ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 159

ชินจังเห็น บนใบหน้าเล็กๆที่เหมือนกัน คิ้วเล็กๆนั้นขมวดเล็กน้อย

“ทำไมนายต้องรับพวกนี้ด้วยล่ะ？แด๊ดดี้มีนะ！”

“รู้ๆ ฉันแค่ล้อเล่นกับพวกเขา นายรอดู เดี๋ยวฉันจะเอาทั้งหมดให้คุณปู่ วางใจเถอะ”

คิวคิวตบไหล่พี่ชายตัวเอง สื่อว่าเขาทำแบบนี้ ก็แค่เล่นสนุกเป็นครั้งคราว เขาไม่ได้อยากเอาเงินของพวกเขาเลย

ชินจังได้ยิน จึงมีความสุข

แต่ว่า ที่สองคนนี้คิดไม่ถึงคือ ตอนที่พวกเขาไม่ได้คิดจะรับซองแดงไว้ ลูกพี่ลูกน้องของคุณท่านแห่งตระกูลหิรัญชาคนหนึ่ง จู่ๆกลับถือกล่องใบหนึ่งยื่นมาให้

“พี่ใหญ่ ผมไม่คิดเลยจริงๆว่า ตระกูลหิรัญชาของพวกเราจะมีทายาท งั้นตอนนั้นที่พี่เอาแผ่นทองนี้ให้ผม ผมคืนให้หลานชายพวกเราดีกว่า”

จากนั้นเขาพูดไป ก็เอากล่องในมือยื่นให้คิวคิวอย่างเต็มไปด้วยน้ำตา

คิวคิว：“……”

นี่มันอะไรกัน？

อยู่ดีๆ ทำไมจู่ๆก็คืนของแบบนี้ให้เขา？

ชินจังพยักหน้า：“ฉันก็มี”

คิวคิวนิ่งไป

แบบนี้เหรอ？

คิวคิวไม่รู้ว่า ในตระกูลหิรัญชา เนื่องจากเป็นตระกูลใหญ่ธุรกิจใหญ่ ตั้งแต่บรรพบุรุษสร้างธุรกิจมา ก็ให้ความสำคัญอย่างมากกับต้นกำเนิด ผู้สืบทอดของมัน จะเป็นสายเลือดโดยตรงเท่านั้นถึงจะรับช่วงต่อได้

โดยทางอ้อมนั้นไม่มีสิทธิ์ใดๆ

สายเลือดของคุณท่านนี้ ซึ่งก็คือสายเลือดทางตรง สุดท้ายแล้วแสนรักจึงกลายเป็นทายาทของหิรัญชากรุ๊ป

แต่น่าเสียดายเล็กน้อย หลายปีมานี้ ถึงแม้แสนรักจะมีชินจังลูกชายคนนี้ แต่ร่างกายของชินจังไม่ค่อยดีมาตลอด และหลายปีมานี้แสนรักก็ไม่ได้แต่งงานอีก

ดังนั้น สุดท้ายแล้วคุณท่านจึงเอาแผ่นทองนั้นที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ เอาไปให้น้องชายคนนี้อันหนึ่ง

แต่ตอนนี้ ในเมื่อคิวคิวกลับมาแล้ว……

คุณท่านพยักหน้า

：“คิวคิว ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นหลานก็เก็บไว้เถอะ อันนี้เดิมทีเป็นของหลานอยู่แล้ว”

จากนั้น เขาก็ให้คิวคิวรับของขวัญชิ้นนี้ที่ตอนนั้นเป็นคนให้ไปกับมืออย่างไม่ลังเล

คิวคิวเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง แน่นอนว่าไม่คิดถึงของที่ซับซ้อนขนาดนี้หรอก

ในเมื่อคุณปู่ให้รับไว้ งั้นเขาก็จะรับไว้

ดังนั้น เขาจึงสวมแผ่นทองเล็กๆนี้อย่างดีใจ จากนั้นแป๊บเดียว สองคนพี่น้องก็ถูกคุณปู่พาเข้าไปข้างในห้องของบ้าน เพื่อจะกินข้าว

แล้วน้องชายปู่คนนี้ล่ะ？

ตอนที่ผู้คนอยู่ตรงนี้ เขามีรอยยิ้มทั่วใบหน้า แต่พอคนไป รอบๆเงียบลง รอยยิ้มที่ใบหน้าเขาก็หายไป

ที่แลกมานั้น เป็นสายตาร้ายกาจและชั่วร้ายมาก

หัวรั้นเสียจริง

ยังมีคนแข็งแรงโผล่มาอีกคน！