ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1385

หลังจากนั้น เมื่อเรือลำนี้ไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ทุกคนต่างก็ลงจากเรือกันหมด แต่ห้องโดยสารนี้กลับไม่ได้เปิดออก “ไอ้คนนี้มันป่วย น่าจะวอนโดนตบ!” แสงดาวผู้ซึ่งใจร้อน หลังจากที่เห็นฉากนี้ จึงคุยโวว่าจะเข้าไปตบเขา โชคดีที่ม็อกโกห้ามเอาไว้ “เอาน่า พวกเราลงไปก่อนเถอะ ให้เขาอยู่คนเดียวบนเรือสงบสติอารมณ์ เดี๋ยวเขาคิดได้ ก็ลงมาเองแหละ” เขาแนะนำให้ทุกคนไม่ต้องไปยุ่งกับคนผู้นี้ชั่วคราว ดังนั้นทุกคนจึงลงจากเรือไป แม้แต่เชียนหยวนล๋ายเย่คราวนี้ยังถูกพาลงไปด้วย

เมื่อถึงที่เกาะ เนื่องจากที่นี่ไม่มีที่พักใดๆเลย ทั้งยังไม่มีอาหารอีกด้วย ดังนั้น หลังจากที่ทุกคนลงมาจากเรือแล้ว ก็ต้องมากางเต็นท์ก่อน แล้วค่อยทำอาหาร

ม็อกโก : “รัก เรามากางเต็นท์กัน ส่วนพวกผู้หญิงก็ไปทำอาหาร”

แสนรัก : “อือ......”

หลังจากนั้นชายทั้งสองก็เริ่มกางเต็นท์ ส่วนเส้นหมี่และแสงดาวก็ลากเชียนหยวนล๋ายเย่ไปก่อเตาไฟ ขนย้ายอุปกรณ์เครื่องครัว และรับผิดชอบล้างผัก แม้แต่เด็กๆทั้งสามยังกระตือรือร้นเข้ามาช่วย เพียงแต่ไม่นานรินจังก็พบว่า อาหญิงที่เธอต้องดูแล ดูเหมือนไม่ค่อยร่าเริงสักเท่าไหร่ “อาหญิงคะ อาหญิงยังคิดถึงคุณอาไหมคะ? ให้หนูไปดูเขาหน่อยไหมคะ?” “ไม่ต้องจ๊ะ ไม่ต้อง” ใบหน้าของเชียนหยวนล๋ายเย่แดงเล็กน้อย รีบปฏิเสธทันที รินจังจึงได้แต่เอียงคอแล้วก็วิ่งไปเล่นกับพี่ชายทางนั้น เส้นหมี่ก็เห็นเช่นกัน แต่เวลานี้ ยังไม่ใช่เวลาที่เธอจะไปแนะนำอะไร เรื่องนี้ แม้เธอไม่ใช่คนผิด แต่เรื่องก็เกิดขึ้นเพราะเธอเป็นต้นเหตุ ดังนั้นไม่เอ่ยอะไรเลยน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด

ผ่านไปสักสองชั่วโมงได้ ในที่สุด เต็นท์ก็กางเสร็จแล้ว ทั้งทางผู้หญิงตรงนี้ อาหารก็เตรียมเสร็จเรียบร้อย “เสร็จหมดแล้ว งั้นทุกคนมาทานข้าวกันเถอะ ทานเสร็จ พวกเรายังต้องแบ่งงานกันอีก” เส้นหมี่เป็นผู้นำ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงเรียกทุกคนมาทานข้าว ทั้งยังถือวิสาสะบอกกล่าวเรื่องงานที่ต้องทำในช่วงบ่าย เมื่อแสงดาวได้ยิน ก็พูดแทรกขึ้นมาว่า “งานอะไรหรือ? ไม่ใช่มาดูออโรร่าหรอกเหรอ?”

เส้นหมี่ : “ตอนเย็นเรายังต้องทานข้าวนี่นา นอกจากนี้ ที่นี่หนาวมาก ตกดึก ยังต้องทำฟืนอีก แบบนี้ทุกคนถึงจะไม่หนาวไง ทั้งยังได้ชมวิวทิวทัศน์อีกด้วยนะ” ฟังดูแล้วก็มีเหตุผล แสงดาวรีบกางเบาะบนพื้นแล้วนั่งลง แล้วกางลิสต์ต่างๆที่เส้นหมี่วางแผนเอาไว้ตอนออกเดินทางออกมา “ว้าว ตกปลา เก็บฟืน เก็บผลไม้และขุดสมุนไพร เยอะขนาดนี้ จะแบ่งกันยังไงล่ะ?” เมื่อเห็นภาระหน้าที่ที่ต้องทำ ทั้งก่อนหน้ายังยุ่งอยู่สองชั่วโมง เธอจึงแทบจะลมจับ ม็อกโกเดินมาพอดี ได้ยินเธอบ่นพึมพำ จึงนั่งลงข้างๆเธอ “พวกเราไปเก็บฟืนให้ได้” “หา?”แสงดาวรีบมองที่เขา “ฉันไม่เอาหรอก เหนื่อยขนาดนั้น ฉันจะไปจับปลา หรือขุดสมุนไพรก็ได้!!” เธอต่อต้านอย่างเด็ดขาด เมื่อเส้นหมี่เห็น ก็ยิ้มออกมา “ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวฉันกับรักไปเก็บฟืนก็ได้”