ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1039

“นายตามฉันมา！”

เขาไม่เกรงใจเลยสักนิดจริงๆ

แต่คราวนี้ ในฐานะพี่ชายใหญ่อย่างม็อกโก กลับไม่มีความเป็นพี่ชายให้เห็นเลยแม้แต่น้อย หลังจากมองดูเขาครู่หนึ่ง ก็ยอมเดินตามเขาไปแต่โดยดี

เส้นหมี่เห็นแล้ว จึงเหลือบมองดูอีกฝั่งหนึ่งของทางเดิน ใบหน้าสวยๆ ก็เคร่งขรึมเย็นชาลงทันใด เธอก้าวเท้าเดินไปยังโซนห้องพักผู้ป่วย

ได้ยินว่า สาเหตุของทั้งหมดนี้ ก็เป็นเพราะคนสารเลวนั่นที่คอยหลอกตามหลอนอยู่ตลอด！！

เส้นหมี่ใกล้จะเดินถึงโซนห้องพักผู้ป่วย VIP แล้ว

“คุณผู้หญิงคุณชายแสนรัก?”

ประตูของห้องพักผู้ป่วยหมายเลข 09 ในเวลานี้มีสมาชิกทีมย่อยที่สวมใส่ชุดลำลองสองนายกำลังยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้นเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่จู่ ๆ เห็นเส้นหมี่ พวกเขาก็ตกใจมาก

เส้นหมี่เหลือบมองพวกเขาสีใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ：”ผู้หญิงคนนั้นอยู่ข้างใน?”

สมาชิกทีมย่อยทั้งสองคนก็พยักหน้ารับทันที ：”ใช่ครับ พลตรีม็อกโกโทรศัพท์เรียกพวกเรามาเฝ้าเธอไว้โดยเฉพาะ คุณผู้หญิงคุณคิด...........?”

“เปิดออก ฉันอยากเข้าไปเจอเธอหน่อย！”

เส้นหมี่ออกคำสั่งโดยไม่ลังเลใดๆ

สมาชิกทีมย่อยทั้งสองคนได้ยิน ลังเลใจเล็กน้อย ：”คุณผู้หญิงครับ ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่ให้คุณเข้าไป เพียงแต่.....เหมือนว่าเธอจะเป็นบ้าแล้ว อาละวาดโวยวายอยู่ในห้องตลอด แม้แต่ประธานคณาธิปเองก็ได้รับบาดเจ็บเพราะฝีมือเธอ พวกเราเป็นห่วงคุณ.........”

“คนบ้า?”

เส้นหมี่จ้องมองห้องพักผู้ป่วยนี้ที่ยังคงมีเสียงอาละวาดดังออกมาอยู่เป็นช่วงๆ แล้วหัวเราะเยาะ

เธออยากจะลองดูซิว่า เธอบ้ายังไง?

เส้นหมี่ถีบประตูเข้าไปดื้อๆ

“ปัง——”

“หา！！”

จริงๆ ด้วย ในวินาทีนั้นที่เธอถีบประตูเข้าไป ก็มีเสียงตะโกนของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากในห้อง

ตามมาด้วยเงาของสิ่งของอะไรบางอย่างทุบมาอย่างแรง

มุมตาของเส้นหมี่เห็นแล้วก็รีบเบี่ยงหลบทันที

“เพล้ง——!”

สิ่งของหล่นลงบนพื้นแตกละเอียดออกเป็นเสี่ยงๆ ไปในทันที

นั่นเป็นแค่แก้วน้ำชาดื่มน้ำแก้วหนึ่ง

เส้นหมี่มองดูอย่างดูถูก จนกระทั่งเสียงแตกของแก้วน้ำชาบนพื้นนี้ได้เงียบเสียงลง เธอจึงเงยดวงตาทั้งคู่ขึ้น มองดูไปที่ผู้หญิงผมเผ้ากระเซิงนอนขดตัวอยู่หลังม่านหน้าต่างอย่างไม่รีบไม่ร้อน

รูปลักษณ์แบบนี้ดูเหมือนคนบ้าจริงๆ

น่าเสียดาย เธอไม่ใช่

เส้นหมี่หยิบเข็มยาวเรียวเล่มนั้นออกมาจากบนตัวของตัวเอง : “อันที่จริง อยู่ที่เมืองหลวงมานานขนาดนั้น ฉันคิดมาตลอดว่าคนที่โดดเด่นที่สุดในตระกูลโชคศักดาของพวกเธอ ก็คือเธอ!”