เส้นหมี่หน้าซีดลงทีละนิดๆ
เธอมองดูคนคนนี้ เป็นว่านาน ถึงได้ยินตัวเองถามขึ้น: “พี่ชาย ทำไมคุณถึงได้...ให้พวกเขาหนีไปหมด? คุณ...”
“พอแล้ว ไม่ต้องพูดอีกแล้ว ฉันจะไปดูเดี๋ยวนี้!”
จู่ๆ คนคนนี้ก็โมโหขึ้นมา
เขาขัดเธอ เดิมทีไม่อยากอธิบายใดๆ กับคนที่นี่ เขาสีหน้าเคร่งขรึม หันหลังกลับแล้วเดินออกไป
เส้นหมี่: “...”
ม็อกโก: “...”
รวมทั้งทุกคนที่อยู่ที่เดอะวิวซี เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก จนกระทั่งคนคนนี้ออกไป พวกเขาไม่เห็นเขาแล้ว ก็ยังไม่ตอบสนอง
คุณชายเล็ก ทำไมจู่ๆ เหมือนเปลี่ยนไปคนละคน?
ดังนั้นทุกคนเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง
โดยเฉพาะเส้นหมี่ ในตอนที่รู้สึกตัว แม้แต่นิ้วมือจองเธอก็สั่นไหว
“พี่ใหญ่ เขา...ครั้งนี้ที่ออกไปกับพวกพี่? ได้รับบาดเจ็บอะไรไหม? หรือว่าเกิดเหตุอะไร? เธอหันหน้ามา เธอตัวสั่นเล็กน้อยถามแล้วถามคนที่อยู่ด้านข้าง
ตอนนี้ม็อกโกสังเกตเห็นความผิดปกติแล้ว
ได้ฟังถึงตรงนี้ เขาก็หน้าซีดและส่ายหน้า: “เปล่า พี่สั่งคนคุ้มกันเขา ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย”
“นายแน่ใจว่าเฝ้าเขาไว้ตลอดหรือเปล่า? ไม่ได้ปล่อยวางสักนิด? ทำไมจู่ๆ ถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้? นายไม่มีเหตุผล”
ไชยันต์ก็เริ่มร้อนใจขึ้นมา
แต่ว่าคำถามนี้ ไม่มีใครสามารถตอบออกมาได้เลย
เพราะว่าครั้งนี้ที่ออกไป แสนรักไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นทั้งนั้น ถ้าหากจะพูดเขาอยู่ที่ถนนสายสำคัญทางทหารช่วงเวลาหนึ่ง
ใช่!
ดลธีที่อยู่ด้านข้าง จู่ๆ นึกได้ถึงตรงนี้ จึงรีบพูดแทรกขึ้น: “ผมนึกออกแล้วครับ ตอนนั้นที่ฐานปฏิบัติการ หลังจากเจรจากับแทนไทเสร็จ จู่ๆ เขาก็ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย”
“ไม่มีการเคลื่อนไหว? อะไรที่เรียกว่าไม่มีการเคลื่อนไหว?”
ทุกคนเคลื่อนสายตามองไปทางเขาทันที!
ดลธีกลืนน้ำลาย ถึงได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในถนนเส้นสำคัญอย่างละเอียดออกมา รวมทั้งข้อตกลงบ้าบิ่นของแสนรักกับแทนไทในตอนท้าย
พูดจบทั้งเดอะวิวซีเงียบสงัดจนน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
นี่ผิดปกติมากจริงๆ
ดังนั้นเขามีปัญหาตรงไหน? ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่นอน เขาเป็นคนที่ฉลาดและมีวิสัยทัศน์ขนาดไหน ทำไมถึงได้ตัดสินใจอย่างขาดการไตร่ตรองแบบนี้นะ?
หัวใจของเส้นหมี่จมลงสู่ก้นบึ้ง
เช้าวันต่อมา เป็นอย่างที่คิด คนคนนี้กลับมาแล้ว จากเมืองหลวงถึงซีแลนด์ การเดินทางเที่ยวเดียวใช้เวลาอย่างน้อยห้าถึงหกชั่วโมง แต่เขาออกไปเย็นวันก่อน ตอนนี้กลับมาแล้ว
งั้นเขาอยู่ที่ซีแลนด์นานแค่ไหน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก