ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 114

“แสนรัก？แสนรัก？คุณตื่นหรือยัง？ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณหน่อย”

มาที่ชั้นสามอีกครั้ง ที่จริงเส้นหมี่ต่อต้านมาก เพราะว่าทุกครั้งเธอขึ้นมา ไม่เคยมีความทรงจำดีๆเลย ไม่ได้ทะเลาะกับชายคนนี้ ก็เถียงกับเขา

คุยกันดีๆสักครั้งไม่มีเลย

เส้นหมี่จ้องประตูห้องนอนนั้น คิดว่าครั้งนี้มาคุยก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร เลยจงใจยืนออกไปไกลหน่อย

รอไปน่าจะประมาณหนึ่งนาทีได้ สุดท้าย ด้านในก็มีเสียงสักที แต่ก็ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่ แป๊บเดียวก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาเปิดประตู

“เรื่องอะไร？”

ข้างในประตูที่เปิดออกอย่างกะทันหัน ชายหนุ่มสวมแค่เชิ้ตสั่งตัดสีเข้มบางๆยืนอยู่ตรงนั้น คอเสื้อเปิดไปครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นไหปลาร้าอันสวยงาม ขาทั้งสองข้างเรียวยาวและเหยียดตรง เผยให้เห็นโลหะเย็นของเข็มขัดที่เอว มองไปแล้ว ยากที่จะปกปิดความสูงส่งสง่างามของเขาไว้ได้

เส้นหมี่เห็น ท่าทางอันจองหองนั้นก็ลดลงไปมากกว่าครึ่ง อย่างไม่มีเหตุผล

“เอ่อ……ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันเพิ่งได้ยินมาว่า คุณจะให้คุณชายคิวไปเรียนที่โรงเรียนอนุบาลของชินชิน งั้น……ให้รินจังไปด้วยได้ไหม”

“ทำไมผมต้องให้เธอไปด้วย？นั่นไม่ใช่ลูกของผมสักหน่อย！”

ผู้ชายคนนี้ ตอบได้สั้นๆง่ายๆหยาบคายแบบนี้เลย！

เส้นหมี่ยิ่งร้อนตัวมากขึ้น：“เอ่อ……ถึงไม่ใช่ลูกของคุณ เธอก็เป็นน้องสาวของคิวคิวกับชินชินนี่ คุณเห็นแก่สิ่งนี้ แล้วให้เธอไปเรียนด้วยไม่ได้เหรอ？”

“ไม่ได้！”

เป็นประโยคที่ไม่รักษาน้ำใจอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้หันกลับจะปิดประตู

เส้นหมี่เห็น ในที่สุดก็ร้อนใจทันที ลืมที่เมื่อกี๊ตัวเองพูดไปว่าจะอยู่ให้ไกลจากเขา เธอรีบวิ่งขึ้นมาแล้วขวางเขาที่จะปิดประตู：“คุณอย่าทำแบบนี้สิ พวกเราคุยกันดีๆโอเคไหม”

“ไสหัวไป！”

“ฉันรู้ เมื่อก่อนฉันไม่เคารพประธานแสนรักหลายอย่าง งั้นเอางี้ คนสูงส่งอย่างคุณไม่ถือสาคนตัวเล็กๆแบบฉันหรอก คุณอยากให้ฉันทำอะไร คุณว่ามา ฉันตกลงทุกอย่าง！”

เส้นหมี่ทุ่มเทสุดๆ พอยื่นหน้าเข้ามาอย่างไร้ยางอายแล้ว เธอก็เงยหน้ามองชายคนนี้ แม้แต่คำพูดแบบนี้ก็พูดออกมาได้

ตกลงทุกอย่าง？

ได้ยินประโยคนี้แล้ว แสนรักที่เดิมทีจะทิ้งเธอไว้ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ในที่สุดก็หยุดลง

“ได้หมด？”

เขามองต่ำลงมา รูม่านตาสีดำอันมืดมิดคู่นั้น จ้องเธอไปแบบนี้ เหมือนกับหมึกเข้มที่เปื้อน อารมณ์ดูไม่ชัดเจน ยากที่จะแยกแยะว่ามีความสุขหรือโกรธ เห็นแล้วก็ตัวสั่น