ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1305

ภาสดรจ้องมองเธอไม่ละสายตา

“คุณมองอะไร? ทึ่งไปเลยเหรอ? เพราะฉันไม่ได้ลงมือกับคุณใช่ไหม? ถึงไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรจะทำอะไร”

แสงดาวกำลังโมโห

หน้าเธอบึ้งตึงอย่างอารมณ์เสีย ในใจคิดอยากจะสั่งสอนให้เขารู้สึกตัว แต่ตาทึ่มนี้กลับจ้องเธอตาไม่กะพริบ

มองอะไร?

ดูซิว่าเธอจะตีเขาให้ตายไหม?

แสงดาวยิ่งโกรธเข้าไปอีก

ยังดีที่ว่าหลังจากเธอด่าสั่งสอนเขาเสร็จ ตาทึ่มนี้รู้สึกตัวขึ้นมาแล้ว เมื่อเธอมองเห็นสายตาที่สับสนของเขา เขารีบหลบสายตาเธอโดยมองไปทางอื่น

“ผมรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร คุณไม่ต้องมายุ่ง”

“หึหึ……”

เมื่อแสงดาวได้ยินแบบนั้น ก็กระหยิ่มยิ้มขึ้นมา

“ดี งั้นคุณลองพูดมาซิว่าคุณกำลังทำอะไร? ได้ข่าวว่าคุณเสียพนันทรัพย์สินของตระกูลไปจนหมด ใช่หรือเปล่า? คุณชายภาสดร รบกวนช่วยบอกฉันด้วยว่าคุณจะทำอย่างไงต่อไป?”

“……”

คำพูดประโยคเดียว สายตาของชายผู้นี้รีบหลบสายตาไปทันที จ้ำอ้าวเดินออกไปทำที

แสงดาว: “……”

ไอ้ตาทึ่มนี้ท่าจะบ้าไปแล้ว?

แสงดาวได้แต่เดินตามด้านหลัง

เดิมทีเธอคิดว่าจะให้เงินเขาอีกก้อนหนึ่ง แล้วเธอก็จะเดินทางกลับประเทศ แต่เธอได้เดินตามเขาสักพักใหญ่ ตัวล้างผลาญตัวนี้ก็ไม่มีทีท่าจะหยุดลง

“ภาสดร หยุดลงเดี๋ยวนี้ คุณเป็นบ้าอะไรกัน? ทำความผิดซะขนาดนี้ ยังไม่ยอมฟังคนอื่นอีก?”

“ไม่ได้ แสงดาว ต่อไปอย่ามายุ่งเรื่องของผมอีก!”

ในที่สุดเขาก็หันกลับมา

แต่ว่าสายตาของเขาที่มองมาช่างดุดัน คำพูดที่พูดออกมาแต่ละคำ ล้วนทำให้เธอเสียความรู้สึกทั้งนั้น

แสงดาวโกรธขึ้นมาทันที

ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!

คนอารมณ์ร้อนเช่นเธอ มีเหรอจะยอมทนคนมากระทำเช่นนี้ เธอหยิบบัตรเครดิตออกมาเขวี้ยงใส่ผู้ติดตามของภาสดร แล้วเดินจากไปทันที

ไอ้สัตว์เดรัจฉาน เธอไม่ควรที่จะมาช่วยเขาเลยด้วยซ้ำ

แสงดาวตัดสินใจบินกลับทันที

แต่หลังจากที่เธอออกจากโรงพักไม่นาน แสนรักก็โทรเข้ามาทันที

“พี่มาญี่ปุ่นเหรอ?”

“……”

จมูกแสนรักนี่มันดีจริงๆ

แสงดาวได้แต่พยักหน้า: “อืม มาเยี่ยมพวกเธอไง”

แสนรัก: “ไฟล์ทบินบ่ายสามโมง ตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว ใช้เวลาตั้งสามชั่วโมงจากสนามบินมาในเมือง ต้องใช้เวลานานขนาดนั้นเพื่อมาเยี่ยมพวกผม?”

“อืม……”