ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 192

ส่วนชินจัง

กลับไม่พูดสักคำ เขาก้าวเท้าเล็กๆวิ่งไปที่ครัวหยิบนมวัวกล่องหนึ่งให้หม่ามี๊ และติ่มซำสองอันที่พี่ภาเพิ่งทำออกมา

เด็กไม่กี่คนนี้ ต่างรักหม่ามี๊ของพวกเขามาก

ดังนั้นตอนเย็นวันนี้ทั้งสี่คนแม่ลูกจึงเล่นอยู่ในสวนนานมาก……

แสนรักกลับมาประมาณห้าโมงกว่า เวลานี้ ยากที่จะมีแสงแดดออกมา แต่แสงระเรื่อยังไม่จางออกไป ดังนั้นพอเขาเข้ามาแล้ว ก็เห็นฉากเช่นนี้——

ช่วงเย็นของพระอาทิตย์ตก แสงพระอาทิตย์ตกระเรื่อๆที่สีแดงจางๆสาดเข้าไปในสวน เหมือนกับเส้นด้ายนีออนที่สวยงาม สวยงามอย่างมาก ในชั้นของเส้นด้ายนี้ เด็กๆที่แสนน่ารัก เหมือนกระต่ายน้อยอันคล่องแคล่ว พวกเขาวิ่งไล่กันอย่างรวดเร็วที่ใต้ร่มเงาต้นไม้ วิ่งเล่นไป ก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขตลอดเวลา

ส่วนผู้ใหญ่ล่ะ？

กลับนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวเงียบๆ เธอผมยาวคลุมไหล่ บนตัวคลุมเสื้อคลุมสีกากีตัวหนึ่งไว้ นิ่งสงบสวยงาม

น่าจะเป็นเพราะว่าป่วยหนัก เลยไม่มีจิตใจเล่นเกมกับพวกเด็กๆ

แต่ว่า เธอมองใบหน้าพวกเขาอย่างอ่อนโยน มุมปากมีรอยยิ้มแฝง ที่ทำให้คนเห็นแล้วมองเห็นถึงความสุขของเธอ และความมีชีวิตชีวาบนตัวเธอ

ในที่สุดก็ยังมีชีวิตอยู่？

แสนรักเลิกคิ้วขึ้น ไม่ได้เดินไปที่คฤหาสน์อีก แต่มาในสวน

ไม่กี่นาทีถัดมา เส้นหมี่ที่กำลังมองเด็กอย่างสนุกสนาน จู่ๆก็รู้สึกว่าเก้าอี้ด้านข้างมืดลง หันหน้าไปมอง ทันใดนั้น ดวงตาสีแอปริคอตที่เพิ่งฟื้นคืนมาก็เบิกโต！

“คุณ——”

“เพิ่งดีขึ้นหน่อยก็ออกมาตากลม ยังป่วยไม่พอใช่ไหม？”

แสนรักโยนกุญแจ โทรศัพท์ โน้ตบุ๊กในมือ ไปบนโต๊ะหินข้างหน้า เสียงที่ทุ้มและดึงดูดนั้น ไม่น่าฟังเท่าไหร่เช่นเมื่อก่อน

เมื่อคืนเขาน่าจะไม่ได้นอน

วันนี้เช้าก็ต้องไปโรงพยาบาลเพื่อจัดการเรื่องราวเหล่านี้ ไปบริษัทกับโรงพักไม่ได้หยุด

แต่ยัยตัวแสบนี่ดูสิ ดันออกมาตากลมเย็นๆเสียได้？เธอรู้ไหมว่าเมื่อคืนเขาลำบากแค่ไหน？

เส้นหมี่กลืนน้ำลาย

ผู้ชายคนนี้กลับมากะทันหันไป เธอไม่ได้เตรียมใจเลย

นี่เขา……กำลังใส่ใจเธออยู่เหรอ？

เธอละสายตากลับไปอย่างตื่นตระหนกทันที ใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ ติ่งหูของเธอก็แดงระเรื่อขึ้นมา

“ไม่……ไม่ใช่ เด็กๆอยากลงมาเล่น ฉันเลยลงมาเป็นเพื่อนพวกเขา”

เธออธิบายอย่างตะกุกตะกัก นานมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ดูกังวลใจและไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดีต่อหน้าเขา

ริมฝีปากบางๆของแสนรักแสยะยิ้ม

เขาก็มองไปที่เด็กๆที่กำลังเล่นอยู่ข้างหน้า ยกขาเรียวยาวขึ้นมา นั่งไขว่ห้างไปด้านซ้ายอย่างสบายๆ ดูดีและสูงส่ง ส่วนมุมปากเขายกขึ้นมาเล็กน้อย