ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1349

ส่วนแสนรัก

เขาพูดก็ยิ่งน้อยคำเเล้ว ไม่ปรากฏตัว ไม่จำเป็นต้องพูดสิ่งที่แสงดาวพูดล้วนคือเรื่องไร้สาระทั้งนั้น!

แสงดาวคลุ้มคลั่งมาก

แต่ที่นี่ ในกลุ่มนี้ จู่ๆก็มีคนโผล่ออกมา

[คณาธิป : พูดง่ายๆนะ ผมก็แค่ต้องการผู้คน พ่อแม่ ญาติเพื่อนพี่น้อง และยังต้องมาฝั่งญี่ปุ่นนี้ด้วย คนยิ่งมากยิ่งดี]

[……]

ส่วนร่วมอยู่ในความเงียบสงบกันหมด

ก็ไม่รู้ว่าจู่ๆคนๆนี้ก็ปรากฏตัว จึงทำให้ทุกๆคนต่างตกใจกันหมดหรือปล่าว?

หรือเป็นเพราะว่าเงื่อนไขพวกนี้ที่เขาเสนอ ไม่สามารถทำให้ทุกคนพึงพอใจไปชั่วขณะหนึ่งหรือปล่าว?

คณาธิปจ้องมองโทรศัพท์ไปสักพัก เห็นว่าไม่มีความเคลื่อนไหว จู่ๆ นิ้วมือเขาขาววอกเล็กน้อยสักพักนึง กำลังจะโยนโทรศัพท์ทิ้ง หลังจากนั้นก็ขับรถออกไป

เขาเอ่ยคำพูดนี้ ที่จริงก็เพิ่มพลังความกล้าหาญที่ยิ่งใหญ่แล้ว

เขาคนนี้ สภาพแวดล้อมการใช้ชีวิตในวัยเด็ก ทำให้เขาปลูกฝังความอคติไม่เต็มใจที่จะพึ่งพาคนอื่น และก็ไม่เต็มใจที่ยอมรับทานจากผู้อื่น ดังนั้น คำพูดนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อกี้นี้เขาใช้พละกำลังไปเท่าไร่จริงๆ

[อาจารย์ดิลก : ตกใจหมดเลย ก็นึกว่าเรื่องอะไร? นั่นก็แค่เหมือนกับงานแต่งงานของชนชั้นสูงในระบบศักดินาประเทศเราอย่างไรล่ะ เรื่องนี้จัดการได้ง่ายมากเลยนะ ธิป อาไปด้วย อาเลี้ยงดูนายมาสิบปีแล้ว ก็ถือว่าเป็นพ่อครึ่งหนึ่งของหลานใช่ไหม?]

[เส้นหมี่ : ……ตกใจหมดเลยๆ เมื่อกี้นี้น้องคิดว่าพี่ธิปโดนคนแฮ็กแล้ว จริงด้วยสิ เรื่องนี้มีปัญหาอะไรหรือปล่าว? ต้องการคน พวกเราก็ไปด้วยกันสิค่ะ]

[ม็อกโก : ต้องการให้ฉันพากองกำลังทหารหนึ่งกองไปด้วยไหม?]

[ท่านไช : เจ้าเด็กบ้า พากองกำลังทหารอะไรกัน? ไม่ใช่จะสู้รบกันอีกสักหน่อย ฉันพาหลายๆคนไปก็พอ คนญี่ปุ่นตัวเล็กๆพวกนี้ นึกไม่ถึงว่ายังจะพูดถึงศักดิ์ศรีพวกนี้อยู่อีก งั้นก็ให้เขามาใหญ่สักครั้งสิ แฮะๆ……]

นายท่านคนนี้ พูดจนถึงสุดท้าย ยังจะหัวเราะขึ้นมาอีก

คนในกลุ่มต่างกลัวเกรงกันหมดในชั่วพริบตา

เพราะว่า หากแม้แต่นายท่านคนนี้ก็ออกปฏิบัติการด้วย จริงๆละก็ ไม่ต้องพูดถึงตระกูลเชียนหยวนอะไรนั่นเลย ต่อให้เป็นงานแต่งงานของราชวงศ์ญี่ปุ่นพวกเขา เขาก็มีสิทธิ์พอที่จะเข้าร่วมด้วย

ความโศกเศร้าเมื่อกี้นี้ในกลุ่มได้ถูกกวาดไปจนหมดเกลี้ยงในที่สุด

ส่วนคณาธิป หลังจากที่เห็นฉากนี้แล้ว ยิ่งดูเหมือนว่ามีของอะไรพุ่งอย่างแรงเข้ามาในหัวใจ ปิดกั้นเขาอยู่เป็นเวลานานจนไร้คำที่จะเอ่ยออกมา

หลังจากนั้นไม่นาน ผ่านไปไม่นานแสนรักก็ปรากฏตัวแล้ว

[แสนรัก : สำหรับของขวัญสู่ขอ นายก็ไม่ต้องเตรียมอย่างอื่นหรอก แค่มอบเหมืองเพทายเหมืองนึงให้เขาก็พอ]

[คณาธิป : พร้อมแล้ว]

[เส้นหมี่ : ……]

[แสงดาว : ……]

[ม็อกโก : ……]

[ดิลก : ……]

ส่วนร่วมคุกเข่าให้สองคนนี้เถอะ……

--

เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ

เพราะว่าอีกสามวันต่อมา ก็ไปรับตัวเจ้าสาวที่ญี่ปุ่นแล้ว ดังนั้น ภายในสามวันนี้ หลังจากคณาธิปและแสงดาวกลับมา คนในครอบครัวต่างก็เตรียมงานแต่งงานนี้ให้พวกเขาแล้ว