ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 127

เส้นหมี่ไม่กล้านั่งเครื่องเล่นใดๆเลย เพราะเธอยังมีแผลอยู่

ดังนั้น เธอจึงไปซื้อของกินมาให้ลูกๆ

“รบด้วยค่ะ ขอนมร้อนสามแก้ว แล้วก็ปีกไก่ย่างสามชิ้น ไข่ปลาสามชุดค่ะ”

“ได้ค่ะ”

ทุกอย่างล้วนแต่สั่งไปสามชุด เถ้าแก่เนี้ยดีใจมาก รีบเตรียมทุกอย่างให้ทันที

เส้นหมี่ได้มาแล้ว จึงรีบหิ้วของเหล่านี้ไปหาลูกๆ

เวลานี้ความจริงแล้วไม่ได้มีคนมากนัก แต่เด็กๆที่เข้ามาในนี้ล้วนแต่พากันเล่นอย่างสนุก พวกเขาไม่ได้สนใจเลยว่าในฤดูนี้จะหนาวหรือเปล่า

เส้นหมี่เองก็หาตัวลูกชายตัวน้อยที่กำลังเล่นเรือโจรสลัดอยู่จนเจอในบรรยากาศแบบนี้

และยังมีลูกคนโตที่กำลังเล่นม้าหมุนเป็นเพื่อนน้องสาวของเขาอยู่

ความรู้สึกแบบนี้ ช่างดีมากจริงๆ

เส้นหมี่ตะโกนขึ้นมา : “คิวคิว ลงมาได้แล้วครับ หม่ามี๊ซื้อของมาแล้วนะ”

“อ่อ รู้แล้วครับ”

และนี่คิวคิวก็เล่นไปพอประมาณแล้ว เมื่อได้ยินหม่ามี๊ตะโกนเรียก เขาก็รีบลงมาจากเรือโจรสลัดทันที

จากนั้นทางชินจังที่อยู่ตรงม้าหมุนนั้นก็พาน้องสาวกลับมาด้วยเช่นกัน

“หม่ามี๊ หม่ามี๊ วันนี้รินจังมีความสุขมากเลยค่ะ พี่ชินจังปกป้องหนูตลอดเลย”

รินจังลงมาแล้ว เมื่อเห็นหม่ามี๊ ก็วิ่งเข้ามาด้วยความดีใจทันที

เส้นหมี่กอดเด็กน้อยน่ารักคนนี้เอาไว้ : “ใช่ไหมคะ พี่ชินจังเก่งขนาดนี้เลย ถ้าอย่างนั้นจะต้องให้รางวัลแล้วล่ะ ชินชิน มานี่สิครับ หม่ามี๊กอดหนูด้วย”

เส้นหมี่ยิ้มแล้วดึงตัวลูกชายคนโตเข้ามาด้วยเช่นกัน

ชินจังถูกหม่ามี้ให้รางวัลแบบนี้แล้ว ใบหน้าเล็กๆนั้นแดงระเรื่อ แล้วก้มหน้าลงอย่างอายๆในทันที

เด็กคนนี้ แตกต่างจากคิวคิวจริงๆ คิวคิวอยู่กับเส้นหมี่ นิสัยจึงค่อนข้างไปทางสดใสร่าเริง ถึงแม้ว่าจะสามารถดูแลน้องสาวได้ แต่เทียบกับเขาแล้ว ก็จะยังขาดความสุขุมไปอยู่บ้างเล็กน้อย

บางทีนี่ก็คือสภาพแวดล้อมในการเติบโตจริงๆสินะ

เส้นหมี่มองขอบฟ้าที่มืดลงแล้ว ในใจก็แอบคิดขึ้นมา

“คิวคิว ชินชิน พวกเราทานเสร็จแล้วก็กลับกันเลยดีไหมครับ? ฟ้ามืดแล้ว”

“ได้ครับ หม่ามี๊”

“ครับ หม่ามี๊”

เด็กน้อยทั้งสองคนตอบรับพร้อมกัน

รินจังยังคงกำลังดื่มชานมหวานๆอยู่นั้น ได้ยินหม่ามี๊บอกว่าจะกลับไปแล้ว ดวงตาที่เป็นประกายก็เงยขึ้นมามอง

“หม่ามี้คะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะกลับไปที่ไหนคะ? กลับไปหาแด๊ดดี้หรือเปล่า?”

ทุกคนยังไม่มีใครบอกเด็กน้อยที่ใสซื่อคนนี้ ว่าเธอถูกแด๊ดดี้ไล่ออกมาแล้ว

“ไม่ค่ะ ตอนนี้หม่ามี๊หายดีแล้ว พวกเราก็กลับบ้านของเราสิคะ กลับไปด้วยกันกับพวกพี่ด้วยดีไหม?”