ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1054

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงคือ ไม่นาน แสงดาวก็ส่งข้อความตอบกลับมา อย่างสงบมาก

【แสงดาว：ไม่เป็นไร คุณไม่มาก็ได้】

【เส้นหมี่：……】

【เส้นหมี่：นี่คุณพูดอะไรกัน? จะไม่ไปได้อย่างไร? คุณวางใจเถอะ ก่อนที่คุณจะขึ้นเครื่องส่งข้อความมาหาฉัน ฉันจะออกเดินทางจากเมืองA】

    【……】

ในที่สุด แสงดาวก็ไม่ได้ส่งข้อความตอบกลับมาอีก

เส้นหมี่ได้เห็นแล้ว ถึงแม้ว่าจะผิดหวังนิดหน่อย แต่ว่าเพราะว่ายุ่งมาก เธอยังต้องไปจัดการเรื่องอื่นอีก

ทว่าสิ่งที่เธอไม่รู้คือ บนเกาะเดรกที่ห่างไกลออกไป ผู้หญิงท้องโตคนนี้ กำลังก้มลงหยิบประแจ เคาะอะไรบางอย่าง“ปักปักปักปัก”บนรถมอเตอร์ไซค์ที่ล้มจนพังยับเยิน

“แสงดาว คุณมาทำเรื่องนี้อีกแล้ว? คุณรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้คุณกำลังตั้งครรภ์อยู่นะ?”

วาริชที่พึ่งจะกลับมาจากออกไปซื้อผัก ตกใจจนทิ้งตะกร้า เขาวิ่งเข้ามาแล้ว

แย่งประแจออกมาจากในมือของหญิงสาวคนนี้กลับมา

แสงดาว：“……”

อดที่จะจ้องมาที่อยู่ชายคนนี้แวบหนึ่งไม่ได้ เธอถึงได้เบนสายตากลับมาอย่างเขินอาย

ตอนนี้เธออ้วนขึ้นนิดหน่อย มองจากด้านหลัง เพราะว่าเอวที่อวบขึ้นมา ทำให้เธอมองดูแล้วไม่ได้เซ็กซี่อรชรเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

แต่ว่า เธอยังคงค่อนข้างแต่งตัวเป็น

เสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่ยาว ที่เท้าเป็นถุงเท้ายาวสีดำสีเดียวกันขอบสีขาวที่ยาวมาถึงเข่า เผยให้เห็นขาเรียวสวยครึ่งท่อนที่เรียวขาว มองจากด้านหลัง ถ้าไม่สังเกตละก็ คงจะไม่รู้ว่าเธอนั้นตั้งครรภ์

วาริชมองดูเธอสีหน้าไม่ค่อยดีเดินกลับห้องไป จึงรีบวิ่งเข้ามาแล้ว

“ผมไม่ได้ว่าคุณ ผมแค่กังวลว่าคุณจะไม่ระวังแล้วทำให้ตัวเองบาดเจ็บ เคาะๆตีๆอยู่แบบนั้น อีกทั้งยังเป็นเหล็ก ถ้าไม่ระวังแล้วเกิดเคาะโดนคุณขึ้นมาจะทำอย่างไร?”

“พอแล้ว ไปทำกับข้าวเถอะ”

ได้ยินคนคนนี้พูดอะไรอุบอิบขึ้นมา ในที่สุดแสงดาวก็พูดออกมาอย่างหงุดหงิดหนึ่งประโยค

หลังจากนั้น เธอก็หยิบผลไม้ที่โต๊ะน้ำชาไปหนึ่งกล่องเล็ก เดินไปที่โซฟาในห้องรับแขกแล้วก็นั่งลง

วาริชได้เห็นแล้ว ถึงได้วางใจลงได้ ถือผักเข้าไปในห้องครัวแล้ว

ทำอยู่ประมาณสี่สิบกว่านาที อาหารก็ได้ทำเสร็จแล้ว ทั้งสองจึงนั่งลงที่หน้าโต๊ะอาหารได้เริ่มทานข้าว

“เอ่อคือว่า……แม่ของผมโทรศัพท์มาแล้ว ถามว่าพวกเราอยากจะแต่งงานไหม? แสงดาว คุณคิดว่าพวกเรา……？”

“แล้วแต่คุณเลย อยากจะแต่งก็แต่ง ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่ง”

ทั้งๆที่ หลายวันมานี้คนครอบครัวติดต่อมาบ่อยๆคือผู้หญิงคนนี้แท้ๆ

แต่ว่า เธอที่นั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะอาหาร ได้ยินวาริชพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ลักษณะท่าทางของเธอยังคงสงบดี พูดว่าเขาอยากแต่งก็แต่ง เขาไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่ง

วาริช：“……”

แววตามืดมัวลง

วินาทีนี้ เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า ได้ยินคำตอบอันนี้แล้ว เขาผิดหวังเป็นอย่างมาก