ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1362

เชียนหยวนล๋ายเย่จึงวิ่งลงมาจากชั้นบน

กลับเห็นว่าหลังจากที่เธอลงมาชั้นล่างแล้ว แว๊บแรกก็เห็นชายหนุ่มที่ยังสวมชุดอยู่บ้านยืนอยู่ข้างนอก และได้ช่วยกลุ่มเด็กๆ ที่ด้านนอกนั้นขนย้าย “เครื่องมือ” กันเข้ามาอย่างอลังการ

“อาหญิง อาก็ลงมาแล้วหรอคะ พวกเราจะจัดแฟชั่นโชว์ อาเอาด้วยไหมคะ?”

หนูรินจังตาไว แว๊บเดียวก็เห็นคุณอาหญิงที่ยังคงสวมชุดนอนและยืนแอบมองอยู่ในห้อง

เชียนหยวนล๋ายเย่: “……”

ยังไม่ทันที่จะแอบซ่อนให้ดีๆ ผู้ชายที่อยู่ในสวนดอกไม้ หลังจากที่ได้ยินเด็กเรียกแล้ว ก็ได้หันหน้ากลับมาเรียบร้อยแล้ว

“คุณตื่นแล้ว? อาหารเช้าทำไว้เสร็จแล้ว อยู่ในหม้อ คุณแต่งตัวเสร็จก็ไปกินเองได้เลยนะ”

“หา?”

สาวน้อยที่เพิ่งจะตื่นนอน ได้ยินดังนี้ ดวงตาทรงผลอัลมอนด์สีดำสนิทก็เบิกกว้างขึ้นทันที

เขายังทำอาหารเช้าให้เธอ?

พระเจ้าช่วย!

สามีของฉันยังทำอาหารเช้าให้ฉันด้วยแหละ

เพียงประโยคเดียวก็สามารถรักษาหญิงสาวตัวน้อยที่ทุกข์ใจมาตลอดทั้งคืนคนนี้ได้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ ดวงตาที่ทั้งใหญ่ทั้งกลมนั้นก็เปล่งประกายสว่างราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

“ได้ค่ะ ที่รัก”

เธอตอบด้วยเสียงดังฟังชัด หันหลังแล้ววิ่งไปด้วยความดีใจ

เหมือนหญิงสาวแบบนี้ แท้จริงแล้วจิตใจคือบริสุทธิ์ที่สุด เธอเสียใจได้ง่าย แต่ก็ถูกเกลี้ยกล่อมได้ง่ายมากเหมือนกันซึ่งก็เหมือนกับเด็ก หลังจากที่ทำลูกอมหายไป คุณก็แค่ปลอบใจเธอนิดๆหน่อยๆ แล้วเอาลูกอมอีกอันให้เธอ ไม่นานก็หายแล้ว

ดังนั้นวันนี้ ในกลุ่มวีแชทดูเหมือนว่าสาวน้อยคนนี้กลับมาสดใสร่าเริงอีกครั้ง

เธอถ่ายรูปแล้วส่งเข้าไปในกลุ่มไม่หยุด วนเวียนอยู่กับการที่สาวน้อยกลุ่มนี้เดิน “แฟชั่นโชว์” ยังไง และยังมีตัวเธอถ่ายรูปร่วมกับพวกเธอ ยุ่งมากๆ

หลังจากที่เส้นหมี่เห็นแล้ว ก็ดูอย่างมีความสุขอยู่ตลอด

“ในที่สุด หนูเย่ ก็ส่งรูปมาแล้ว พอสองวันนี้เธอไม่ส่งมา ฉันยังรู้สึกไม่ค่อยชินเท่าไหร่”

“……”

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเล่มหนึ่งอย่างขี้เกียจอยู่บนเก้าอี้ซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก ก็เพียงแค่เหลือบมองหญิงสาวคนนี้อย่างเงียบๆ ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ

