“พี่ครับ......”
“เอาเถอะ นี่น่ะผู้หญิงคนนั้นจงใจใช้แผนชั่วกับนาย นายเห็นเชียนหยวนล๋ายเย่ด้านในนี้หรือยัง?”
“ไม่นะครับ เธอเข้ามาด้วยหรือครับ?”
ปอร์เช่ตกใจอย่างมาก
เมื่อเส้นหมี่เห็นดังนั้น และแล้วความอบอุ่นบนใบหน้าของเธอหายไป เปลี่ยนไปเป็นสีหน้าเย็นชาที่เธอไม่ได้เห็นมานาน
เธอคิดว่าเธอเพียงแค่ทะเลาะกันเล็กๆ
คิดไม่ถึงเลยว่า คิดจะมาใช้แผนชั่วใส่เส้นหมี่เสียแล้ว
ก็ดี ถ้างั้นก็จะเล่นสนุกกับเธออย่างตั้งใจเลยล่ะ!
เส้นหมี่พาน้องชายออกไปแล้ว
ไม่นาน พวกเขาทั้งสองก็ได้มาถึงจุดพักที่อยู่ไม่ไกล และก็ได้เห็นเชียนหยวน ชิกะสวมชุดอาบน้ำสีขาวพาคณาธิปมา
“น้องสาวของฉันอยู่ในนี้แหละ ที่นี่ เป็นที่ท่างราชวงศ์ไว้ใช้เองเลยนะ ไม่อนุญาตให้คนอื่นเข้ามา น้องสาวของฉันเห็นว่าคุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ก็เลยขอให้พ่อไปบอกกับทางราชวงศ์ให้น่ะ รีบเข้าไปเถอะ”
เธอพูดอย่างดิบดี
สีหน้าเองก็มีความอบอุ่นและมารยาทที่ไม่เคยมีมาก่อน
คณาธิปหรี่ตาลง
เอาความจริง เขาไม่ได้เชื่อคำพูดจอมปลอมของผู้หญิงคนนี้เลย แต่ว่า ในเมื่อบอกว่าเด็กนั่นอยู่ในนี้ ก็แค่สระน้ำพุร้อน เขาเข้าไปแล้วจะเป็นอะไรไปล่ะ?
คณาธิปดันประตูเข้าไป
และเมื่อเขาเข้าไป ปอร์เช่ผู้เป็นน้องชายที่กำลังจ้องเส้นหมี่อยู่ไม่ห่างมากนัก ก็ได้เห็นผู้หญิงชั่วร้ายคนนั้นหยิบขวดน้ำหอมออกมาอีก
เธอเดินขึ้นไปที่ต้นน้ำลำธารของบริเวณบ่อน้ำพุร้อน แล้วรินมันลงไป ทันใดนั้น แม้จะอยู่ห่างระยะไกล ก็ยังได้กลิ่นหอมฉุนๆ และหมอกในสระแห่งความงามก็ยิ่งหนาขึ้น
“ใช่แล้ว พี่ครับ ตอนผมเข้าไปก็เห็นด้านในมีหมอกหนาอยู่”
เมื่อได้ยินปอร์เช่พูดดังนั้น ก็ได้เตือนสติขึ้นมา
เส้นหมี่หลับตาลง แล้วสูดดมอย่างเงียบๆ
เพียงไม่นาน เธอก็รู้ว่ามันคืออะไร
“นี่คือรากเซียนเหมา เมื่อบวกกับหินแร่ได้กลั่นบางสิ่งที่ทำให้ผู้คนมีความสุขออกมาตรงจุดน้ำพุร้อน สรรพคุณหลักก็คือปลุกเซ็กส์”
“ปลุก......ปลุกเซ็กส์?”
เมื่อสิ้นคำ ปอร์เช่ที่ไม่มีแม้แต่แฟนสาว ทันใดนั้นก็หน้าแดงขึ้นมา
และความแดงก่ำนี้ เขาเองก็เข้าใจแล้วว่าทำไม ทันใดนั้นก็โกรธมาก
“ถ้างั้นก็แปลว่า ยัยเชียนหยวน ชิกะนี่คิดจะทำร้ายผมกับ......น้องสาวของเธอหรือ? ทำไมเธอถึงชั่วร้ายขนาดนี้? น้องสาวแท้ๆของตนเองนะ วางยา แถมยังเรียกพี่ธิปมาอีก เธอเสียสติไปแล้วหรือไง?”
“ไม่งั้น จะเรียกว่าเชียนหยวน ชิกะได้หรือ?”
เส้นหมี่ไม่รู้สึกประหลาดใจเลยแม้แต่น้อย
แต่ว่า เธอเองก็ไม่ได้ลุกขึ้นมา แต่เมื่อเห็นหญิงสาวคนนั้นเทยาปลุกเซ็กส์ลงไปอีกครั้ง เธอยังรินชาดอกไม้ให้ตนเอง แล้วจิบชาอย่างเชื่องช้า
ปอร์เช่ “พี่ครับ พวกเราจะไม่ไปห้ามหรือ? ผู้หญิงคนนั้นวางยาอีกแล้วนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก