ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1337

คิดไม่ถึงว่าแครอทจะกลายเป็นแบบนี้เพราะเหตุนี้?

มิน่าล่ะเธอถึงไม่ได้มาปรากฏตัวนานมากแล้ว ถ้าหากเป็นเธอที่เย่อหยิ่งและช่างสังเกตเมื่อก่อน ตอนที่เส้นหมี่อยู่ที่ตระกูลเทวเทพ ยังคิดอยู่เลยว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเงียบสนิทไม่มีการเคลื่อนไหวใด

เส้นหมี่มองผู้หญิงคนนี้อย่างตกตะลึง

แสนรัก "อ่อ"

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าคนๆนี้ต้องเผชิญกับความจริงที่ชายชราบอก ได้แต่ตอบเรียบๆว่า "อ่อ"

เส้นหมี่ก็หันควับไปมองเขา

ผู้ชายคนนี้ ไม่จริงใช่ไหม ทำไมตอบสนองอย่างเย็นชา? อย่างน้อยเธอก็เป็นอย่างงี้เพราะพัฒนายาให้

สีหน้าอรรตพลดูไม่พอใจมาก

"แสนรัก คุณตอบสนองแบบนี้เหรอ? อย่างน้อยลูกสาวฉันก็กลายเป็นแบบนี้เพราะคุณ คุณไม่แม้แต่จะปลอบสักหน่อยเลยเหรอ?"

"ข้อแรก ผมไม่ได้ขอให้เธอค้นคว้าวิจัยยา ประการที่สอง จุดประสงค์ของการค้นคว้าวิจัยของเธอ ที่จริงแล้วเพื่อช่วยผมหรือควบคุมผม ปัจจุบันยังไม่ทราบ ประการที่สาม เพื่อแสดงความมีมนุษยธรรม วันนี้ผมให้คนเอาเงินก้อนหนึ่งไปให้คุณ"

สิ่งต่อมาที่ชายคนนี้พูดเลวร้ายยิ่งกว่า

เส้นหมี่ตะลึงอ้าปากค้าง

ส่วนชายชราที่กำลังเข็นรถฝั่งตรงข้ามก็โกรธจนหน้าอกสั่นหอบอย่างรุนแรง จนเกือบจะชี้ไปที่ผู้ชายคนนี้ "แสนรัก คุณ...คุณ..."

เขาพูด"คุณ"อยู่นาน สุดท้ายก็โกรธจนพูดอะไรไม่ออก

ในตอนนี้แสนรักได้ลากเส้นหมี่ออกไปแล้ว

เส้นหมี่ "..."

จนกระทั่งทั้งสองคนกลับมาที่รถ เธอถึงกล้าที่จะนั่งในที่นั่งข้างคนขับแล้วถามอย่างระมัดระวังว่า "พี่ เมื่อกี้...มันไม่ทำเกินไปไปหน่อยเหรอ?"

"ทำเกินไป?"

ชายที่สตาร์ทรถส่งเสียงหัวเราะอย่างเย็นชา

"เธอไม่คิดว่าเรื่องนี้บังเอิญเกินไปหน่อยเหรอ? สวนสาธารณะนั่นเล็กมาก เราแค่ไปที่นั่นเพื่อความสะดวก แล้วทำไมพวกเขาพ่อลูกถึงไปปรากฏตัวที่นั่นพอดี?"

"หา?"

เส้นหมี่อึ้งเมื่อถูกถาม

เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้จริงๆ รู้สึกว่ามันค่อนข้างกะทันหัน แต่เพราะตอนนั้นเธอตกใจมากที่เห็นสองคนนี้ เธอจึงไม่ได้คิดไปทางนั้น

ดูเหมือนว่านี่คือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงฉลาดกว่าเธอเสมอ เพราะไม่ว่าเวลาไหนเขาก็สามารถรักษาความสงบและสมองที่เฉียบแหลม ซึ่งในเรื่องนี้เธอไม่สามารถเทียบได้

"อย่ากังวลไป บางทีอาจเป็นเพราะฉันความรู้สึกไว แต่สำหรับสองคนนี้ฉันมีทัศนคติเช่นนี้มาโดยตลอด ตอนนั้นเป็นเช่นนี้ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่"

บางทีอาจเพราะเห็นเธอมีปฏิกิริยาตอบกลับที่รุนแรง

ชายคนนี้พูดพลางเสริมอีกหนึ่งประโยค

เส้นหมี่มองเหม่อ

ดูเหมือนจะมีเหตุผลอยู่บ้าง ตอนนี้ทั้งสองคนแยกจากกันไม่ได้แล้ว เธอลืมไปว่าเขาดูเหมือนจะมีบุคลิกเช่นนี้ในสายตาคนนอก