ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 143

“พ่อค่ะ พ่อเข้าใจผิดแล้ว หนูไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย ว่าเขาทำไมถึงไม่บอกพ่อ ไม่เป็นไร ตอนนี้เราก็เจอกันแล้วไม่ต่างกัน คุณพ่อ ดื่มชาก่อนค่ะ”

เส้นหมี่ยกยิ้มชงชาให้คนแก่แก้วหนึ่ง แล้วยื่นมันให้เขา

ดูเหมือนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คุณท่านมึนงง

นี่เธอไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ?

หรือเมื่อกี้เขามองผิดไป ?

เขาอยากจะเห็นความผิดปรกติบางอย่าง จากท่าทีของเธอ

แต่แล้ว ใบหน้าอันเรียวเล็กที่นิ่งสงบนี้ กับการชงชาให้เขาด้วยท่าทีที่เรียบเฉย ดูไม่ออกจริงๆว่าเธอผิดปกติที่ตรงไหน

เป็นแบบนี้ ก็ดี

ในที่สุดคุณท่านก็เลิกสนใจ เขารับถ้วยชานั้นมา น้ำเสียงก็ผ่อนคลายอย่างมาก“ได้ ในเมื่อเรากลับมาแล้ว จะกลับบ้านเมื่อไร？”

เขายังเรียกตระกูลหิรัญชา ว่าเป็นบ้านของเธออยู่

เส้นหมี่ก้มหน้าแล้วมองไปยังกาต้มน้ำที่ยังมีไอระเหยอยู่จากนั้นก็ยกยิ้ม “ อีกสักสองสามวันนะคะ หนูต้องพาหลานชายกลับไปให้คุณพ่อด้วย ”

“หลานชาย？！！”จู่ๆคุณท่านก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที“นี่หมายความว่า……”

“ค่ะ ตอนนั้นด้วยความบังเอิญโชคดีที่รอดมาได้ ไม่เพียงมีหนูคนเดียว ยังมีลูกอีกคน เขายังไม่เคยเห็นคุณปู่เลย หนูคิดว่า หากเขาเห็นคุณพ่อ จะต้องดีใจมากแน่ๆ ”

เส้นหมี่มองไปยังชายชราด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม น้ำเสียงที่สงบนิ่ง ก็ราวกับพูดเรื่องทั่วๆไป

มีหลานชายเพิ่มมาอีกหนึ่งคน จะเป็นเรื่องปรกติทั่วไปได้ยังไงกัน?

คุณท่านช็อกอย่างที่สุด！

มือของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ขอบตาแดงขึ้นมาทันที หลายๆครั้ง อยากจะเอ่ยปากพูดอะไร แต่แล้ว ก็เห็นเพียงริมฝีปากที่สั่นเทาของเขาเท่านั้น

นี่เขายังมีหลานชายอีกคน……

เส้นหมี่มองดูเขาอย่างเงียบๆ จนผ่านไปหลายนาที เธอรู้ตัวว่าถึงเวลาต้องกลับแล้ว จึงวางถ้วยน้ำชาในมือลง

“คุณพ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ ”

“ห๊า？เราจะกลับไปไหน？”

“ตอนนี้หนูได้งานที่โรงพยาบาลแล้ว กำลังทำงานอยู่ ต้องรีบกลับก่อน ไม่ต้องกังวลไปนะคะ หนูจะพาลูกไปหาคุณพ่อให้เร็วที่สุด”

เส้นหมี่ยืนขึ้น และพูดยืนยันกับชายชราอีกครั้ง

คุณท่านได้ยิน ก็ถึงได้เบาใจ

พอเส้นหมี่ออกจากสถานพักฟื้นไป

สิบนาทีต่อมา เคมีที่กำลังรอข่าวอย่างกระสับกระส่ายในตึกหิรัญชากรุ๊ป ในที่สุดก็ได้รับโทรศัพท์

“ผู้ช่วยเค คุณเส้นหมี่เธอไปแล้ว”

“ไปแล้ว ？”เมื่อเคมีได้ยิน หัวใจก็แทบจะหลุดกระเด็นออกมา “เธอไม่ได้พูดอะไรเหรอ ? หรือมีอะไรที่ผิดปกติไหม ? ”

“ไม่มีครับ เธอนิ่งมาก มีเพียงตอนที่เจอคุณท่าน ท่าทีตื่นตระหนกและตกใจ หลังจากนั้น เขาทั้งสองก็เข้าไปในห้อง และไม่มีอะไรอย่างอื่นอีกเลยครับ ”