ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1066

 “……”

ในตอนกลางดึก ท่านประธานใหญ่ของหิรัญชากรุ๊ปทำงานยุ่งมาทั้งวันไม่ง่ายเลยกว่าจะได้ขึ้นมาพักผ่อนที่ห้องนอน ทั้งร่างล้าไม่หมดแล้ว

เขากลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งหลอกเอาได้

“ใครเป็นคนทำ?”

“เท่าที่ฉันประมาณการ น่าจะเป็นโชกิ โดโมโตะ มิน่าล่ะวันนั้นตอนที่พี่สาวต้องทำการผ่าตัด ถึงได้หยุดลงอย่างกะทันหัน พูดว่าต้องเปลี่ยนเป็นตอนบ่าย หลังจากนั้นโชกิ โดโมโตะก็มาถึงแล้ว อย่างงั้นก็พูดได้ว่า เรื่องเรื่องนี้ เป็นไปได้ว่าคณาธิปเป็นคนวางแผน”

ในที่สุดหลังจากนั้นเส้นหมี่ก็เข้าใจแล้ว

โชกิ โดโมโตะ！

ไม่ผิดหรอก ก็คือหมอชาวญี่ปุ่นคนนั้น ความสามารถทางการแพทย์ของเขา นั้นไม่ธรรมดา

ตอนแรก เธอเส้นหมี่กระดูกแตกไปทั้งร่างขนาดนั้น หายใจรวยริน แต่สุดท้าย เขายังช่วยชีวิตเธอเอาไว้ได้

งั้นช่วยเด็กในท้องของแม่ที่บริจาคไขกระดูก จะยากอะไร?

เส้นหมี่ตั้งใจชงชาดอกไม้มาหนึ่งแก้วเพื่อทำให้สดชื่น ส่งมายังด้านหน้าของชายหนุ่มที่ใบหน้ากำลังอึมครึมคนนี้

“เอาน่า อย่าได้โกรธไปเลย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะปกปิดพวกเรา แต่ว่ายังก็ถือว่าเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง คุณคิดดูนะ ถ้าพี่สาวไม่อยากจะได้เด็กคนนี้จริงๆละก็ ต่อให้ความสามารถทางการแพทย์ของโชกิ โดโมโตะจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้”

“……”

หลังจากนิ่งเงียบไปหลายวินาที

ในที่สุด ผู้ชายคนนี้ก็รับชาดอกไม้แก้วนั้นไปแล้ว

“ผมไม่ได้โกรธเรื่องนี้ ผมก็แค่เป็นห่วงแม้จะเป็นอย่างนี้ พวกเขาก็ไม่ง่ายเลย”

“ทำไมเหรอ?”

คำพูดนี้มีแปลกประหลาดเล็กน้อย เส้นหมี่นั่งลงซบเข้าหาเขา ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองเขาแล้ว

แสนรักขมวดคิ้วเป็นปม วินาทีนี้ ก็พูดออกมา：“ผมรู้สึกมาตลอดว่าม็อกโกปฏิเสธผู้หญิงคนนี้อย่างเลือดเย็น ไม่ค่อยจะปกติ ต่อมาผมมาคิดให้ละเอียดอีกที มีจุดหนึ่งที่ผมพลาดไปแล้ว”

“อะไรเหรอ?”

“ในตอนที่แม่ของเขากระโดดตึก พูดกับเขาประโยคหนึ่ง”

ริมฝีปากบางของเขาขยับเบาๆ เป็นน้ำเสียงที่มีความกังวลอีกทั้งฟังดูไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่นัก นำเรื่องที่แอบซ่อนอยู่ในก้นบึ้งหัวใจมานานพูดออกมาแล้ว

เส้นหมี่นิ่งไปแล้ว

คำพูดก่อนตายของมินตรา?

ไม่ใช่สิ ในตอนนั้น เธอก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย เหมือนกับว่าไม่เห็นว่าเธอพูดอะไรนะ?

เธอเองก็คิดย้อนกลับไปอย่างละเอียด

แต่ว่าในวินาทีนั้น เมื่อในสมองของเธอปรากฏภาพของผู้หญิงคนนั้นในตอนที่อยู่นอกรั้วกั้นของโรงพยาบาลแล้วโดดลงไป ทันใดนั้น สีหน้าท่าทางในตอนสุดท้ายของม็อกโกลูกชายของเธอ

พระเจ้า！

ในที่สุดสีหน้าของเธอก็ซีดขาวลงไปแล้ว

“งั้น……คุณคิดว่าเธอพูดว่าอะไรเหรอ?” เปิดปากออกมาอีกครั้ง แม้แต่น้ำเสียงของเธอยังสั่นแล้ว

แสนรักมองเธอ เป็นเวลานาน ฉลาดอย่างเขา ยังส่ายหน้าแล้ว

“ไม่รู้ แต่ว่าม็อกโกที่แต่ไหนแต่ไรเป็นคนที่ไม่แสดงออกอย่างชัดเจน ครั้งนั้น หลังจากที่พ่อแม่ของเขาตายไป ตอนที่อยู่ในพิธีศพ……เขาสูญเสียการควบคุมจนเกือบจะบีบคอผมตาย นั่นไม่ใช่สัญญาณที่ดี”

น้ำเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่ม ท่ามกลางความมืดที่เงียบสงัดค่อยๆพูดถึงความเป็นมาของเรื่องนี้