ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1374

“ไม่......ไม่อยู่แล้วงั้นหรือ?”

“ใช่ค่ะ เพราะไม่อบรมสั่งสอน เธอจึงเดินไปในเส้นทางผิด สุดท้ายก็ทำผิดไปมากมาย กรรมตามสนอง เพราะฉะนั้น คุณนายเชียนหยวน ฉันขอเตือนว่าในตอนที่ควรจะสั่งสอน ก็ควรสั่งสอนให้ดีๆ”

เวลาผ่านไปหลายปี เมื่อสาธินีพูดถึงเรื่องนี้อีก ก็สงบมากแล้ว

และกับการตายของลูกสาวคนนั้น ตอนนี้เธอสามารถใช้คำว่ากรรมตามสนองมาบรรยาย เห็นได้ชัดว่า เธอได้ปล่อยวางแล้ว

คุณนายเชียนหยวนหน้าแดงอับอาย

หันหน้ากลับไป เธอจ้องลูกสาวคนโตเขม็งและน้ำเสียงเข้มงวด “ได้ยินหรือยัง? คืนนี้ลูกทำเกินไปแล้วจริงๆ ไปตบน้องสาวแบบนั้น กลับเจแปนกับแม่เดี๋ยวนี้ แม่จะไปบอกพ่อของลูก ให้เขารู้ทุกอย่างที่ลูกได้กระทำที่นี่”

ในที่สุดเธอก็ถูกดึงสติกลับมาแล้ว เตรียมจะพาลูกสาวคนโตที่หมดคำจะพูดคนนี้กลับเจแปนทันที

เมื่อเชียนหยวน ชิกะได้ยิน สีหน้าจึงขาวซีดทันที

“ไม่นะ แม่คะ อย่าบอกกับพ่อเลยนะ หนูสำนึกแล้ว เมื่อกี้หนูไม่ได้ตั้งใจตบน้องนะ หนูแค่......แค่โกรธ เธอเองก็ตบหนูเหมือนกันนะ”

“ยังจะแถอีกหรือ? ดูสิว่าตั้งแต่มาที่นี่ ทำอะไรไปบ้าง?”

คุณนายเชียนหยวนต่อว่าอย่างโกรธ

ครั้งนี้ เธอถูกลูกสาวคนนี้ทำเอาขายหน้าไปหมด

ในขณะนี้ คณาธิปที่ได้กลับไปถึงบ้านแล้ว ก็ได้รับสายเรียกเข้าจากทางเรืองรองอีกครั้ง บอกว่าแม่สามีและพี่สะใภ้ของเขากำลังจะกลับไปญี่ปุ่นในชั่วข้ามคืน และขอให้เขาจัดการธุระให้หน่อย

“ธิป รีบจัดการธุระให้พวกเธอไปเถอะนะ พี่สาวของหนูเย่น่ะ หมดคำจะพูดเลยจริงๆ ตบเธอซะจน......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ดิลกก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร

เมื่อสิ้นเสียง ฝั่งของคณาธิปก็หรี่ตาลงทันที

“นี่เขาตบเธองั้นหรือ? เพราะอะไร?”

“ไม่รู้สิ ได้ยินว่าทะเลาะกัน ต่อมาพอภากับสาธินีไปถึง หนูเย่ก็ถูกตบซะแล้ว ผู้หญิงเจแปนคนนี้ต่างจากน้องสาวลิบลับเลย ทีแรก ยังคิดจะไปนอนที่ห้องนอนของพวกหมี่อีกด้วย อย่างไรก็ตาม ก็คือไร้คำอธิบายเลยล่ะ”

“......”

ไม่มีเสียงใดๆแล้ว

คงจะ เป็นประโยคสุดท้าย ที่ทำให้ผู้ชายคนนี้โกรธไปเลย

สองชั่วโมงผ่านไป ณ สนามบิน

คุณนายเชียนหยวนรู้สึกผิดมาตลอด เพราะฉะนั้น ตอนที่เข้าไป ยังขอโทษคณาธิปต่อ

“ขอโทษนะ อากิยามะ การมาครั้งนี้ ทำให้ต้องมาเจออะไรแบบนี้ หวังว่าจะไม่ไปโกรธล๋ายเย่นะ เรื่องนี้น่ะ เธอไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่เป็นพี่สาวของเธอต่างหาก”

เธอขอร้องลูกเขยของเธอ ให้เขาไม่พาลไปโกรธลูกสาวคนเล็ก

แต่คณาธิปจะไปว่าหญิงสาวคนนั้นได้อย่างไรล่ะ?

เขามองแม่ยายคนนี้นิ่งๆ ยื่นเครื่องประดับราคาแพงให้สองชุด น้ำเสียงของเขายังคงอ่อนโยน “วางใจเถอะครับ จะไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้แน่นอนครับ”

“งั้นก็ดีแล้ว งั้นก็ดีแล้ว”