ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 200

คืนนี้เส้นหมี่ไม่ได้ไปนอนในห้องหนังสือบนชั้นสาม แต่กลับไปนอนที่ห้องตัวเองที่ชั้นสอง

และคืนนี้ ที่ชั้นสองก็ครึกครื้นอย่างมาก

“หม่ามี๊ คืนนี้จะนอนกับรินจังลูกรักหรือเปล่า ? ที่นอนของหนูหอมมากเลยนะ ”

“อย่านะ หม่ามี๊ อย่าไปฟังที่น้องพูด น้องแค่อยากจะนอนกับหม่ามี๊ หม่ามี๊ มาที่ห้องผมดีกว่า ”

เมื่อคิวคิวเห็นน้องสาวอยากจะอ้อนหม่ามี๊ ก็วิ่งเข้ามาแล้วเปิดโปงเธอ จากนั้นก็ชวนหม่ามี๊ไปที่ห้องของตัวเอง

เด็กชายวัยห้าขวบ อยากจะนอนกับหม่ามี๊ ก็ไม่ได้มีอะไรมาก เด็กในวัยนี้ หากเป็นเด็กทั่วๆไป ก็ยังออดอ้อนพ่อแม่และร้องจะกินนมอยู่ คิวคิวนั้นถือว่าเก่งมากแล้ว

เป็นเรื่องยากเหมือนกันที่เส้นหมี่จะได้เห็นลูกๆร้องขออะไรแบบนี้กับเธอ ดังนั้นมือของเธอก็โอบไปที่ร่างเล็กๆของเขา แล้วกำลังจะตอบตกลง

“ไม่ได้ ต้องไปที่ห้องผม！”

ในตอนนี้เอง เด็กน้อยที่ตัวเล็กเหมือนกันอีกคนก็เดินเข้ามา

เมื่อเขาเห็นหม่ามี๊เหมือนจะตอบตกลงน้องชาย ก็เบียดเข้าหา ใบหน้าเย็นชาที่แสดงออกไม่เก่งก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เส้นหมี่“……”

จริงๆเลยเด็กพวกนี้……

เส้นหมี่ไม่มีทางเลือก จึงต้องให้เด็กน้อยทั้งสามคนไปที่ห้องนอนของตัวเอง

“เอาแบบนี้ หม่ามี๊จะเล่านิทานให้ฟังตกลงไหม ? เล่าจบแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนว่ายังไง？”

“ก็ได้！”

ในตอนนี้ เด็กน้อยต่างก็พากันตอบตกลงอย่างดีอกดีใจ

ดังนั้นเส้นหมี่จึงหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากห้องของชินจังมา แล้วนั่งลงบนเตียง เล่านิทานให้เด็กน้อยทั้งสามคนที่กำลังห้อมล้อมเธออยู่ได้ฟัง

“วันนี้ ฉันไปที่โรงเรียนอีกครั้ง ครูโฮมก็ยังคงถามฉันว่า ไอลิสเธอจะเขียนไหม？น้ำเสียงของเขาแหลมคมมาก……”

นี่มันหนังสืออะไรกัน ?

เส้นหมี่ที่อ่านๆไป ก็รู้สึกแปลกๆ หยุดลงในทันที แล้วมองไปที่หน้าปก

เมื่อชินจังเห็น มือเล็กๆที่เป็น“กล่อง”ใส่ขนมให้น้องสาวอยู่ ก็กำกันแน่นขึ้นในทันที！

“ปลาที่บินได้？ชินชินหนังสือเล่มนี้แด๊ดดี้เป็นคนซื้อให้เราเหรอ？”

“อืม……”

แววตาของชินจังเซื่องซึมลง ในชั่วพริบตาเดียว ศีรษะน้อยๆก็ก้มลง ความกล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมองหม่ามี๊น้องชายและน้องสายก็แทบไม่มี

แด๊ดดี้บอกว่า หนังสือพวกนี้ มันเหมาะกับเขา และหากหม่ามี๊กับน้องชายเห็น จะว่าอะไรเขาไหม? จะคิดไหมว่าทำไมเขาต้องมาอ่านหนังสือพวกนี้ด้วย ? จะมองเขาเป็นเด็กที่แปลกประหลาดไหม ?

ในใจของชินจังรู้สึกเศร้ามาก

“เป็นหนังสือที่ดีมาก ชินชิน แด๊ดดี้รักหนูมาก หนังสือเล่มนี้ ก่อนหน้านั้นหม่ามี๊ก็อยากจะซื้อให้น้องๆอ่านเหมือนกัน แต่หาซื้อไม่ได้”

“จริงเหรอครับ ？”