ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1339

แสงดาวได้ฟังก็อยากจะโน้มน้าวอีกครั้ง แต่พออ้าปากกลับพบว่าไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ

เพราะสิ่งที่เขาพูด เธอเข้าใจ ตอนนั้นเธอกับม็อกโกสองคน ตอนนั้นในใจของม็อกโกไม่ได้มีญาติผู้น้องอย่างขวัญเมืองอยู่ในใจ

แต่เธอไม่เศร้าทุกครั้งที่เห็นเหรอ?

ในที่สุดแสงดาวก็ไม่มีอะไรจะพูด เธอจึงจากไป

เชียนหยวนล๋ายเย่ที่รอเธออยู่ข้างนอกเห็นสีหน้าของเธอก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นเธอยืนก้มหน้าอยู่ตรงนั้น น้ำตาไหลลงเยอะยิ่งขึ้น

แต่ว่ามันไม่มีทางอื่นแล้ว

ในเมื่อคณาธิปพูดออกมาแล้ว เรื่องนี้ก็ไม่มีทางที่จะกลับไปได้อีก

ในวันนั้นเมื่อพวกเส้นหมี่กลับมาจากญี่ปุ่น เชียนหยวนล๋ายเย่ที่อยู่ทางนี้ก็นั่งเครื่องบินกลับไปกับคนของตระกูลคิววายที่มารับ

สามวันต่อมา

เมื่อเส้นหมี่พักผ่อนที่เรืองรองอย่างเต็มที่แล้ว เธอก็ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกอย่างอิสระได้ และยังสามารถชมสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ

เธอเปิดโทรศัพท์ เมื่อกดดูก็เห็นหัวข้อข่าวต่างประเทศเต็มไปด้วยที่เต็มไปด้วยข่าวเชียนหยวนล๋ายเย่กับลูกชายคนรองของตระกูลเฮกังญี่ปุ่นกำลังจะแต่งงานกัน

ห๊ะ? ทำไมถึงเปลี่ยนคนล่ะ?

เธองงจึงหยิบโทรศัพท์เข้าไปถาม

"พี่ภา เกิดอะไรขึ้นคะ? ก่อนนี้เชียนหยวนล๋ายเย่บอกว่าจะแต่งงานกับพี่ธิปไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเปลี่ยนไปแต่งกับคนอื่นในตระกูลเฮกังแล้วล่ะ?"

"เฮ้อ คุณชายรองเขาไม่ยอม เลยส่งลูกสาวของตระกูลคิววายคืนค่ะ"

พี่ภารู้สึกเสียดายอย่างมากเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

เส้นหมี่ "..."

คิดจะทำอะไร?

ผู้หญิงที่ดีพร้อมขนาดนี้ แม้แต่แสงดาวก็ชื่นชมต่อหน้าเธอนับครั้งไม่ถ้วน ทำไมถึงไม่ต้องการล่ะ?

เส้นหมี่ขมวดคิ้วแน่น เธอจึงโทรหาหิรัญชากรุ๊ปทันที

"ฮัลโหล? พี่ธิปเหรอ? ฉันหมี่เอง"

"อืม ว่ามาสิ"

แน่นอนว่าผู้ชายที่รับสายของเธอยังคงเดินออกมาจากห้องประชุมทันทีแม้ว่าจะกำลังประชุมอยู่ก็ตาม เขาถือโทรศัพท์ถามอย่างอ่อนโยน

เส้นหมี่จึงถามตรงๆอย่างไม่เกรงใจ "ไม่ พี่ธิป ฉันเห็นข่าวแล้ว ทำไมพี่...ไม่แต่งงานกับเชียนหยวนล๋ายเย่แล้วล่ะ? ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของพวกพี่ก็ดีไม่ใช่เหรอ?"

"ไม่!"

เขาเอ่ยปากปฏิเสธ

"เราไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หมี่ ก่อนหน้านี้ที่ฉันขอให้เธออยู่ที่เมืองAก็เพื่อหุ้นของตระกูลหิรัญชา อย่าเข้าใจผิด" เขารีบชี้แจง

เส้นหมี่ "..."

หลังจากรู้ตัวในที่สุดเธอก็นึกออก

"พี่ธิป เป็นเพราะฉันหรือเปล่า? ที่ทำให้พี่ไม่แต่งงานกับสาวญี่ปุ่นคนนั้น? ฉันแต่งงานแล้วนะ ลูกของฉันก็ใกล้จะสิบขวบแล้ว พี่ธิป อย่าทำแบบนี้ได้ไหม?"

