ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1257

ปรากฏว่าสีหน้าของสาธินียิ่งดูไม่ดี ：“คุณคิดไปถึงไหน นี่เป็นหยกที่ใช้ปรับสมดุลในร่างกายแบบธรรมดาทั่วไป หลายปีมานี้คุณลุงของคุณ ก็พึ่งพาสิ่งนี้ ถึงได้มีชีวิตรอดอยู่ได้”

เธอพูดไปด้วย พร้อมทั้งต่อหน้าของเส้นหมี่ นำเอาสิ่งของลึกลับที่สืบทอดกันมาอันนี้ แยกส่วนออกมาแล้ว

จากนั้นในที่สุดเส้นหมี่ก็เบิกตากว้างอ้าปากค้างแล้ว สิ่งของที่มีชื่อเสียงอันนี้ สุดท้ายก็ถูกแยกส่วนออกมาแล้ว ความจริง ก็กลายเป็นหยกสีเลือดก้อนหนึ่ง

ยังมี ก็คือเข็มเงินที่ธรรมดาอันหนึ่ง

แต่ว่า สิ่งนี้ก็ค่อนข้างพิเศษ ยกตัวอย่างเช่น เส้นหมี่พบว่า หยกสีเลือดอันนั้นเมื่อส่องกับแสงไฟ ด้านในยังสามารถมองเห็นเป็นเหมือนคลื่นน้ำที่เป็นระลอกได้

อีกทั้งสิ่งที่ทำให้คนรู้สึกมหัศจรรย์ที่สุดคือ เมื่อแกะหยกสีเลือดอันนี้ออกมา เข็มอันนั้นก็จะเปลี่ยนเป็นสีคล้ำขึ้นมา เมื่อฝังหยกสีเลือดกลับเข้าไป เข็มก็จะเปลี่ยนกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งแล้ว

“มหัศจรรย์มาก? นี่ทำมาจากวัสดุอะไรกันแน่?”

“นั่นฉันคงไม่รู้แล้ว ฉันไม่ได้วิจัยเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ ฉันรู้เพียงว่า ปีนี้ในตอนที่แม่ของคุณถูกเก็บกลับมา ก็พึ่งพาสิ่งนี้ถึงได้มีชีวิตรอด หลังจากนั้นคุณลุงของคุณก็เหมือนกันถึงได้มีชีวิตมาถึงปัจจุบัน”

ทันใดนั้นสาธินีก็พูดถึงสิ่งนี้

เส้นหมี่นิ่งอึ้งไปสักพัก

เธอกลับพูดเรื่องแม่ของเธออย่างไม่ใช่สิ่งต้องห้ามแล้ว? นั่นเพราะว่าเธอได้รู้แล้ว เรื่องแม่ของเธอ ตอนนี้เธอเส้นหมี่ก็ได้รู้แล้ว?

ทันใดนั้นเส้นหมี่รู้สึกแสบจมูกขึ้นมาแล้ว

เธอกุมเข็มหยกสีเลือดอันนี้เอาไว้ในมือ น้ำตาคลอถามออกมา：“พวกคุณต่างก็รู้ว่าแม่ของฉันไม่ได้เป็นคนของตระกูลอัครนันท์อย่างแท้จริง ทำไมยังดีกับเธอขนาดนั้นล่ะ?”

“ผู้เป็นแพทย์ต่างมีจิตใจดั่งบิดามารดา นั่นไม่ใช่เรื่องที่สมควรเหรอ?”

สาธินีพูดเบาๆ

เส้นหมี่พูดไม่ออกสักคำแล้ว

เพราะว่า หลังจากเธอได้กลายเป็นหมอ บางครั้งบางคราวที่ได้พบเจอคนไข้ ก็มีจิตใจแบบนี้จริงๆ

ในที่สุดเส้นหมี่ก็รับเข็มหยกสีเลือดอันนี้เอาไว้แล้ว ก็เพราะว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่แม่ของเธอเคยพกติดตัวมาก่อน

หลังจากวันนี้ผ่านไป ดิลกกับธนาตย์สามีภรรยาก็พักอยู่ที่นี่สองสามวัน หลังจากนั้น พวกเขาเพราะว่าที่เมืองAยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ ต่างกลับไปแล้ว

เส้นหมี่กับแสนรักทั้งสองมาส่งพวกเขาที่สนามบินด้วยตัวเอง

ในตอนกลับ เพราะว่าเสียใจจากการจากลา บนรถ เส้นหมี่ไม่พูดอะไรมาตลอดทาง อยู่ในภาวะอารมณ์หดหู่เล่นกับเข็มเงินหยกสีเลือดที่ตัวเองพกติดตัวอยู่ตลอด

แสนรัก：“คุณไม่ต้องเสียใจไป ถ้าอยากจะให้พวกเขามา สามารถทำได้ตลอดเวลา”

เส้นหมี่：“……”

ยังไม่ทันได้พูดอะไร ทันใดนั้นเธอพบว่าเข็มเล็กๆที่อยู่ในมืออันนั้น เหมือนกับว่าไม่ได้มีความแวววาวเท่าไหร่แล้ว

คือดวงตาของตัวเองมีปัญหาหรือเปล่า?

หรือว่าเป็นเพราะว่ามือสกปรก ทำให้สิ่งนี้สกปรกแล้ว

ทันใดเส้นหมี่จึงหยิบกระดาษมาหนึ่งแผ่น ลองเช็ดบนเข็มดูสักหน่อย

กลับพบว่า เธอเช็ดไปหลายรอบ ก็ยังเป็นแบบนั้น สุดท้ายจึงร้อนรนแล้ว เธอที่อยู่บนรถจึงนำเอาหยกสีเลือดแกะออกมาจากเข็มเงินอันนี้แล้ว

ปรากฏว่า พึ่งจะแกะออกมา เข็มเงินที่อยู่ในมือด้านขวาอันนั้น ทันใดนั้นก็กลายเป็นสีดำอย่างรวดเร็วเท่าที่ตาเปล่าจะสามารถมองเห็นได้

    ……