ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1103

แสนรักเดินเข้ามา อุ้มเด็กบนเตียงขึ้นมา：“อือ ทำไมเด็กคนนี้ถึงอยู่ที่นี่กับคุณ？แม่เธอล่ะ？”

ท่าที่เขาอุ้มเด็ก ก็ค่อนข้างคุ้นเคย

น่าจะ เป็นเพราะว่าชินจังก็ถูกเขาเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจนโต

เส้นหมี่ยืนขึ้นมา เพราะว่านอนนานไป จึงเมื่อยแขนเล็กน้อย เธอต้องนั่งบนขอบเตียงและยืดกล้ามเนื้อและกระดูก

“แม่เธอให้กลูโคสอยู่ชั้นล่าง ไม่กินไม่ดื่มอะไรเลย พอตื่นมา ก็เหมือนเนื้อหนังที่ไร้วิญญาณ จะดูลูกได้อย่างไรล่ะ？”

“……”

ชายหนุ่มไม่พูดอะไร

แค่มองเด็กที่อยู่ในมือ ระหว่างคิ้วที่เดิมทีสีหน้าก็ไม่ได้ดูสบายอยู่แล้ว ก็ยิ่งขมวดแน่นกว่าเดิมอีก ความกระสับกระส่ายบนตัวของเขาก็ยิ่งชัดขึ้น

แต่สุดท้าย เขาก็ไม่ได้ระบายออกมา หลังจากเห็นเด็กหลับแล้ว เขาก็อุ้มเธอ แล้ววางเธอกลับไปที่เตียงใหม่อีกครั้ง

เส้นหมี่：“ใช่สิ พี่ วันนี้ฉันได้บัตรใบหนึ่งมาด้วย”

แสนรัก：“บัตรอะไร？”

เส้นหมี่ก็หยิบบัตรทองที่คุณนายสูงส่งที่ชื่อภาไลให้นั้นออกมา

ถึงแม้เธอจะไม่ใช่คนที่นี่ แต่บัตรใบนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความไม่ปกติเล็กน้อย มันดูหรูหราเกินไป และก็สวยเกินไปด้วย แค่บัตรธรรมดาๆ ใบหนึ่ง กลับทำด้วยทองคำ

“นี่ใครให้คุณมา？”

อย่างที่คิดไว้ หลังจากผู้ชายคนนี้ได้บัตรนี้มาแล้ว ก็ปรากฏความสงสัย

เส้นหมี่รีบเล่าฉากที่วันนี้พวกคุณนายสูงส่งเหล่านั้นมา

“เธอบอกว่าชื่อจิตรา แต่ว่าฉันเห็นชุดเครื่องประดับหยกที่เธอสวม มีมูลค่าเป็นหลายสิบล้าน”

“จิตรา？”แสนรักเหลือบมองบัตรพวกนี้อีกครั้ง

“ชื่อจิตรา ในไวท์ พาเลซมีเยอะมาก แต่หอวิไลลักษณ์ไม่ใช่สถานที่ธรรมดาๆ นะ”

“งั้นเหรอ？”

ความง่วงของเส้นหมี่หายไปในทันที

เธอเดินเข้ามา ยืนอยู่ข้างผู้ชายคนนี้ ดวงตาแอปริคอตสวยงามคู่นั้นจ้องบัตรทองในมือของเขา

แสนรักพยักหน้า：“หอวิไลลักษณ์คือสถานที่ที่ผู้หญิงชนชั้นสูงในเมืองหลวงชอบไปรวมตัวกันมากที่สุด พิมเจ้าบอกแล้วไม่ใช่เหรอ？ภรรยาคนเดิมของไวท์รอนก็ออกมาจากที่นั่น”

ทันใดนั้นเขาก็พูดถึงพิมเจ้า

และก็พูดถึงภรรยาคนก่อนของไวท์รอน

เส้นหมี่ก็เข้าใจแล้ว หลังจากคาดไม่ถึง เธอก็ผ่อนคลายไปทั้งตัว

“งั้นถ้าเป็นแบบนี้ พวกเราก็เริ่มเข้าทางได้แล้วไม่ใช่เหรอ？ต่อไป ฉันก็ถือบัตรใบนี้ได้ แล้วเข้าไปในสถานที่ข้างในของผู้หญิงพวกนี้ได้ ตามเบาะแสนี้ไป ก็ไม่ต้องกลัวแล้วว่าจะหาสัตว์เดรัจฉานพวกนั้นไม่เจอ？”

ทันใดนั้นเธอก็เหมือนได้รับพลังใหม่อีกครั้ง กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา และตื่นเต้นอย่างมาก