ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1115

เส้นหมี่เตรียมเข้าไป กลับไม่คิดว่า ในรถจะลงมาอีกคน

“พี่ภา？พี่……พี่ก็มาด้วยเหรอ？”

“ใช่ค่ะ คุณนายน้อย คุณชายให้คนรับพี่มาค่ะ บอกว่าจะได้ดูแลเด็กๆ สะดวก คุณนายน้อยพี่คงไม่สร้างปัญหาหรอกใช่ไหมคะ？”

พี่ภาที่ออกมาจากในรถ เห็นเจ้านายที่ไม่ได้เจอมาสองเดือน แล้วก็มองไปยังปราสาทอันใหญ่โตที่อยู่ข้างหลัง ซึ่งใหญ่กว่าเรืองรองหลายเท่า

ก็อดไม่ได้ที่จะไม่สบายใจเล็กน้อย

จะสร้างปัญหาได้อย่างไร？

เธออยากใจจะขาดแล้ว

เส้นหมี่รีบเข้ามารับกระเป๋าเดินทางของเธอ

จากนั้น เจ้านายและลูกน้องสองคนนี้ก็เข้าไปด้วยกัน

เด็กสามคนนี้มาแล้ว ในที่สุดวันนี้เดอะวิวซีก็กลับมาคึกคักเหมือนเดิม ทั้งวัน ในบ้านมีแต่ความวุ่นวาย ใครเห็นก็มีความสุข

เส้นหมี่ก็มีความสุขมาก

เที่ยงผ่านไป เธอเห็นแสนรักยังไม่กลับมา ดังนั้นจึงขึ้นไปชั้นบนเพื่อโทรหาเขา

และเธอไม่รู้ว่า ตอนที่เธอโทรศัพท์นี้ หนูรินจังก็ออกมาจากในห้องของน้องสาวตัวน้อย หยิบขวดนมอันเล็กของเธอแล้ววิ่งออกไปอย่างกระฉับกระเฉง มองหาน้าภาเพื่อชงนมให้เธอ

นี่อาจจะ เป็นธรรมชาติของเด็กสาว

เด็กสาวทุกคน ไม่ว่าจะอายุแค่ไหน ในเลือดเนื้อของเธอจะมีความเป็นแม่เสมอ และความเป็นแม่นี้ ก็คือดูแลคน

หนูรินจังออกมาจากในลิฟต์

“หนูรินจัง หนูจะไปไหน？”

“น้าภา ต้องชงนม นมของน้องสาวหมดแล้ว”

เด็กสาวตัวอมชมพูด หยิบขวดนมในมือออกมา ยื่นให้คนใช้คนนี้

ที่จริงน้าแจ๋วก็เคยดูแลพวกเขามาก่อน

ตอนนี้ เห็นคุณหนูตัวน้อยที่รู้เรื่องขนาดนี้ ในใจของเธอก็ระทวยไปหมด เธอวางงานในมือลง แล้วไปชงนมให้เธอทันที

ไม่กี่นาทีต่อมา ในที่สุดนมที่หนูดาราจะกินก็ชงเสร็จ

“เสร็จแล้ว จะให้น้าภาขึ้นไปกับหนูไหม？”

“ไม่ต้องค่ะๆ หม่ามี๊อยู่ข้างบน”

หนูรินจังตอบอย่างเสียงดังฟังชัดอีกครั้ง จากนั้นมืออ้วนๆ เล็กๆ คู่นั้นก็ถือขวดนมขึ้นไป

แต่ว่า เธอไม่คิดเลยว่า ตอนเธอขึ้นไปชั้นบนที่ห้องของน้องสาวแล้ว จะพบว่าบนเตียงนั้นไม่มีน้องสาวอีกแล้ว

น้องสาวตัวน้อยล่ะ？

เธอเบิกตาโตคู่นั้นที่เหมือนลูกแก้ว ทันใดนั้นหัวเล็กๆ ก็มึนงงไปชั่วขณะ

ใช่สิ จะต้องเป็นหม่ามี๊อุ้มไปแน่

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงหม่ามี๊ที่ไปโทรศัพท์ ทันใดนั้น ก็หยิบขวดนมออกไปหาหม่ามี๊

สุดท้าย ตอนที่เธอมาถึงห้องนอนที่หม่ามี๊และแด๊ดดี้อยู่ชั้นสาม กลับไม่เห็นหม่ามี๊แล้ว กลับเห็นผ้าอ้อมของเด็กผืนหนึ่งที่พื้น

หนูรินจัง：“……”

เธอเก็บผ้าอ้อมผืนเล็กนี้เดินไปข้างหน้า อย่างแทบจะไม่ลังเลเลยสักนิด