ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1088

แสนรักเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเรียบร้อย ติดตามไปกับพ่อค้าคนกลางคนนั้น ตอนที่พบกับผู้ขายสองรายนั้นก็เป็นเวลาใกล้พลบค่ำแล้ว

“ประธานแสนรัก พวกเขาอยู่ที่นั่นแล้ว”

พ่อค้าคนกลางชี้ไปยังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก

แสนรักเห็นแล้ว จู่ ๆ เขาจ้องมองดูทรายสีเหลืองพัดปลิวว่อนอยู่ในทะเลทรายโกบี ซึ่งช่างดูไม่เข้ากับบ้านกำแพงสีแดงหลังคาสีครามเข้มเอาเสียเลย แล้วหรี่ตาทั้งคู่ลงอย่างเย็นชา

ทะเลทรายโกบี เดิมทีก็คือสถานที่แห้งแล้งมากที่หนึ่ง

เพราะปัญหาสภาพอากาศของที่นี่ ทุกที่เลยเต็มไปด้วยเศษหินเศษอิฐ สถานที่ที่ไม่ยอมเติบโตแม้แต่หญ้าแต่ตรงเบื้องหน้าของเขา กลับปรากฏให้เห็นบ้านสองหลังที่ดูหรูหราและมีขนาดใหญ่โต

นี่แสดงให้เห็นถึงอะไรล่ะ?

“ประธานแสนรัก พวกเขาสองคนนับว่าเป็นคนที่มีเงินที่สุดของพวกเราที่นี่ หลายปีมานี้ เพราะการทำเหมืองแร่สองเหมืองนั้น ทำรายได้ได้ไม่น้อยเลย”

เหมือนพ่อค้าคนกลางจะดูออกว่าสีหน้าเขาไม่สู้ดีนัก จึงอธิบายให้ฟัง

แสนรักฟังแล้วก็หัวเราะเย้ยหยันหนึ่งที แล้วเดินไปโดยไม่พูดอะไร

แน่นอนว่าเขารู้ว่ามีเหมืองแร่โลหะทำรายได้เป็นจำนวนมาก ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่สืบค้นมาเจอที่นี่หรอก เขาอยากจะรู้เหลือเกินว่า เป็นใครกันแน่ที่ใจกล้าขนาดนั้น บังอาจมาแย่งเนื้อชิ้นโตจากปากของตระกูลเทวเทพ

แสนรักพาโทอิสที่อยู่ข้างหลังเข้ามาด้วย

กลับเห็นว่าหลังจากที่เข้ามาแล้ว ความหรูหราของข้างใน ก็ต้องทำให้คนอัศจรรย์ใจที่ได้เห็นอีกครั้ง

สำหรับที่พักหรูหรามีระดับพวกเขาเห็นมามากแล้ว แต่ในสถานที่แบบนี้ ยังสามารถได้เห็นสถานที่ลักษณะแบบนี้ ตัวแสนรักเองก็รู้สึกประหลาดใจมาก

“จัมคูโอ? จัมคูโอ? ผมมาแล้ว คุณอยู่ไหน?” พ่อค้าคนกลางเป็นคนในพื้นที่ หลังจากที่เข้ามาแล้ว เขาก็ส่งเสียงตะโกนเรียกเสียงดังเข้าไปข้างใน

เรียกอยู่สองสามครั้ง ในที่สุด ด้านในก็มีคนออกมา

“มาถึงแล้ว? งั้นก็ได้ ผมเอาเงินให้คุณ คุณคืนสัญญาให้ผม”

นี่ก็เป็นผู้ชายอายุราวสี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง หน้าตาดูดุร้าย หลังจากที่เห็นพ่อค้าคนกลางคนนี้แล้ว เขาไม่พูดอะไรเลยนอกจากจะให้เงินมาโดยตรง

พ่อค้าคนกลางอึ้ง : “ได้ยังไงกัน? ผมยังไม่ตกลงเลยนะ”

จัมคูโอ: “คุณจะตกลงหรือไม่ตกลงก็ไร้ผล ผมไม่ขาย ผมบอกคุณให้นะ ทางที่ดีตอนนี้คุณรับเงินแล้วกลับไปจะไม่ขาดทุน ถ้าหากช้ากว่านั้น คุณก็คงอาจไม่ได้เงินด้วยซ้ำ”

“……”

มันช่างแปลกพิกลจริงๆ

คนคนนี้ สุดท้ายยังกล้าที่จะข่มขู่พ่อค้าคนกลางคนนี้

พ่อค้าคนกลางไม่เคยต่อล้อต่อเถียงแบบนี้ ชั่วครู่ เขาก็ค้างชะงักอยู่ตรงนั้นโดยไม่รู้จะพูดอะไรต่ออีก

แสนรักที่ยืนอยู่ข้างเขาเห็นแล้ว ในที่สุด เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว : “พวกคุณทำแบบนี้ไม่ถูกกฎหมาย? พวกเราเซ็นสัญญากันแล้ว ถ้าหากคุณคิดจะผิดสัญญา คุณก็ต้องรับผิดชอบตามกฎหมาย”

จัมคูโอ ตกตะลึง

ประมาณว่าเพิ่งจะสังเกตเห็นว่า ยังมีชายแปลกหน้าอีกสองคนเข้ามาที่บ้านเขา

“คุณเป็นใคร?”

เขามองดูชายหนุ่มคนนี้ที่แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองของพวกเขา แต่หน้าตาหล่อเหลาเป็นอย่างมาก มีความสง่างามสูงศักดิ์ศรีที่ไม่สามารถบดบังจากบนตัวเขา ดวงตาค่อนข้างมีความระแวดระวัง

พ่อค้าคนกลางรีบชี้แจง : “นี่คือทนายของบริษัทผม วันนี้ผมตั้งใจพาเขามาจัดการเรื่องนี้”