เขาควรจะขอบคุณคนคนนี้จริงๆ
ตอนนั้น ถ้าเขาไม่แบกร่างที่ป่วยมาถึงประเทศTต่อยเขาไปหนึ่งหมัด ด่าให้เขาตื่น บอกความจริงกับเขาทุกอย่าง เป็นไปได้ว่า เขาถึงตอนนี้ก็คงจะยังไม่ตื่น
ยังคงทำผิดต่อไปอีก
ม็อกโกเต็มไปด้วยความสำนึกบุญคุณคุณลุงคนนี้
คณาธิปเดิมทีเพราะว่าถูกเพื่อนสนิทเปิดโปงออกมาทว่าเขารู้สึกว่าไม่ค่อยจะเป็นตัวของตัวเองไปหมดแล้ว ทันใดนั้นก็รู้สึกได้อีกว่าสายตาของคนคนนี้จ้องมองมาที่ตัวเอง ทันใดนั้น เขายิ่งนั่งไม่ติดแล้ว
“เอาน่า ให้คุณช่วยก็ช่วยเถอะ คุณอย่าพูดอะไรมากมายเลย?”
“……”
ดีได้ไม่นาน โชกิ โดโมโตะก็จ้องเขม็งมาที่คนบางคน จึงพูดออกมาว่า:“โอเค ผมจะลองดูแล้วกัน แต่ว่าผมต้องบอกกับคุณก่อนนะ ถ้าต้องการเด็กคนนี้จริงๆละก็ เวลานับต่อจากนี้ เธอไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลไปได้”
เขาชี้ไปยังแสงดาวที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้
แสงดาวเบิกตากว้างขึ้นมา:“แม้แต่ก้าวเดียวก็ไม่ได้?”
โชกิ โดโมโตะ:“ไม่ได้! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกวันคุณต้องเข้ายาผ่านสายน้ำเกลือ เนื่องจากร่างกายคุณไม่สามารถรับประกันได้ว่าทารกในครรภ์นี้จะมีพัฒนาการอย่างสมบูรณ์ งั้นก็ทำได้เพียงต้องส่งเข้าไปแล้ว คุณเข้าใจไหม?”
“……”
แสงดาว……ไม่อยากเข้าใจ!
เพราะว่าด้วยนิสัยของเธอ ถ้าต้องถูกขังอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเดือนกว่าละก็ เธอคงจะเป็นบ้าตาย
แต่ความจริงก็เป็นอย่างนั้น หลังจากที่คุณหมอคนนี้พูดออกมา ผู้ชายสองคนนี้ก็เฝ้าดูอยู่ในห้องพักผู้ป่วยของเธอแล้ว เหมือนกับเฝ้าผู้ร้ายยังไงอย่างงั้น แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่ออกห่างเธอ
แน่นอน คณาธิปไม่ได้มาด้วยตนเอง
ในตอนที่ม็อกโกต้องออกไปทานข้าวหรือทำธุระอย่างอื่น เขาจะให้คนของเขามาเฝ้าแสงดาวเอาไว้แค่นั้น
สุดยอดจริงๆ!!
แสงดาวนั้นหนึ่งวันเหมือนหนึ่งเดือน
แต่ว่าก็ดีที่ว่า หลังจากที่ม็อกโกเห็นว่าเธอเบื่ออุดอู้ขนาดนี้ เขาที่ไม่เคยแตะต้องการเล่นเกมมาก่อน กลับติดตั้งเครื่องเกมเพลย์ให้เธอในห้องพักผู้ป่วยเครื่องหนึ่งที่โคตรเจ๋งไปเลย
หลังจากนั้น ยังเล่นเป็นเพื่อนเธอด้วยตัวเอง
“คุณเล่นเป็นเหรอ?”
“……เรียนรู้ก็ได้แล้วไหม?”
ชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่หลังจากถอดเครื่องแบบทหารอันนั้นออกไป เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีขาวกับเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน นอกจากความรัศมีกล้าหาญที่แผ่ออกมา มองดูแล้วก็ไม่แตกต่างจากผู้ชายธรรมดา
แต่ว่า ในตอนที่เขาเข้าใกล้ ฮอร์โมนเฉพาะตัวของผู้ชายพวยพุ่งเข้ามา
แสงดาวก็อดที่จะใจเต้นเร็วไม่ได้แล้ว
“ผมใส่ชุดป้องกันรังสีให้คุณก่อน พวกเขาบอกแล้ว เครื่องเล่นเหล่านี้ต่างมีรังสี สวมเสร็จแล้วค่อยเล่นกับคุณ”
ม็อกโกเพื่อซื้อชุดป้องกันรังสีนี้โดยเฉพาะวิ่งไปที่ร้านขายของสำหรับคนท้อง สวมใส่ให้ผู้หญิงคนนี้อย่างพิถีพิถัน ถึงได้หยิบรีโมทคอนโทรลของเครื่องเล่นเกมมาให้เธอ
แสงดาว:“……”
ความจริงแล้วเธออยากจะพูดว่า เครื่องเกมเพลย์คุณภาพต่ำแบบนี้ เดิมทีไม่ได้มีรังสีอะไรมากมาย
เธอยังอยากพูดว่า ผู้เล่นระดับไฮเอนด์อย่างเธอ เครื่องเกมเพลย์แบบนี้ เธอไม่เล่นตั้งนานแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก