่มาง้อเธอ ยัยนี่ฉลาดขึ้นแล้ว？รู้จักพลิกเบี้ยล่างให้กลายเป็นเบี้ยบนเป็นแล้ว？

ชายหนุ่มกัดฟันเล็กน้อย

แต่ความจริงก็คือ ตอนที่เธอมองตัวเองอย่างน่าสงสาร หัวใจของเขาก็อ่อนระทวยไปหมด

เขาเดินเข้าไป ยื่นมือโอบเธอมาไว้ในอ้อมแขนตัวเอง หลังจากจูบเธออย่างรุนแรงเพื่อเป็นการลงโทษ ก็ปล่อยเธอออก

“เอาล่ะ เดินทางปลอดภัยนะ วันนี้ผมมีธุระ ไม่อยู่บ้าน”

“หือ？”

เส้นหมี่โดนจูบอันเร่าร้อนครอบงำ จนมึนหัว ไม่ค่อยเข้าใจเล็กน้อย

“พี่จะไปไหน？”