ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1280

เพิ่งพูดจบ แสนรักไม่พูดอะไร

แต่ดลธีที่ยืนอยู่ด้านข้าง ในที่สุดก็ถึงบางอ้อในทันที

ที่แท้นี่ก็คือเหตุผลที่เมื่อครู่ประธานจ้องมองด้านล่างอยู่ตลอด ถึงว่า ทำไมทิ้งของพวกนี้ลงในทะเลแล้ว ยังจะทิ้งไฟแช็กลงไปอีกนะ

เด็กดี กระต่ายขาวของเขาฉลาดจริงๆ!

“งั้นนายมีวิธีไหนที่จะหยุดการแตกตัวของนิวเคลียร์?” หลังจากทำความเข้าใจครู่หนึ่ง แสนรักถามขึ้นอีกครั้ง

โทอิสที่อยู่ที่เดอะวิวซีเปิดหนังสือตรงหน้าตัวเองที่เขียนเครื่องหมายเต็มไปหมด

“แช่แข็ง แข็งตัว ผมบอกคุณให้นะครับท่านประธาน จนถึงตอนนี้ มนุษย์ยังไม่มีวิธีที่จะกำจัดนิวเคลียร์ได้อย่างสมบูรณ์ กระบวนการปฏิกิริยาทั้งหมดของมัน จากแตกตัวถึงการรวมตัว จนถึงปล่อยตัว นั่นแข็งแกร่งมาก บนโลกนี้ในตอนนี้หาสิ่งหยุดยั้งมันไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

“นั่นเมื่อครู่นายไม่ได้หยุดยั้งเหรอ?”

“นั่นเพียงแค่แช่แข็ง แข็งตัว ก็เหมือนกับกุ้งมังกรที่กางก้าม แรกเริ่มคุณไม่สามารถจัดการมันได้ จึงโยนมันทิ้งเข้าในตู้เย็น แช่ฟรีช มันก็ขยับไม่ได้แล้ว”

“...”

การเปรียบเทียบนี้ เพียงพอจริงๆ

ดลธีมองไปทางอื่นเงียบๆ

เป็นอย่างที่คิด หลังจากคำพูดนี้ออกมา แสนรักที่ยืนอยู่ตรงนั้นสีหน้าแย่มาก

เพียงแต่ครั้งนี้เขาไม่ได้หยุดชะงักอยู่นาน ไม่ช้าก็มีการเคลื่อนไหวอีกครั้ง

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็แช่แข็ง นายมีวิธีทำให้น้ำทะเลที่นี่กลายเป็นน้ำแข็งภายในระยะเวลาอันสั้นที่สุดไหม?”

“พรวด!”

โทอิสที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์พ่นน้ำอีกครั้ง

เขาน้อยใจมาก bossท่านนี้ของเขา เหมือนว่าไม่ได้เห็นเขาเป็นคนมาโดยตลอด เขาคิดว่าตัวเองเป็นเทพเจ้า หรือว่าสามารถขึ้นสวรรค์ได้

สุดท้ายโทอิสก็วางสายไป ไม่กี่นาทีต่อมา แสนรักก็ออกมาจากทางใต้ดิน กลับไปยังพื้นดิน

อากาศบริสุทธิ์เข้าปอดในทันที ทั้งหัว รู้สึกโล่งขึ้นมา ทั้งร่างกายก็สบายมาก

ดลธีตามอยู่ด้านหลัง เมื่อเห็นคนคนนี้เดินไปข้างหน้าตลอด เขาถามขึ้น: “ท่านประธาน งั้นคุณหมายความว่า? ตอนนี้รอโทอิสพัฒนาสิ่งนั้น? จะสายเกินไปไหมครับ? คุณกับไอ้แก่นั่นนัดเวลากันแล้ว เพียงแค่หนึ่งชั่วโมง”

เขามองดูนาฬิกาข้อมือ

แต่คนคนนี้กลับไม่ได้ปฏิกิริยารุนแรงเท่าไหร่

“ฉันพูดเหรอว่าจะต้องการตอนนี้?”

“ห๊ะ?” ดลธีอ้าปากกว้างทันที

“คุณไม่ได้ต้องการตอนนี้? งั้น...งั้นฐานปฏิบัติการสามแห่งที่เหลืออยู่นั้น?”

“ให้มันไป ถึงเวลาสามารถทำลายได้หมด ไม่ดียิ่งกว่าเหรอ? แถมยังไม่ต้องให้ฉันเปลืองแรงขนาดนั้น”

ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชาเรียบเฉย เขายกเท้าแล้วเข้ารถที่จอดอยู่ด้านข้าง

ดลธี: “....”