ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 13

แสนรักนวดคิ้วอยู่นาน ดวงตาคู่แดงก่ำจึงจะมองไปยังกระดาษที่มีข้อความบนโต๊ะ

กระดาษที่เขียนข้อความคือกระดาษทิชชู่ที่หยิบบนโต๊ะ ซึ่งลายมือสวยมาก ดูแล้วน่าจะเป็นลายมือของเด็ก แต่ภาพรวมแล้วคือเขียนทีเดียวรวบได้สวยและสง่างามมาก

“ตัวหนังสือนี้？”

“เหมือนลายมือผู้ชาย？”

เคอ้าปากลั่นประโยคนี้ออกมา

แววตาของแสนรักยิ่งน่าสะพรึงกลัวกว่าเดิม ดวงตาแดงจัดจ้านคล้ายกับจะฆ่าคนอย่างไรอย่างนั้น

“ผู้ชาย？ชายชู้ของเธอ？”

“……”

คิก！

เรียกชายชู้ได้ยังไง？เพราะบอสกับคุณนายเก่าไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กันแล้ว ต้องเรียกว่าแฟนหนุ่มหรือคนรักสิ ทำไมถึงเรียกชายชู้ไปได้？

เคที่ไม่เคยโดนกระทืบมาก่อน รีบพูดตามความคิดของตน “ท่านประธานพูดตลกแล้วครับ จะเป็นชายชู้ได้ยังไงครับ？คงจะเป็นแฟนหนุ่มของคุณนายหรือไม่ก็สามี......”

“ปัง——”

ยังไม่ทันกล่าวจบประโยค ผู้ช่วยที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนถูกปาของใส่แบบไม่ยั้งมือ

“สามีคืออะไร？ดีนี่ ถ้าวันนี้นายไม่ลากตัวคนนี้ออกมา ผมก็จะทิ้งคุณอยู่ตรงนี้ แล้วเป็น ‘สามี ’ของคนอื่นตลอดชีวิต！！”

ผู้ชายที่อารมณ์เสียถึงขีดสุด จ้องเขม็งผู้ช่วยด้วยดวงตาแดงก่ำ น่ากลัวเหมือนปีศาจที่หลุดออกมาจากขุมนรกเลย

“หา？”

สองขาเคสั่นระริก สมองค่อย ๆ กลับมาหมุนทันอีกครั้ง

“ไม่เอาครับท่านประธาน ผมพูดผิดแล้วครับ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ ท่านประธาน......”

“ไสหัวไป！！”

“……”

เครีบเผ่นหนีออกจากโรงแรมชั้นสูงสุด จากนั้นก็เริ่มออกตามหาคนต่อ

และเมื่อเขาเดินออกไปก็มีผู้หญิงสวมกระโปรงสั้นสีชมพูยืนอยู่หลังโรงแรม เธอเห็นเขาออกไป ดวงตาก็ฉายแสงอำมหิตและอาฆาตแค้นขึ้นมาในบัดดล

เส้นหมี่แกยังไม่ตายอีกหรือ？!

ห้าปีแล้ว เพราะการตายของแก แป้งร่ำอย่างฉันไม่อาจแต่งเข้าบ้านตระกูลหิรัญชา เพราะผู้ชายคนนั้นไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเลย เดิมทีคิดว่าผ่านไปไม่กี่ปี เวลาจะชำระล้างทุกอย่างให้จืดจาง แต่ตอนนี้แกกับบอกฉันว่าแกยังไม่ตาย？ไม่เพียงไม่รู้จักไปผุดไปเกิด เสนอหน้ามาให้เห็นอีกทำไม？！！

ความเคียดแค้นทำให้ใบหน้าผู้หญิงบิดเบี้ยว เธอกัดฟันเสียงดังกรอบแกร๊อบ

เสมือนอยากลากตัวเส้นหมี่มาสับเป็นหมื่น ๆ ชิ้นเลย

เส้นหมี่ ฉันไม่ปล่อยแกไปแน่！！

——

การเดินทางของเส้นหมี่วันนี้เป็นไปอย่างราบรื่น ตอนพลบค่ำ เธอกับลูกทั้งสองคนเดินทางไปถึงบ้านคุณป้าการีน่าในชนบท