ในที่สุดเธอก็พูดออกมาตรงๆ

หลังจากสิ้นเสียง ใบหน้าที่อ่อนโยนของชายหนุ่มที่อยู่ปลายสายก็แดงขึ้นทันที แม้แต่นิ้วที่จับโทรศัพท์ก็กำแน่นจนกลายเป็นสีขาว

"ไม่ มันไม่เกี่ยวกับเธอ" เขาปฏิเสธทันที

เส้นหมี่เม้มริมฝีปาก

"ไม่ใช่อย่างนั้นก็ดีแล้ว พี่ธิป พี่ต้องเข้าใจนะว่าคนคนหนึ่งไม่สามารถรอพี่ได้ตลอด เหมือนกับที่ตอนนั้นพี่บอกว่าเจอฉันก่อน แต่ฉันไม่เจอพี่ คนที่เจอก่อนคือแสนรัก นี่คือการพบกัน เชียนหยวนล๋ายเย่ในตอนนี้ก็เช่นกัน ตอนนี้เธอกำลังรอพี่อย่างเงียบๆอยู่ที่นั่น แต่พี่ปล่อยมือแล้ว พี่สามารถรับประกันได้ไหมว่าเธอจะรอพี่อยู่ที่เดิม?"

สุดท้ายเธอถามคำถามชายหนุ่มหนึ่งคำถาม

ในสายชายหนุ่มที่อยู่ด้านนอกห้องประชุมได้ยินดังนั้นก็ผงะ ในชั่วขณะนั้นในสมองเขาปรากฏภาพหญิงสาวในชุดกิโมโนสีขาว มวยผม ที่ก้มหน้าแล้วถูกชายชาวญี่ปุ่นบังคับให้จับมือ ในการประกาศงานแต่งงานของตระกูลคิววายและตระกูลเฮกังกับสื่อเมื่อวันก่อน

เขากำมือแน่น

"เธออยากให้ฉันแต่งงานกับเธอไหม?"

"หา?"

เส้นหมี่ชะงักไปครู่หนึ่ง

"ฉันพูดถึงเชียนหยวนล๋ายเย่ ถ้าเธอต้องการ ฉันจะแต่งงานกับเธอทันที จะจัดในอีกสามวัน!" เขาพูดออกมาราวกับต้องการพูดให้เร็วที่สุด

เส้นหมี่อึ้งอีกครั้ง!

ทำไม...เขาถึงจะแต่งงาน? แล้วยังมาถามเธอแบบนี้?

แน่นอนว่าเธอหวังว่าเขาจะสามารถสร้างครอบครัวได้

แต่ถ้าตอนนี้เขาปล่อยให้เธอตัดสินใจ มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังจะแต่งงานเพราะถูกตัวเธอเส้นหมี่บังคับ

แม้แต่ฝ่ามือของเส้นหมี่ก็มีเหงื่อซึม

"พี่ธิป พี่...อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้บังคับให้พี่แต่งงานกับเชียนหยวนล๋ายเย่ ฉันแค่..."

"ฉันรู้ ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่กำลังพนันกับตัวเอง ฉันไม่แต่งงานกับเธอ เพราะฉันจะพานำความหายนะของตัวเองมาให้เธอ ตั้งแต่เล็กจนโตฉันเป็นคนที่เต็มไปด้วยความโชคร้าย ฉันเกิดมาก็นำพาความโชคร้ายมากมายมหาศาลสู่คนอื่น แม่ของเธอ ตระกูลวชิรนันท์ของพวกเธอ และยังพ่อของฉัน...ฯลฯ ดังนั้นฉันคิดว่าฉันเหมาะกับการที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวคนเดียวจนแก่ ฉันไม่คู่ควร..."

"ฉันเห็นด้วย! พวกนายรีบแต่งงานกันเถอะ!!"

ในที่สุดเส้นหมี่ก็พูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างรวดเร็ว

หน้าอกของเธอกระเพื่อมเล็กน้อย น้ำเสียงก็ยิ่งดูตื่นเต้น "ฉันตกลงให้พวกพี่แต่งงานแล้ว พี่รีบพาเธอกลับมา ในอีกสามวันพวกเราจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้กับพวกพี่!"

คำพูดทุกคำทุกพยางค์ของเธอเป็นการประกาศการตัดสินใจครั้งแรกหลังจากที่กลับมาอย่างเด็ดขาด