ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1110

คืนนี้แสงดาวก็ไม่ได้หลับสบายมากนัก

หลังจากเธอเข้าสู่ความฝัน ก็ปรากฏภาพตัวเองกำลังไล่ตามผู้ชายคนหนึ่งไม่หยุด เธออุ้มลูก พยายามไล่ตามอยู่ด้านหลัง ตะโกนอยู่ด้านหลัง

แต่ว่า ผู้ชายคนนั้นกลับไม่สนใจเธอ ยังคงก้าวเดินไปข้างหน้า โดยไม่เหลียวหลังสักนิด

จนกระทั่ง จู่ๆ เขาก็ถูกยิงเข้าที่หลัง！

“ม็อกโก——”

เธอตะโกนเสียงดัง ในที่สุด เธอก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างเหงื่อท่วม

“ฝันร้ายเหรอ？”

ในห้องที่เปิดโคมไฟตั้งโต๊ะสีส้ม แสงสว่างไม่มากนัก แต่ว่า หลังจากที่เธอตื่น เสียงแผ่วเบาของชายหนุ่มก็ดังมาจากทางด้านซ้าย

ไม่ได้แสดงความใส่ใจมากเกินไป

แต่ ในคืนที่มืดมิดและเงียบสงัด กลับเหมือนแสงสว่างเล็กน้อยที่เห็นในความมืด ทันใดนั้นแสงดาวที่เพิ่งตื่นจากฝันร้าย ก็รู้สึกดีขึ้น

แสงดาวกลืนน้ำลาย สักพัก เธอจึงหันหน้ามา

“ทำไมคุณมาอยู่นี่？”

“ผม？”

ภาสดรที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวเล็กทางด้านซ้าย หลังจากเหลือบมองเธอในแสงสีส้ม ก็ปิดนิตยสารที่เขากำลังเปิดดู

“น้องชายคุณโทรหาผม บอกว่าให้คุณติดต่อพวกเขาหน่อย เขาบอกว่าจะให้คุณดูลูก”

ลูก？

ผู้หญิงที่ยังคงตกใจ เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สายตาก็จ้องมองไปที่ชายหนุ่ม และในที่สุดก็นิ่งไป

ใช่แล้ว เธอไม่ได้เห็นลูกของเธอมาหลายวันแล้ว หนูดาราของเธอ เธอไม่สนใจลูกมาหลายวัน เพราะตามหาพ่อของเธอให้กลับไปหาเธอ

ในที่สุดแสงดาวก็ยื่นมือของตัวเองที่สั่นออกไป：“เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน”

ภาสดรยืนขึ้นมา ยื่นโทรศัพท์ที่อุ่นเล็กน้อยของตัวเองออกไป

ดังนั้น หลังจากผู้หญิงคนนี้หนีไปจากเมืองหลวงสามวันเต็ม ในที่สุด เธอก็ใช้โทรศัพท์ติดต่อคนในเมืองหลวงที่อยู่ไกล

“ฮัลโหล？”

พอโทรติด เสียงที่เข้ามา ก็เป็นเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยเต็มไปด้วยความร้อนใจและกังวล

“พี่เหรอ？ตอนนี้พี่อยู่ มณฑลY เป็นไงบ้าง？เด็กที่อยู่ในบ้านโอเคเลย พี่ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าดีแล้ว พี่ก็รีบกลับมาโอเคไหม？”

เป็นเธอเองแสงดาวที่คิดไม่ได้ จู่ๆ ก็หายไป แม้แต่ลูกก็ไม่เอาแล้ว ทำให้ครอบครัวปั่นป่วนไปหมด

แต่ตอนนี้ ผู้หญิงที่อยู่ในโทรศัพท์ พอพูดขึ้นมากลับเป็นห่วงเธอ ไม่ตำหนิเธอสักนิด

แสงดาวจับผ้าห่มที่คลุมตัวเอง นานมาก จึงได้ยินเธอจับโทรศัพท์แล้วพูดว่า：“ฉันจะไปหาเขา หาเจอแล้ว ฉันก็จะกลับไป”

เส้นหมี่：“……”

หาเขา？

หาม็อกโกเหรอ？

เที่ยงคืน เส้นหมี่นั่งอยู่บนเตียง หน้าเล็กๆ นั้นที่เพิ่งตื่นมาจากฝัน ก็ซีดลงทีละนิด