ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 154

เส้นหมี่：“……”

ไม่กี่วินาทีถัดมา เธอที่ได้สติคืนมา จึงเบิกตาแดงก่ำคู่นั้น จ้องไปที่เขานิ่งๆ：“คุณเอาลูกไปไหน？คุณมันสัตว์เดรัจฉาน รีบเอาลูกมาคืนฉัน”

เส้นหมี่：“……”

ไม่กี่วินาทีถัดมา เธอได้สติคืนมา จึงเบิกตาแดงก่ำคู่นั้น จ้องไปที่เขานิ่งๆ：“คุณเอาลูกไปไหน？คุณมันสัตว์เดรัจฉาน รีบเอาลูกมาคืนฉัน”

อย่างที่คิดไว้จริงๆ ลูกคือชีวิตของเธอ

ถึงตัวเองเป็นแบบนี้แล้ว ก็ยังคิดถึงลูกของเธอ

แสนรักดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งเข้ามา ขายาวนั้นนั่งไขว่ห้างข้างเตียงของเธอ

“เส้นหมี่ คำพูดของคุณมีปัญหานะ หนึ่ง ลูกก็เป็นลูกของผม ระหว่างผมกับคุณ ไม่มีอะไรต่อกันแล้วและไม่คืนกลับมา สอง ถ้าผมไม่อยากให้คุณเจอลูก งั้น ชาตินี้คุณก็อย่าได้คิดจะเจอเลย！”

“……”

ในที่สุดหญิงสาวบนเตียงก็หยุดเงียบลง

เธอเบิกตาโตสองข้างจ้องไปที่เขา ตอนนี้ จะเห็นได้ว่าเลือดบนใบหน้าหายไปอย่างรวดเร็ว ความกลัว หมดหวัง แตกสลาย ……รวมกันเข้ามาในแววตาเธอในตอนนี้ เธอสูญเสียจุดโฟกัส สั่นขึ้นมาเล็กน้อย น้ำตาเม็ดใหญ่ๆในเบ้าตาก็ไหลออกมาไม่หยุด

แต่ว่า เธอกลับทำอะไรไม่ถูกซะงั้น

แสนรักตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ถูกทันที

ยังไม่ทันได้คิด ในปากก็โพล่งออกมาว่า：“คำพูดพวกนี้ก็แค่พูดเฉยๆ คุณไม่ต้องตื่นตระหนก ผมยังไม่ทำขนาดนี้หรอก”

เส้นหมี่：“……”

เท้าสองคู่นั้นที่เหยียบไปตรงขอบหน้าผาแล้ว ในที่สุดก็หยุดลง

จริงๆเลย ถ้าเขาทำแบบนั้นจริงๆ เธอก็ไม่อาจต่อต้านอะไรได้ เพราะเขาแข็งแกร่งมาก เธอเป็นเหมือนมดที่อยู่ตรงหน้าเขา

หญิงสาวที่ในที่สุดสติก็กลับคืนมาสู่ในร่างกาย กำผ้าห่มบนตัวไว้แน่น เบ้าตายังคงแดงก่ำ

“งั้นคุณ……คิดอย่างไรกันแน่？”

“ผมไม่คิดอย่างไรหรอก ผมแค่อยากคุยกับคุณดีๆ เส้นหมี่ ทำไมพวกเราอยู่กันอย่างสงบสุขไม่ได้เหรอ？ร่วมกันรับผิดชอบในการเลี้ยงดูลูกน่ะ？”

ในที่สุดแสนรักก็พูดจุดประสงค์ที่ตัวเองไม่ไปไหนทั้งเช้า แล้วรอเธอในห้องนี้จนตื่นออกมา

อยู่กันอย่างสงบสุข ถูกต้อง นี่คือสิ่งที่เขาอยากคุยกับเธอในตอนนี้จริงๆ

ช่วงนี้ เพื่อเรื่องของลูกแล้ว ทั้งสองก็ทะเลาะกันจนเรื่องราววุ่นวาย จนไม่มีใครได้รับผลประโยชน์

กลับทำร้ายจิตวิญญาณเล็กๆของพวกลูกๆไปไม่น้อย เรื่องนี้ หรือว่าพวกเขาไม่ควรคิดย้อน？ไม่ควรประเมินให้ดีเหรอว่าเป็นพ่อแม่คนต้องทำอย่างไร？

แสนรักมองผู้หญิงคนนี้

แต่ว่า ที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงคือ พอเส้นหมี่ได้ยินแล้ว ในดวงตาแดงก่ำนั้น กลับปรากฏความเสียดสีทันที