เขาขี้เกียจที่จะไปเตือนเธอ

เพราะเหมือนกับสาวน้อยคนนั้น ขอเพียงแค่เธอไม่ได้มีเจตนาร้าย เขาเอ่ยถึงแล้ว เธอก็ต้องเข้าใจแล้วก็พอแล้ว

ส่วนอย่างอื่น ปิดตาข้างลืมตาข้างก็ได้แล้ว

ทุกคนใช้ชีวิตกลับคืนสู่สภาวะปกติ และ เชียนหยวนล๋ายเย่ ที่อยู่เมือง A เพราะหลังจากที่เรื่องนี้ผ่านไป ใช้ชีวิตร่วมกันกับคณาธิปภายใต้บ้านหลังคาเดียวกันนับวันก็ยิ่งเข้ากันได้ดีมากขึ้น

“ที่รัก แม่ฉันบอกว่า.....อยากจะมาหาฉัน ได้ไหม?”

ในวันนี้ หลังจากที่คณาธิปตื่นนอนแต่เช้าตรู่ กินอาหารเช้าที่สาวน้อยคนนี้ทำไว้เสร็จ จู่ ๆ เธอก็เดินมาข้างๆ เขา กะพริบตาทรงผลอัลมอนด์ฉ่ำวาวของเธอ แล้วพูดเรื่องนี้ออกมาอย่างตื่นเต้น

คณาธิปกำลังจัดเก็บถ้วยกับตะเกียบอยู่

พอได้ฟัง เขาก็ถึงกับอึ้งไปเลย

“เมื่อไหร่?”

“เอาล่ะ คุณไปจัดเตรียมห้องให้เรียบร้อยเถอะ เดี๋ยวพอแม่คุณมาแล้วสามารถพักได้ ผมจะไปทำงานแล้ว”

คณาธิปพูดตัดบทเธอ

จากนั้นก็นำถ้วยที่จัดเก็บเสร็จแล้วไปส่งถึงในห้องครัว หลังจากที่เขาคว้ากุญแจรถออกไป ขับรถแล้วก็ขับออกไปเลย

เชียนหยวนล๋ายเย่: “……”

นี่สามีหมายความว่าอะไร?

ดูเหมือนว่าไม่มีปฏิกิริยาใดๆ งั้นคือเขาโกรธหรือว่าไม่โกรธล่ะ?

เธอเริ่มคิดมากอีกครั้ง อีกทั้งหลังจากที่เห็นชายคนนี้จากไปอย่างเรียบเฉยแบบนี้ ในใจเธอก็เริ่มความไม่สบายใจนิดหน่อยขึ้นอีกครั้ง

เพราะว่าหญิงสาวหอมแก้มขา เขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ก็คือหมายความว่าหัวใจไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อเธอใช่หรือไม่? แม้ว่าจะโมโหฉุนเฉียวใส่สักหน่อยก็ยังดี

เธอขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง

แต่สาวน้อยคนนี้กลับไม่รู้ว่า ผู้ชายที่เพิ่งจะจากไปเมื่อสักครู่ อันที่จริงตอนที่เขาออกไปนั้นรวดเร็วกว่าปกติมาก เดิมทีเขาเป็นคนที่นิสัยสุขุมใจเย็นคนหนึ่ง

แต่เมื่อสักครู่ เขาเกือบจะมีความรู้สึกเหมือนจะมุดประตูหนีออกไป

……

ณ เรืองรอง

ในท้ายที่สุดก็เป็นเพราะหนูรินจังปากมาก ทำให้พวกน้าภาได้รู้แล้วว่าคุณแม่ของ เชียนหยวนล๋ายเย่ จะมาเยี่ยมเธอ ทันใดนั้น หลังจากที่เธอตะโกนเสียงดังลั่นอยู่สักพักหนึ่ง ก็รู้กันไปทั่วทั้งตระกูลหิรัญชาแล้ว

【เส้นหมี่: หา แม่ของเธอจะมาเหรอ แล้วต้องให้พวกเรากลับไปไหม? 】