ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 152

“อาคริส อายังไม่ปล่อยหม่ามี๊อีก อาอยากให้แด๊ดดี้ผมโกรธกว่านี้เหรอ？แบบนี้ อาก็จะอนาถเอง！”ช่วงเวลาที่สำคัญ คิวคิวก็เตือน

คริสได้ยิน ก็ปล่อยมือเหมือนโดนไฟช็อตทันที

“ขอ……ขอโทษ ผมไม่รู้ เมื่อกี๊ผมคิดว่า……คิดว่าเธอ……”

“อาคริส ถึงแด๊ดดี้ผมไม่ใช้ประธานหิรัญชากรุ๊ป หม่ามี๊ผมไม่ยินยอม อาก็ทำแบบนี้กับเธอไม่ได้ เข้าใจไหมครับ？อาทำแบบนี้เกินไปมากเลย”

คิวคิวสั่งสอนเขาไปอย่างโมโห

จากนั้น เขาจึงยื่นมือเล็กๆ ประคองหม่ามี๊ที่เพิ่งถูกปล่อยแล้วสั่นเล็กน้อย

“หม่ามี๊ หม่ามี๊ไม่เป็นไรใช่ไหม？”

“……”

ที่จริงแล้วเส้นหมี่ตกอยู่ในสถานการณ์คับขันมาก

เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ตัวเองพาลูกทั้งสามคนออกไปจากเมืองAด้วยความหัวแข็ง สุดท้าย จะถูกผู้ชายคนนี้หาเจอ และเป็นสถานการณ์แบบนี้

มันทำให้เธอขายหน้ามาก และรู้สึกพ่ายแพ้เล็กน้อย

“ไม่เป็นไร วันนี้อาคริสน่าจะดื่มมากไปหน่อย เอาล่ะ ลูกไปพาน้องมา แล้วพวกเราไปจากที่นี่”

เธอจัดกระโปรงของตัวเองและหน้าที่แต่ง อยากพาลูกสองคนนี้ไปจากนี่ทันที

คิวคิว：“……”

ชินจัง：“……”

รวมทั้งแสนรักที่อยู่ตรงข้ามที่เพิ่งช่วยเธอ พอได้ยินคำนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเลียฟันกราม

ทำไมมือเขาคันขนาดนี้？

ดีกับเธอมากไปใช่ไหม？เอาลูกชายสองคนของเขาไป เขายังไม่จัดการเธอ กลับกันมาช่วยเธอในทันที เธอยังรู้สึกไม่กลัวอีกใช่ไหม？

โอเค งั้นเขาก็จะให้เธอสมหวัง！

ในที่สุดความโกรธก็พุ่งเข้าสู่ชายหนุ่ม เขาโบกมือ ทันใดนั้น บอดี้การ์ดที่เข้ามาแล้วด้านหลังก็ปรากฏตัวในห้องโถง

“ประธาน”

“ไป อุ้มเด็กพวกนั้นไป”

“ครับ ประธาน！”

พวกบอดี้การ์ดได้ยิน ก็เข้ามาอุ้มเด็กๆทันที

เส้นหมี่เห็น ก็ตกใจจนหน้าซีด หันกลับไปกอดลูกสองคนนี้ไว้แน่นทันที：“แสนรัก คุณจะทำอะไร？คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะแย่งพวกเขาไป？”

แสนรักหัวเราะอย่างเยือกเย็น：“ผมแย่งลูก？คุณแย่งอยู่ไม่ใช่เหรอ？คุณเอาพวกเขาสามคนไปโดยไม่พูดอะไร ตอนนี้คุณยังมีหน้ามาบอกว่าผมแย่ง？อายไหม？！”

จากนั้นเขาก็ให้บอดี้การ์ดอุ้มพวกเด็กๆทั้งหมดออกไปอย่างไม่ลังเล

เส้นหมี่เสียสติทันที！

เธอไม่สนแล้วว่าในห้องจัดเลี้ยงนี้จะมีคนอยู่มากมายแค่ไหน เธอยกกระโปรงตามคนพวกนั้นออกไป：“แสนรัก คุณมันสัตว์ป่า คุณเอาลูกคือฉันมา ลูกๆเป็นของฉัน แสนรัก——”

เสียงร้องไห้เสียใจนั้น แม้กระทั่งแสนรักพาลูกขึ้นรถ ก็ยังได้ยิน

เคมีเห็นร่างที่สะดุดล้มตามมาจากกระจกมองหลัง ก็ทนไม่ไหวเล็กน้อย：“ประธานครับ แบบนี้……ไม่ดีไปไหมครับ คุณเส้นหมี่เธอ……ยังไงก็เป็นแม่ของเด็ก ……”

เดิมทีเขาอยากพูดว่า ไปรับมือกับผู้หญิงคนหนึ่งแบบนี้ มันเกินไปหน่อยหรือเปล่า？