ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1138

“เหลวไหล!”

วิบูลย์ ด่าด้วยความโกรธอีกครั้ง

แต่ด่าจบแล้ว เพราะห่างกันไกลมากขนาดนั้น เขากลับทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

ดังนั้นในท้ายที่สุด หลังจากที่ได้เพียงแค่โทรศัพท์ครั้งนี้ เขาก็จองตั๋วเครื่องบินรีบไปยังประเทศ Z อย่างรีบร้อน เพื่อมาช่วยลูกชายของตัวเอง

ภาสดร เป็นหนอนบ่อนไส้?

แน่นอนว่าไม่ใช่!

แม้แต่พ่อของตัวเองสมรู้ร่วมคิดกับคนกลุ่มนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาก็ยังไม่รู้ และจะเป็นหนอนบ่อนไส้ได้อย่างไรกัน?

“ผลัวะ--”

หลังจากที่หนึ่งหมัดต่อยเข้าท้องเขาอย่างแรงอีกครั้ง เขาที่ถูกจับมัดอยู่บนเก้าอี้ ชักกระตุกอย่างรุนแรงแล้วคนทั้งคนก็งอตัวลงด้วยความเจ็บปวด

“ฉันแนะนำแกให้พูดความจริงมาซะดีๆ ไม่อย่างนั้น แกก็จะไม่มีทางมีชีวิตรอดออกไปจากห้องใต้ดินนี้”

“……”

ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียว

ภาสดร ยังขดงอตัวอยู่

จนกระทั่งสองสามนาทีผ่านไป ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงนั้นได้หายไปแล้ว เขาเงยหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อขึ้นมาจากระหว่างหัวเข่าทั้งคู่ของตัวเอง

“ผมบอกแล้ว ผมไม่ได้......รู้จักพวกเขาเลยสักนิด แล้วจะเป็น.....หนอนบ่อนไส้ได้ยังไง?”

“ไม่รู้จัก?”

หลังจากที่คนคนนี้ได้ยินและหัวเราะเยาะแล้ว ก็ได้โยนรูปภาพกองหนึ่งลงตรงหน้าของเขาทันที

ภาสดร มองดูใกล้ๆ ทันใดนั้น หลังจากที่เขาเห็นคนในภาพชัดเจนแล้ว รูม่านตาหดตัวลง เผยให้เห็นสีหน้าแบบเหลือเชื่อสุดๆ ออกมา

“เป็นไปได้ยังไง? พ่อฉันเขา.......”

“แกไม่รู้ใช่ไหม? ฉันจะบอกแกให้นะ พ่อแกไม่รู้ว่าเอาเงินจากพวกเราไปตั้งเท่าไหร่แล้ว อ่อใช่แล้ว ตำแหน่งตอนนี้ของเขาก็เป็นพวกเราที่ผลักดันเขาขึ้นไป”

หลังจากที่คนคนนี้เห็นท่าทางประหลาดใจมากอย่างนี้ของเขา ก็ฉีกยิ้มและพูดประโยคนี้มาเตือนต่อหน้าของเขา

ภาสดร ได้ยิน ทันใดนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นที่ยังไม่ได้ฟื้นฟูกลับสู่สีเลือด ก็ขาวซีดลงไปอย่างฉับพลัน

และครั้งนี้มันยิ่งกว่าที่เขาโดนต่อยเมื่อสักครู่

“ไม่....นี่เป็นไปไม่ได้ พ่อฉันไม่มีทาง เป็นถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูงของประเทศ เขาไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ แกพูดเหลวไหลอยู่แน่ ๆ กำลังหลอกฉันอยู่แน่ ๆ!”

ไม่กี่คำในตอนท้าย เขาแทบจะคำรามออกมาอย่างควบคุมตัวไม่ได้แล้ว

คนคนนี้เห็นท่าทางเขาเป็นแบบนี้ การเย้ยหยันบนใบหน้าก็ยิ่งชัดขึ้น ยังเผยให้เห็นสีหน้าแบบมองคนน่าสงสารด้วยเล็กน้อย

“แกมันไร้เดียงสาเสียจริง ถึงได้คิดว่าคนโง่อย่างพ่อแกคนนั้นจะสามารถไต่เต้ามานั่งอยู่ในตำแหน่งนี้จนทุกวันนี้ด้วยความสามารถของตัวเอง”

“……”

แม้แต่เหงือก ภาสดร ก็กัดจนเลือดไหลออกมาแล้ว

แต่ก็เพราะเรื่องนี้ หลังจากที่มีอีกคนหนึ่งเข้ามาแล้วได้เห็นฉากฉากนี้ เขาก็ขยับเข้ามาด้านข้างของชายฉกรรจ์คนนี้

“ปฏิกิริยาเขาแบบนี้ดูเหมือนจะไม่รู้จริงๆ ว่าพ่อของเขาก็คือคนสมรู้ร่วมคิดของพวกเรา”

“ความหมายของนายคือ?”

“วิบูลย์ ไม่ค่อยเชื่อฟังมาอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอ? โดยเฉพาะตอนนี้ที่ได้นั่งในตำแหน่งประธานวุฒิสภาแห่งไวท์ พาเลซแล้ว ไม่อย่างนั้น พวกเราก็เก็บลูกชายคนนี้ของเขาเอาไว้ก็ได้”

สายตาราวกับงูเหลือบมองมา มองจนคนถึงกับขนลุกซู่